Είτε ισχύουν οι καταγγελίες της επιχείρησης, είτε όχι, η θέση μας είναι ότι ένας μόνο κανόνας πρέπει να διέπει αυτές τις υποθέσεις. Αν κάτι καθιστά αξιόπιστη τη διοίκηση είναι η εφαρμογή μιας ενιαίας πολιτικής σε κάθε υπόθεση, για όλες τις επιχειρήσεις, για όλες τις περιπτώσεις. Είτε αυτή είναι η γραμμή της λογικής, είτε της απόλυτης νομιμότητας είτε οποιοσδήποτε άλλος κανόνας. Αλλά ένας για όλους ! Πολύ περισσότερο όταν ο νομοθέτης δίνει το δικαίωμα σε αιρετούς να αποφασίζουν πολιτικά.
Αν πρόσωπα ή πολιτικά όργανα καταχρώνται την εξουσία για να ευνοήσουν κάποιον ή να βλάψουν κάποιον άλλο, αναιρείται η σχέση διοίκησης και πολίτη και γίνεται σχέση δυνάστη και υπηκόου. Γι’ αυτό και η κεντρική διοίκηση μεταβιβάζει αρμοδιότητες στην αυτοδιοίκηση που έχει αμεσότητα και δεν ακολουθεί αυτόματες διαδικασίες. Συμπερασματικά, όποια και αν είναι η άποψη επιχειρηματιών και Δήμου για το θέμα, το βασικό είναι να μην διαταραχθεί η συγκεκριμένη αντίληψη στην κοινή γνώμη καθώς κλονίζει την εμπιστοσύνη του δημότη.
Η ομάδα κάθε φιλάθλου έχει τεράστια συναισθηματική αξία γιατί είναι πάντα η γραμμή που τον συνδέει με την παιδική ηλικία. Ειδικά στο ποδόσφαιρο η επανάστασή του συνίσταται στο γεγονός ότι εκφράζει με το ίδιο ακριβώς συναίσθημα χιλιάδες ξεχωριστούς ανθρώπους με διαφορετικά χαρακτηριστικά σε χιλιάδες διαφορετικές συνθήκες. Είναι το ωραιότερο δευτερεύον ζήτημα στη ζωή του πλανήτη, «όχι ένα απλό παιχνίδι αλλά ένα όπλο της επανάστασης» όπως το χαρακτήρισε ο Τσε !
Έτσι, ακόμη και όταν κάποιοι αναγκάστηκαν να πουν δημόσια ότι η παρέλαση του ιεροσπουδαστηρίου ήταν μια ενέργεια (σωστή ή λάθος, ο καθένας έχει την άποψή του) που εκφράζει στον απόλυτο βαθμό το ελληνικό ΥΠΕΞ και την επιρροή των πιο σκληρών κρατικών κύκλων στην περιοχή, οι «στόκοι» (άκομψη αλλά ακριβής έκφραση) επέμεναν να θεωρούν ότι είναι «δάχτυλος του Προξενείου». Η ανθρώπινη ηλιθιότητα άλλωστε έχει καθοριστεί ως μέγεθος από τον Αινστάιν…
Δευτερευόντως τους ίδιους τους εκπαιδευτικούς που ακολουθούν μερικές φορές τα ίδια πρότυπα. Στο τέλος η αντίληψη που διατρέχει την εκπαιδευτική κοινότητα υποτιμά το ρόλο της δημόσιας εκπαίδευσης και υπακούει σε κοινωνικούς ανταγωνισμούς. Πάντως είναι εξόχως θετικό ότι οι ίδιοι συνδικαλιστές πολεμούν αυτές τις αντιλήψεις και ίσως πρέπει οι γονείς να τους ακούν περισσότερο. Όπως και η διοίκηση φυσικά.