Μεγάλη είναι η αναστάτωση που προκαλεί η αδειοδότηση για την εγκατάσταση λατομείου στους πρόποδες του όρους της Λεκάνης, δίπλα ακριβώς στον οικισμό της Σταυρούπολης Ξάνθης, που αποτελεί μέρος του φυσικού της τοπίου αλλά ανήκει διοικητικά στην ΠΕ Καβάλας, για λίγα μέτρα.
Και είναι μεγάλη καθώς σχεδιάζεται μια εγκατάσταση που θα παρέμβει βάναυσα στο τοπίο και το περιβάλλον, θα βλάψει ανεπανόρθωτα την εικόνα της πιο προβεβλημένης οικοτουριστικής περιοχής στην Κοιλάδα του Νέστου, με επιπτώσεις μη αναστρέψιμες.
Έτσι οι τοπικοί φορείς, οι πολίτες και όσοι παράγουν πολιτική στην περιοχή, συμπαγείς και με άμεσα αντανακλαστικά όπως φαίνεται, αντιτίθενται για το αυτονόητο ενώ μεγάλη είναι η ενόχληση για το γεγονός ότι Δήμος Νέστου και ΠΕ Καβάλας γνώριζαν και συναίνεσαν ενώ οι επιπτώσεις θα επιβαρύνουν τους ακριβώς διπλανούς !
Όμως αρκετά από τα άτομα που αντιδρούν για αυτή την απειλή, συμβαίνει ταυτόχρονα να υποστηρίζουν δημόσια -και να υπερβάλλουν, συχνά με ιδεολογική εμμονή- ότι η εξόρυξη του χρυσού στις Σκουριές είναι πολύτιμη «επένδυση» που κάποιοι γραφικοί απειλούν να διώξουν… Τελικά πότε μιλάμε για επένδυση και πότε για καταστρφή;
Γιατί στην Ξάνθη η αντίδραση είναι «δίκαιος αγώνας της κοινωνίας» αλλά όταν αυτό το κάνουν όμως οι κάτοικοι άλλων περιοχών, που έχουν υποστεί εκατονταπλάσια βλάβη στο περιβάλλον, στην υγεία τους και στο μέλλον των παιδιών τους, τότε είναι απλώς «μπαχαλάκηδες»;
Πρέπει όμως να αποφασίσει ο καθένας πότε είναι ευαίσθητος για τη βιώσιμη ανάπτυξη και πότε ανησυχεί μονοδιάστατα για τις επενδύσεις. Πότε αγανακτεί για τους αρχαιολογικούς χώρους ή παθαίνει υστερία για την Αμφίπολη και πότε τα αρχαία είναι ένα ασήμαντο εμπόδιο κάποιων «γραφικών αρχαιολόγων» που εμποδίζουν επενδύσεις όπως στο Ελληνικό. Πότε τα διόδια πνίγουν τις τοπικές κοινωνίες και πότε αυτοί που αντιδρούν είναι απλώς «τζαμπατζήδες» …
Πριν επαναστατήσουν κάποιοι για το περιβάλλον στη Σταυρούπολη και όπου αλλού απειλείται, ας πάρουν μια δημόσια θέση για τη σχέση περιβάλλοντος και επενδύσεων. Πως θα τους φαινόταν αν κάποιος “επενδυτής” ήθελε να ρίξει λίγο κυάνιο στο Νέστο; Λίγο μόνο! Θα μιλούσαν για “ανάπτυξη” και θέσεις εργασίας;
Μάλιστα, ενώ οι διαδικασίες φαίνονται απολύτως νόμιμες στην περίπτωση της Σταυρούπολης, η ουσία και το δημόσιο συμφέρον υπερτερούν και σωστά. Οι ίδιοι άνθρωποι σε άλλες περιπτώσεις όμως ζητούν να παρακάμπτεται η περιβαλλοντική, πολεοδομική και αρχαιολογική νομοθεσία “για το καλό της επένδυσης”, περίπου όπως θα συνέβαινε πχ στην Κολομβία… Καλές λοιπόν οι εμμονές αλλά όταν η φωτιά φτάνει στο σπίτι μας, μια χαρά τη βλέπουμε την πραγματικότητα. Αλλά γιατί μόνο στο “σπίτι μας” ;
Ας είναι το πρόβλημα που ανέκυψε ένα μάθημα για να μπει το περιβάλλον πάνω από συμφέροντα και ιδεολογίες…
Γιάννης Σιδηρόπουλος
isidister@gmail.com
