Tρεις υποψήφιοι έχουν εκδηλώσει  την πρόθεσή τους να ηγηθούν του νέου φορέα για την «κεντροαριστερά», με πλέον πρόσφατο το Γιάννη Ραγκούση, μετά τους Γεννηματά και Καμίνη ενώ συζητήσεις υπάρχουν για αρκετούς ακόμη όπως τους Μανιάτη, Θεοχαρόπουλο και Ανδρουλάκη, με τον τελευταίο να έχει και βάσιμες πιθανότητες εκλογής.

Δεν είναι γνωστό πώς και με ποιους θα κλείσει ο κατάλογος ενώ παραμένει αδιευκρίνιστος ακόμη ο ρόλος των Θεοδωράκη, Διαμαντοπούλου και Φλωρίδη που απέχουν για την ώρα. Παρότι κάποιοι φαίνεται να παίρνουν θέση, όπως οι Παπανδρεϊκοί υπέρ Καμίνη, οι εξελίξεις είναι απρόβλεπτες μέχρι την τελευταία στιγμή καθώς αυτό το σύνολο ανθρώπων δεν έχει απαλλαγεί από τους τακτικισμούς των «καλών» εποχών.

Μοιραία, αντίθετα με την ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία, η ρητορική, η κοινοβουλευτική πρακτική και οι δημόσιες τοποθετήσεις κινούνται σε πορεία ταύτισης με τη ΝΔ και σύγκρουσης με το ΣΥΡΙΖΑ. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η ταύτιση κάποιων στελεχών με το αντικομμουνιστικό ντελίριο της ΝΔ, που «άδειασε» τελικά η ηγεσία, πριν καταρρεύσει από τις ίδιες τις εξελίξεις. Ίσως ήταν και μια ένδειξη ότι η Γεννηματά εμμένει στη στρατηγική των ίσων αποστάσεων ή αυτή του Λαλιώτη για πορεία σύγκλισης προς τα Αριστερά. Την ώρα που κάποιοι θεωρούν ότι είναι αργά για ένα τέτοιο ελιγμό με δεδομένο ότι όλος αυτός ο χώρος συνέχεται  από μια σκληρή -ως υστερική- αντιΣΥΡΙΖΑ ρητορική.

Το εγχείρημα παραμένει αναιμικό όσο οι πρωταγωνιστές δεν αντιλαμβάνονται τη θέση και τις προοπτικές της σοσιαλδημοκρατίας στην Ελλάδα και την Ευρώπη. Και όσο παραμένει έτσι, οι διαθέσιμες θέσεις είναι αρκετά περιορισμένες για να χωρέσουν όλους τους ενδιαφερόμενους. Εκεί ξεκινούν τα προβλήματα και η εσωστρέφεια.

Γιάννης Σιδηρόπουλος
isidister@gmail.com