Ήταν ένα γεγονός που θα έπρεπε να έχει ξεχαστεί. Αλλά οι αντιδράσεις μετά την παρέλαση του Ιεροσπουδαστηρίου στα Ελευθέρια Ξάνθης και τα κορίτσια με τις μαντήλες ξεκίνησαν από αδιάφορες, έγιναν εμπρηστικές και κατέληξαν κωμικές.
Αφήσαμε το χρόνο να κυλήσει για να έχουμε μια σαφή εικόνα όσων θα ειπωθούν και όλων των θεωριών συνωμοσίας που θα καταστρωθούν αφού κανείς δεν φαίνεται να γνωρίζει τι έχει συμβεί. Συχνά βέβαια, στη Θράκη δεν έχει σημασία, γιατί κανείς δεν είναι διατεθειμένος να επιτρέψει στην πραγματικότητα να χαλάσει μια τόσο ωραία ιστορία…
Το Ιεροσπουδαστήριο του Εχίνου έχει μετακομίσει πρόσφατα στην πόλη της Ξάνθης με αποφάσεις της τοπικής υπηρεσίας του ΥΠΕΞ και των αρμόδιων υπηρεσιών του Υπουργείου Παιδείας, κυρίως της Γενικής Γραμματείας Θρησκευμάτων, που εποπτεύει τη λειτουργία του. Πρόκειται για αντίστοιχο των εκκλησιαστικών, αμιγώς δημόσιο σχολείο, που προσελκύει πολύ λίγα παιδιά τς μειονότητας και που προφανώς προβλέπει αυστηρά συντηρητική αμφίεση για τις μαθήτριες ως θρησκευτικό σχολείο. Η απόφαση να παρελάσει, αυτονόητη εφόσον βρίσκεται στην πόλη της Ξάνθης, ανήκει στην Περιφερειακή Διεύθυνση Εκπαίδευσης και το Γραφείο μειονοτικής εκπαίδευσης. Το αντίστοιχο σχολείο της Κομοτηνής παρελαύνει επίσης στη γειτονική πόλη για χρόνια αλλά με μια σημαντική διαφορά: Στην Κομοτηνή παρελαύνουν μόνο τα αγόρια ενώ στην Ξάνθη, μάλλον επειδή κανείς δεν έκρινε ότι έπρεπε να παρέμβει, παρέλασαν και τα κορίτσια του σχολείου. Προφανώς δεν μπορεί να είναι σωστές και οι δύο προσεγγίσεις.
«Πάγωσε» το κοινό
Η αντίδραση του κόσμου και των επισήμων ήταν ξεκάθαρα «παγωμένη» αφού όχι μόνο δεν χειροκρότησαν σε κανένα σημείο αλλά όπου έφτανε ο ουλαμός με τις μαντήλες, σταματούσε απότομα η οχλαγωγία με αποτέλεσμα να παρατηρείται εκκωφαντική σιωπή. Οι αντιδράσεις έχουν διάφορα κίνητρα:
Καταρχάς εχθρικά και μισαλλόδοξα που εκφράστηκαν ιδιωτικά και δημόσια, από ένα μέρος του κόσμου που προσδιορίζεται αρνητικά απέναντι σε οτιδήποτε διαφορετικό και ιδιαίτερα απέναντι στη μειονότητα. Το σλόγκαν «Ο ΣΥΡΙΖΑ έφερε μαντήλες στην παρέλαση» είναι αυτό που κυριάρχησε στο μεγαλύτερο μέρος του συντηρητικού κόσμου –ας μην κρυβόμαστε- αν και στην ιεραρχική αλυσίδα όσων είχαν αποφασιστική αρμοδιότητα για το θέμα, δεν υπάρχει ΣΥΡΙΖΑίος, ούτε για δείγμα. (Αυτό είναι μάλλον μια άλλη συζήτηση όπως και ποια η σκοπιμότητα ύπαρξης τέτοιων σχολείων)
Ένα άλλο μέρος του κόσμου αντέδρασε με αμηχανία καθώς ήταν μια πρωτόγνωρη εικόνα και δεν μπορούσαν να εκτιμήσουν αν είναι κάτι θετικό, κάτι αρνητικό ή κάτι αδιάφορο, όπως συμβαίνει στις μεγάλες πόλεις όπου υπάρχουν μεμονωμένες κοπέλες από μουσουλμανικές χώρες, στα δημόσια σχολεία, οι οποίες παρελαύνουν με μαντήλα.
Υπάρχουν και κάποιοι που προβληματίστηκαν: Ταυτόχρονα με το σεβασμό στην επιλογή υπάρχει και η παγιωμένη αντίληψη ότι η παρέλαση είναι για την εκπαίδευση αλλά και τη μειονότητα μια κοσμική παράδοση (δυτική θα τη λέγαμε με φόβο να φορτιστεί επικίνδυνα), όπου οι κοπέλες δεν φόρεσαν ποτέ μαντήλα,παρότι το κάνουν στην καθημερινότητά τους. Άρα, εκφράζεται φόβος μήπως σταδιακά διαταραχθεί αυτή η ισορροπία. Λογική σκέψη και είναι αλήθεια είναι ότι ακόμη και οι πιο προηγμένες κοινωνίες και δημοκρατίες της Δύσης δεν έχουν απαντήσει με ασφάλεια για το τι είναι προοδευτικό και τι όχι γύρω από το θέμα της μαντήλας.
Υπάρχει, τέλος, και κόσμος που το θεωρεί απολύτως φυσικό αλλά αυτός ο κόσμος σπάνια βρίσκεται σε παρελάσεις…
Tί έγινε τελικά;
Στην πραγματικότητα όμως ακούσαμε και διαβάσαμε κυρίως “κοτσάνες” και σενάρια επιστημονικής φαντασίας με προφανή πρόθεση εκμετάλλευσης και πολιτικής σπέκουλας, από διάφορες πλευρές. Αυτό το απρόβλεπτο γεγονός, όσο και αν ενόχλησε κάποιους ήταν κάτι πολύ απλό: Κορίτσια της Θράκης, ελληνίδες πολίτες, μουσουλμάνες στο θρήσκευμα, συμμετείχαν σε παρέλαση και συνόδευαν την ελληνική σημαία. Τίποτε λιγότερο και τίποτε περισσότερο από όσα είναι η ίδια η Θράκη. Για ποιο λόγο λοιπόν δεν τις χειροκρότησε κανείς; Ειδικά όσοι υπεραμύνονται των παρελάσεων και των συμβόλων;
Το ερώτημα δεν έχει απάντηση και το γεγονός έχει πολύ μικρότερη σημασία από αυτή που του αποδόθηκε και θα κριθεί από το χρόνο. Θα ήταν σοφότερο να μην συζητηθεί καθόλου. Κάπως έτσι ξεχάστηκε ότι για πρώτη φορά επελέγησαν οι σημαιοφόροι και οι παραστάτες με κλήρωση στα Δημοτικά Σχολεία και για πρώτη φορά υπήρξε παιδί με αναπηρικό αμαξίδιο ως παραστάτης. Ξεχάστηκε φυσικά και το το ανούσιο ζήτημα περί της παρέλασης ή μη των εθνοφυλάκων, που κάποιοι φρόντισαν να αναδειχτεί σε μείζον αν και δεν είχε καμία βάση.
Υπάρχουν πολύ πιο σοβαρά προβλήματα από τις παρελάσεις, πάντως για να ασχολείται η κοινωνία.
Γιάννης Σιδηρόπουλος
isidister@gmail.com
