Πολύ μελάνι έχει χυθεί και μεγάλος διάλογος έχει υπάρξει μέχρι τώρα, αλλά και στο παρελθόν για την αξία, το ρόλο και τη συνεισφορά των παρελάσεων στην Ελληνική κοινωνία.

Παρά δε το γεγονός ότι αν ανατρέξουμε στην πορεία των αιώνων θα διαπιστώσουμε – μέσα από ιστορικές πηγές – ότι πράγματι οι παρελάσεις σε παγκόσμιο επίπεδο δεν ήταν πάντοτε ένα θέαμα το οποίο πρέσβευε απαραίτητα κάποιες πανανθρώπινες διαχρονικές αξίες όπως η ελευθερία και η δημοκρατία, αφού σε εποχές ολοκληρωτικών καθεστώτων λειτουργούσαν ως «προετοιμασία» προς τις μελλοντικές γενιές για την εδραίωση και παγίωσή τους, ωστόσο οι παρελάσεις που δεν γίνονται για μιλιταριστικούς σκοπούς και ιμπεριαλιστικές βλέψεις έχουν πραγματική και ουσιαστική σημασία αφού τονώνουν το εθνικό φρόνημα των πολιτών, προκαλούν αισθήματα ασφάλειας και σιγουριάς και έχουν συμβολική αξία ιστορικής μνήμης για τους νέους και τις μελλοντικές γενιές!!
Ιδιαίτερα δε οι μαθητικές παρελάσεις έχουν καθαρά τιμητικό και επετειακό χαρακτήρα και είναι καλό μέσα από αυτές τις εκδηλώσεις να επιτυγχάνεται μία διαδραστικότητα σε σχέση με τα ιστορικά γεγονότα και τις μνήμες ενός λαού, αφού τόσο οι νέοι όσο και οι παλαιότεροι μαθαίνουν να αναγνωρίζουν τα σπουδαιότερα και τα πλέον αξιομνημόνευτα γεγονότα της ιστορικής πορείας ενός έθνους.

Στην πόλη μας – στην Ξάνθη – και στον εορτασμό για τα Ελευθέριά της, στις 4 Οκτωβρίου 2017, παρακολουθήσαμε μια παρέλαση λίγο διαφορετική, με κάποια αντιφατικά και περίεργα – είναι αλήθεια – νεοεισαχθέντα χαρακτηριστικά:
Από τη μία υπήρχαν έντονα τα στοιχεία επίδειξης κάποιων στρατιωτικών και όχι μόνο «υπερβολών» και όχι πραγματικής παρουσίασης νέων συστημάτων αποτροπής τα οποία ενδεχομένως θα ανύψωναν το ηθικό των πολιτών – εάν αυτό ήταν το ζητούμενο – και ταυτόχρονα από την άλλη διαιστανθήκαμε μία επιστροφή χωρίς αιτία σε εικόνες του παρελθόντος μέσα από έντονα στοιχεία θεοκρατικών συμβόλων και όχι ουσιαστικού σεβασμού της θρησκευτικής ελευθερίας και της πολιτιστικής ιδιαιτερότητας των κατοίκων της τοπικής μας κοινωνίας, όπως άλλωστε επιβάλλεται να υπάρχουν σε ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος του 21ου αιώνα.
Όλα αυτά διότι, ως έθνος, σε κάθε ενέργεια που αφορά την προβολή της ιστορικής μας ταυτότητας και των αγώνων για την ελευθερία και δημοκρατία που δόθηκαν από τους πρόγονους μας – όπως και σε όλες τις υπόλοιπες επιλογές και δράσεις μας – επικρατεί η προχειρότητα, η αποσπασματικότητα, η έννοια της ατομικής προσωπικής φωτεινής ιδέας κάποιου θεσμικού ή μη παράγοντα, οι οποίες ιδέες όμως πολλές φορές δε συνδέονται ούτε μεταξύ τους, ούτε σε πολλές των περιπτώσεων συνάδουν με την κουλτούρα, τα ήθη, τα έθιμα και τις παραδόσεις του λαού μας.

Και έτσι συνεχίζεται και σε αυτό το «ζήτημα» να αιωρείται ακατάπαυστα το εθνικό εκκρεμές της συνείδησής μας, της επιθυμίας μας και των επιλογών μας ανάμεσα στα δύο άκρα, δηλαδή ανάμεσα σε αυτό που υπαγορεύει – άκριτα ίσως – να καταργηθούν και αντικατασταθούν οι παρελάσεις από άλλες εκδηλώσεις μνήμης διότι σύμφωνα με αυτή τη λογική δεν προσφέρουν κάτι ουσιαστικό στους νέους της πατρίδας μας και στο άλλο (άκρο) όχι μόνο να διατηρηθούν αλλά και να διανθίζονται ταυτόχρονα και με άλλα στοιχεία και χαρακτηριστικά ενδεχομένως πιο μιλιταριστικά ή θεοκρατικά…, επιβεβαιώνοντας για άλλη μια φορά τον κανόνα ότι όλοι μαζί συναποτελούμε ένα λαό χωρίς σταθερές αξίες, επιλογές και επιθυμίες, ένα λαό χωρίς προσήλωση σε κάποιο σχεδιασμό ή προγραμματισμό, ένα λαό χωρίς πυξίδα και άρα χωρίς σταθερό προσανατολισμό σε μια πορεία και μια εικόνα που να ταιριάζει σε ένα κράτος σύγχρονο και συμβατό με τα ευρωπαϊκά και παγκόσμια δεδομένα.
Όσο η απόφαση για τέτοιου είδους ζητήματα δε συμπεριλαμβάνει μία δίκαιη, καθαρή και μόνιμη λύση σε σχέση βέβαια με τα ιστορικά και κοινωνικά δεδομένα της πατρίδας μας, τόσο θα γινόμαστε μάρτυρες παρόμοιων αντιφατικών εικόνων που το μόνο που θα προκαλούν θα είναι μούδιασμα, σύγχυση και ίσως συναισθήματα ανασφάλειας και προβληματισμού σε πολλούς συμπολίτες μας, ιδιαίτερα δε στους νέους ανθρώπους της πατρίδας μας.

*Ο Σ. Μελισσόπουλος είναι Σχολικός Σύμβουλος Α’Βάθμιας Εκπαίδευσης και πρώην Περιφερειακός Διευθυντής Εκπαίδευσης ΑΜΘ.