Την Παρασκευή 11 Αυγούστου, στις 21.00, στην αυλή με τα Χαμάμ στο Λαογραφικό & Ιστορικό Μουσείο Ξάνθης θα γίνει η παρουσίαση της ποιητικής συλλογής «ΣΠΥΡΟΣ ΤΖΕΝΝΕΤΤΖΗΣ Ο ΛΑΪΚΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ ΤΗΣ ΞΑΝΘΗΣ»
Παρουσίαση στοιχείων της ζωής και του έργου του Σπύρου Τζεννεττζή από την Άννα Τενέζη – κόρη του. Η θεατρική ομάδα της ΦΕΞ «οδός ονείρων» θα διαβάσει αποσπάσματα ενώ μέλη της ορχήστρας ανατολικής μουσικής της ΦΕΞ θα μας ταξιδέψουν στους χώρους όπου έζησε τα πρώτα του χρόνια ο Σπύρος Τζεννεττζής.
Είσοδος ελεύθερη
Σχετικά με την έκδοση:
Οι άνθρωποι διαμορφώνουν τους χώρους της πόλης, της μνήμης
Μια πόλη γεμάτη ανθρώπους, γεμάτη μυστικά.
Ιστορίες που σε περιμένουν.
Με μια βόλτα στο μουσείο, στο αρχείο, στις εκδόσεις… μπορείς να ξεκλειδώνεις παρόν και παρελθόν.
Ψηλαφώντας λοιπόν τη μορφή της μνήμης, περνώντας την πόρτα του Μουσείου είναι σαν ν’ ανοίγει το σεντούκι κι από κει ξεπηδούν εικόνες του παρελθόντος, έγγραφα, φωτογραφίες ανθρώπων και μνημείων, [ερείπια του χρόνου που οικοδομούν τ’ ανάκτορα της αιωνιότητας] Ulysses – James Joyce
Στην ποιητική αυτή συλλογή θα ανακαλύψετε τη μοίρα ενός ανθρώπου τόσο από τα ποιήματα όσο και από την ιδιαίτερη του προσπάθειά να γράψει.
Θα αναγνωρίσετε μια εποχή που σφράγισε όχι μόνο τη ζωή του «λαϊκού ποιητή» αλλά και άλλων τόσων ανθρώπων και μια πόλης.
Για την καλύτερη κατανόηση του κλίματος της εποχής μας βοηθά ιδιαίτερα και το βιβλίο της Άννας Τενέζη «Καθώς μου φεύγεις». (Βραβείο μυθιστορήματος του Υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού της Κύπρου για το 1985).
Αυτή λοιπόν η συλλεκτική έκδοση της Φ.Ε.Ξ. και του Λαογραφικού και Ιστορικού Μουσείου Ξάνθης, με τα ποιήματα του Σπύρου Τζεννεττζή και τις ηχογραφήσεις του στο ένθετο cd, μας βοηθά να ξεκλειδώσουμε τη ζωή της πόλης μας.
Συνταιριάζοντας τις προσωπικές ιστορίες, τα τραγούδια, ζούμε σε μια Ξάνθη, αλλιώτικη …
Κι ίσως, ό,τι μπορέσουμε να δούμε μαζί τους, θα σωθεί…
Πασχάλης Ξανθόπουλος
Διευθυντής του Λαογραφικού & Ιστορικού Μουσείου Ξάνθης
Από την εισαγωγή της έκδοσης
Κάτι σαν βιογραφικό
Σπύρος Τζεννεττζής
Λαϊκός ποιητής της Ξάνθης
Ο Σπύρος Τζεννεττζής γεννήθηκε στην Κιουτάχεια της Μικράς Ασίας το 1912, όταν ο πατέρας του υπηρετούσε – ως Τούρκος υπήκοος – στον τουρκικό στρατό, στον α΄ βαλκανικό πόλεμο, από τον οποίο επέστρεψε άρρωστος βαριά και πέθανε μέσα σε λίγες μέρες. Έτσι ο Σπύρος έμεινε ορφανός, όταν ήταν μόλις 40 ημερών.
