Πράγματι λοιπόν είναι αξιοσημείωτο ότι η εξαγγελία Τσίπρα υλοποιήθηκε σε λίγους μήνες και το νέο κτίριο δόθηκε στους μαθητές, αρκετά πρωτότυπο για τις ελληνικές συνήθειες. Είναι επίσης γεγονός ότι αν και ανακουφίστηκε το παλιό κτίριο, παραμένει προβληματικό και επικίνδυνο για τους εκατοντάδες μαθητές. Η άποψή μας είναι ότι σε αυτό το ζήτημα υπάρχουν πολιτικές αλλά και προσωπικές ευθύνες δεκαετιών που οδήγησαν στη σημερινή κατάσταση. Μια μετάθεση του προβλήματος στο διηνεκές τόσο από την πολιτεία όσο και από παράγοντες της μειονότητας, αντικρουόμενες πιέσεις ετών, που οδήγησαν στα σημερινά προβλήματα.
Μπορεί κάποιοι να ήθελαν να δικαιολογήσουν το Ραχόι για την απερίγραπτη και βλακώδη καταστολή του δημοψηφίσματος, νιώθοντας ότι απειλείται ένα συντηρητικό αφήγημα αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι επιτρέπεται να ανοίγουν επικίνδυνα θέματα στο εσωτερικό. Κάποιοι “το τερμάτισαν” γιατί δυσκολεύονται να κατανοήσουν ότι η υποστήριξη στην ελεύθερη έκφραση των πολιτών δεν σημαίνει απαραίτητα συμφωνία με όσους επιθυμούν απόσχιση. Κανείς νοήμων δεν προεξόφλησε αν το αίτημα για ανεξαρτησία εκφράζει το λαϊκό παράγοντα της Καταλονίας ή κάποιο εθνικισμό ή οικονομικά συμφέροντα. Αλλά σίγουρα, αν δεν υπήρχε ο Ραχόι, ο λαός θα είχε ταχθεί κατά της απόσχισης…
Με αφορμή αυτό ίσως είναι ώρα να επανέλθει το ζήτημα του κόστους και των ακατάλληλων υποδομών που φιλοξενούν δημόσιες υπηρεσίες στην Ξάνθη. Αν κάποιος σχηματίσει το παζλ των δημόσιων υπηρεσιών μέσα στην πόλη θα διαπιστώσει ότι μετά από 7 χρόνια μνημονίων συνεχίζουν να είναι απλωμένες σε προκλητικά πολυτελή και ακριβά ακίνητα με ελάχιστες υποδομές για την εξυπηρέτηση του πολίτη, όπως π.χ. το πάρκινγκ. Είναι ένας τρόπος βέβαια να στηριχθεί η κτηματαγορά αλλά πρέπει να αναζητηθεί η μέση λύση ή ένα κτίριο δημόσιο που θα στεγάζει υπηρεσίες υπουργείων και αποκεντρωμένων υπηρεσιών.
Υπάρχουν φυσικά ιδιαιτερότητες στη Βόρεια Ελλάδα σε σχέση με την υπόλοιπη χώρα και όσα συνιστά η απελευθέρωση μετά τους βαλκανικούς πολέμους αλλά το προφανές θα ήταν να γιορτάζεται η εγγύτερη χρονικά και οριστική απελευθέρωση μιας περιοχής, όπως π.χ στην Αθήνα και αλλού. Αντίστοιχος προβληματισμός υπάρχει και στη Θεσσαλονίκη αλλά υπάρχει προφανής εξήγηση: Στο μετεμφυλιακό και ψυχροπολεμικό κράτος που διαμορφώθηκε στην Ελλάδα μεταπολεμικά, θα έμοιαζε παρανοϊκό να γιορτάσει κανείς την απελευθέρωση πόλεων από το ΕΑΜ ! (για κάποιους που ψάχνουν σκελετούς στις ντουλάπες, μοιάζει και σήμερα). Έτσι γιορτάζουμε την “απελευθέρωση πριν την απελευθέρωση” και αποφεύγουμε τις άβολες καταστάσεις…