Μετά το σωτήρα της Ντίνο Θανόπουλο, η Παλιά Πόλη της Ξάνθης έχασε και το ζωγράφο της την περασμένη εβδομάδα. Ο Δημήτρης Σταθόπουλος έπιασε το νήμα από εκεί που το άφησε ο μεγάλος Σπύρος Βασιλείου και ανέδειξε την Παλιά Πόλη, όχι ως σουβενίρ («δεν είναι τσολαδάκια στην Πλάκα» όπως έχει πει) αλλά ως ζωντανό οικισμό. Τεράστια η συνεισφορά του αλλά και το καλλιτεχνικό του ανάστημα. Με δάκρυα αλλά και τιμή, οι αμέτρητοι φίλοι του τον αποχαιρέτησαν πριν μια εβδομάδα.
Ο Δημήτρης Σταθόπουλος διάλεξε την Ξάνθη για πατρίδα του και της προσέφερε πολλά. Δυστυχώς ήταν πολύ σεμνός και συνεπής με τις αρχές του, δεν έκανε δημόσιες σχέσεις και δεν εξυπηρετούσε πολιτικάντηδες (οι περισσότεροι τον αγνοούσαν είναι η αλήθεια). Για το λόγο αυτό, ούτε θα φροντίσουν να αναδείξουν το τεράστιο έργο του σε αντίθεση με διάφορους σαχλούς, ούτε θα δώσουν το όνομά του σε δρόμους και πλατείες. Αυτή η κοινωνία παραδίδεται σε όσους φωνασκούν για να ακουστεί η μετριότητά τους, σπάνια είχε χώρο για ευγενικούς και ταλαντούχους δημιουργούς.
Τώρα που “έκατσε η σκόνη” από το νομοσχέδιο για την αλλαγή φύλου, ίσως είναι ώρα να κάνουμε μερικές διαπιστώσεις. Ήταν μια αυτονόητη και σχετικά ασήμαντη προσαρμογή του νομικού πλαισίου ώστε η Πολιτεία να άρει την διοικητική καταπίεση σε βάρος μιας πολύ μικρής ομάδας του πληθυσμού. Ίσως θα μπορούσε να χειριστεί διαφορετικά το ζήτημα και να αντιμετωπίσει συνολικά το ζήτημα . Αλλά αυτή η χώρα, σταματημένη σε βυζαντινές δεισιδαιμονίες και μεσαιωνικό ανορθολογισμό, κατάφερε να γίνει άνω-κάτω με μοναδικό επίδικο την αλλαγή του τρόπου που απευθύνονται κάποιοι πολίτες στη Διοίκηση. Τα υπόλοιπα είναι προσωπική τους υπόθεση.
Εν μέσω κρίσης και με την κοινωνία τρομοκρατημένη και έτοιμη να πιστέψει από προφήτες μέχρι νεοναζί, κάποιοι έστησαν τους πάγκους τους και πούλησαν την πραμάτεια που προμηθεύτηκαν από τους πιο οπισθοδρομικούς κύκλους τς κοινωνίας (ακόμη και μέσα στην αριστερή πλειοψηφία κάποιοι ελάχιστοι). Πολιτικοί, ΜΜΕ και παράγοντες της δημόσιας ζωής εκτόξευσαν τις πλέον σκοταδιστικές και ρατσιστικές απόψεις, παραπληροφόρησαν και κατάφεραν μάλιστα να χάσουν ! Σε αυτή τη χώρα όλοι είναι “παληκάρια”, “αρρενωποί” και λάτρεις των στερεοτύπων. Μέχρι το διαφορετικό να χτυπήσει την πόρτα τους…
Σε μια έξυπνη και τολμηρή διαφήμιση, η εταιρία Jumbo έβαλε το gay ζευγάρι δίπλα στο mainstream, τις επόμενες μέρες. Όπως ήταν λογικό οι ομοφοβικοί και υπερσυντηρητικοί κύκλοι (που τα είχαν μαζεμένα εξαιτίας του σποτ με τον πακιστανό) έβαλαν την επιχείρηση στο στόχαστρο ενώ τα κοινωνικά δίκτυα πλημμύρισαν από τα συνήθη χυδαία δημοσιεύματα κρυφοναζιστικών και ανώνυμων ιστοσελίδων. Το χειρότερο όμως είναι ότι εντοπίζουμε ανάμεσα στους οπαδούς αυτών των απόψεων και εκπαιδευτικούς.
Ο τρόμος είναι αυτοί να χειρίζονται ειδικές μαθησιακές ανάγκες ή άλλες ιδιαιτερότητες των μαθητών στα σχολεία μας. Πολύ περισσότεροι κάποιοι να διεκδικούν άποψη και για μια σειρά ευαίσθητα ζητήματα στη Θράκη.(Ίσως είναι και μια εξήγηση γιατί έχουμε παρατηρήσει αντιδράσεις όχλου μέσα σε επιστημονικούς συλλόγους συχνά-πυκνά.) Προφανώς όταν οι απόψεις υπάρχουν στην κοινωνία, υπάρχουν και στους εκπαιδευτικούς αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει εισβάλουν στην τάξη και να περιορίσουν το πεδίο των μαθητών μέσα σε στερεότυπα και προκαταλήψεις του περασμένου αιώνα…
Οι Χρυσαυγίτες στην Περιφέρεια τα μπέρδεψαν κάπως, αρχικά παραιτήθηκαν οι δύο, στη συνέχεια ανακάλεσε ο ένας και γενικώς συνεχίζεται μια ταραχή καθώς ολοκληρώνεται η δίκη της νεοναζιστικής οργάνωσης ενώ η οργάνωση της Δράμας υποβαθμίστηκε. Κάποιοι προσπάθησαν να μας στοχοποιήσουν επειδή δημοσιεύσαμε την παραίτηση ενώ κάποιοι δημοσίευσαν μόνο την ανάκληση. Η αλήθεια έιναι ότι δεν χρειαζόμαστε άλλους να μας στοχοποιήσουν. Είμαστε από μόνοι μας ανοιχτά και ξεκάθαρα απέναντι σε όλους τους νεοναζί. Άλλοι είναι αυτοί που προμοτάρουν αλλά και αυτοί που αρνούνται να δηλώσουν ανοιχτά την αντίθεσή τους στους φασίστες.
Και μια σημειολογική παρατήρηση, που προέκυψε μετά από μια πρόσφατη είδηση. Παρότι από τη δεκαετία του ΄80 η Ξάνθη εξάλειψε το όνομα του Μεταξά από τη σημερινή Λ. Στρατού, συνεχίζει να διαθέτει δύο δρόμους με ονόματα πραξικοπηματιών. Αυτό του Γ. Κονδύλη και αυτό του Σ.Λεοναρδόπουλου. Μάλιστα ο Λεοναρδόπουλος, διοικητής Μεραρχίας που απελευθέρωσε την Ξάνθη το 1919, πραγματοποίησε πραξικόπημα το 1923 το οποίο κατέπνιξε ο…. Κονδύλης. Οι οδοί τους, συναντώνται μάλιστα μπροστά στο Αμοιρίδειο ! (Άλλα βέβαια τα πάθη εκείνων των εποχών και συχνά τα στρατιωτικά κινήματα αλλά η εκτροπή είναι εκτροπή)