Η μητέρα του, μόλις δεκαέξι χρονών, αν και ο πατέρας του τριάντα δύο, χάρηκε που θα γύριζε στη μητέρα της. Δε νοιάστηκε για κείνο το παιδί, το έβλεπε – κατά τα ίδια τα λεγόμενά της – σαν κούκλα. Το μεγάλωσε ουσιαστικά η γιαγιά του Αναστασία, την οποία αγαπούσε πολύ και τη μνημόνευε με θαυμασμό και αγάπη.
Στο σχολείο ήταν πολύ καλός μαθητής, γι’ αυτό – κατά τη συνήθεια της εποχής – μετά την πρώτη και δευτέρα τάξη, πήγε στην τετάρτη. Ήταν η χρονιά που έγινε η μεγάλη τραγωδία της μικρασιατικής καταστροφής.
Ερχόμενος με τη μητέρα του στην Ελλάδα, συγκεκριμένα στην Ξάνθη, δοκίμασε να συνεχίσει το σχολείο, αλλά η ανάγκη της βιοπάλης τον υποχρέωσε να σταματήσει νωρίς. Έτσι, όπως έλεγε ο ίδιος, έμεινε «αγράμματος», αλλά πάντα με πολλή αγάπη για τη μόρφωση, την οποία επιδίωξε μόνος του. Ως το τέλος της ζωής του δανειζόταν βιβλία από τη Δημοτική Βιβλιοθήκη της Ξάνθης, όπου έγινε «φίλος πολύ» με τον αείμνηστο Στέφανο Ιωαννίδη, με τον οποίο αντάλλασσε τις σκέψεις του για τα βιβλία, που δανειζόταν και διάβαζε, αλλά όχι μόνο.
Κατά τον β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο υπηρέτησε στο Αλβανικό Μέτωπο ως τραυματιοφορέας, όπου είδε και έζησε τόσα πολλά, που έμαθε να εκτιμά το καθετί και πρωτίστως το νερό που έπινε. Σήκωνε το διάφανο ποτήρι, θαύμαζε το περιεχόμενό του και πριν το πιει, έλεγε «το πιο ωραίο πράγμα που έκανε ο Θεός είναι το νερό. Δες το! Καθαρό, δεν έχει τίποτα, αλλά είναι αυτό που δίνει ζωή».
Τότε ο πρωτότοκος γιος του ήταν μόλις τεσσάρων μηνών. Ένα δεύτερο κοριτσάκι, που γεννήθηκε στη διάρκεια της κατοχής και το ονόμασαν Ουρανία, πέθανε από ασιτία. Απέκτησε άλλες δύο κόρες.
Η γυναίκα του, άρρωστη από μανιοκατάθλιψη, υπέφερε πολλά και του έδωσε πολλά βάσανα, αλλά η αγάπη του γι’ αυτήν δεν έσβησε ούτε μετά το θάνατό της, το 1964, σε ηλικία σαράντα εννέα ετών.
Πέρασαν πολλές μέρες ευτυχίας μαζί. Αυτοδίδακτος και καλός οργανοπαίχτης, έπιανε το μπουζούκι του και διασκέδαζε τους καημούς του με την εξαιρετικά καλλίφωνη γυναίκα του δίπλα του και το τραπέζι με τους μεζέδες μπροστά του. Πρόσφεραν διασκέδαση σε όλη τη γειτονιά. Οι αυτοσχεδιασμοί του, μέχρι να «ζεσταθεί το όργανο και να πάρει μπροστά», ήταν ό,τι καλύτερο είχε να προσφέρει.
Έγραφε ποιήματα, συχνά – για τους ερωτευμένους – επί αμοιβή. Ή γράμματα συγκινητικά για όσους δεν ήξεραν γραφή ή – κυρίως – δεν ήθελαν ένα πεζό γράμμα.
Έζησε μια δύσκολη ζωή, αλλά είχε πάντα πολλή αγάπη να δώσει και μια αξιοθαύμαστη λαϊκή σοφία.
Πέθανε στις 8/12/1982, μέσα στην απόλυτη μοναξιά, έχοντας μακριά του όλα του τα παιδιά.
Έγραψε, εκτός από τα ποιήματα, τα περισσότερα από τα οποία περιλαμβάνονται σε αυτό το βιβλίο, παραμύθια, ανέκδοτα (διδακτικά κυρίως) και αυτοβιογραφικά σημειώματα, μέρος από τα οποία έχω συμπεριλάβει, με πλάγια γράμματα, στο βιβλίο μου «Καθώς μου φεύγεις», καθώς και στα επιλεγόμενα. Πολλά άλλα όμως έχουν χαθεί.
Ήταν πολύ καλός αφηγητής παραμυθιών. Παραστατικότατος και με πολλά ηχοχρώματα και εναλλαγές στη φωνή.
Πολλές (κακές, δυστυχώς) ηχογραφήσεις τραγουδιών, απαγγελιών και αναγνώσεων σώζονται σε μαγνητοταινίες κασετοφώνου, που ηχογράφησε μόνος του (γι’ αυτό και η αντήχηση και η τόσο κακή ποιότητα) .
Ο ίδιος θεωρούσε τον εαυτό του ποιητή. Αγαπούσε πολύ την ποίηση. Θεωρούσε ότι είναι η κορυφαία έκφανση του ανθρώπου. Έγραψε πολλά. Μερικά από αυτά – μες στην απλότητά τους – είναι καλά. Αυτό εκτιμώντας κάποιοι φίλοι μεσολάβησαν, ώστε να δημοσιευτούν σε εφημερίδες της Κύπρου και σχολιάστηκαν από ανθρώπους μορφωμένους, που εκτίμησαν το πνεύμα και τον τρόπο ενός «ναΐφ».
Θα ήθελα να ευχαριστήσω τη Φιλοπρόοδη Ένωση Ξάνθης (ΦΕΞ), το Λαογραφικό Μουσείο Ξάνθης και πρωτίστως τον Διευθυντή του, κ. Πασχάλη Ξανθόπουλο, για την άμεση και ενθουσιώδη ανταπόκριση στην πρότασή μου να εκδώσουμε τα ποιήματα του πατέρα μου. Για μένα είναι ένα μνημόσυνο στη μνήμη του, για την πόλη μας θα είναι, νομίζω, καμάρι και περηφάνια στο βαθμό που του αναλογεί.
Θέλω επίσης να ευχαριστήσω τους δυο αυτούς οργανισμούς (καθότι ζωντανοί οργανισμοί είναι για την πόλη μας) για το έργο που επιτελούν επί δεκαετίες, ανελλιπώς και αδιαλείπτως, χωρίς κενά και «κοιλιές», με αφοσίωση και συνέπεια στην ποιότητα και ποικιλότητα των προσφερόμενων πολιτιστικών αγαθών, πράγμα που με συγκινεί βαθύτατα και με κάνει περήφανη για την Πόλη μου, που πέρα από τη φυσική, την κλιματική, την αρχιτεκτονική/πολιτιστική ομορφιά διαθέτει και μια ουσιαστικότερη, αυτήν των ανθρώπων.
Ο Θεός να τους ευλογεί όλους.
Άννα Τενέζη, Κύπρος 2017
Χαρακτηριστικά έκδοσης:
«ΣΠΥΡΟΣ ΤΖΕΝΝΕΤΤΖΗΣ Ο ΛΑΪΚΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ ΤΗΣ ΞΑΝΘΗΣ»
Γενική επιμέλεια: Άννα Τενέζη
Διορθώσεις: Πασχάλης Ξανθόπουλος, Ισιδώρα Βουλκίδου, Ασημένια Τάσου, Χρύσα Μπαϊρα, Στέλιος Αναστόπουλος
Καλλιτεχνική επιμέλεια – Σύνθεση εξωφύλλου: FACTORY Art House
Έκδοση: 2017 Φιλοπρόοδη Ένωση Ξάνθης
Συλλεκτική έκδοση / 300 σελ./ 300 αντίτυπα.
cd
Ηχοληψία : Σπύρου Τζεννεττζή
Τεχνική επεξεργασία : Μάρκος Παστός
Μεταγραφή – εγγραφή cd : Studio Radio Xanthi 93,5
Τύπος αρχείων: mp3 128Kbps
