Δεν είναι μόνο ο απίστευτος τίτλος, που δείχνει ότι οι εμπνευστές δεν έχουν συναίσθηση της προσβολής που προκαλεί. Είναι η συστηματική εργαλειοποίηση της φτώχιας για τη δημιουργία κάθε λογής πυροτεχνήματος από μιντιάρχες και φιλόδοξους πολιτικούς.
Πρακτικά, αυτοί που έκαναν σημαία τους τα μνημόνια και τη φτωχοποίηση της ελληνικής κοινωνίας ως αναγκαία, που ξέπλυναν τους νεοναζί δίπλα σε κάθε αντιλαϊκή πολιτική και προκάλεσαν βάναυσα το κοινό αίσθημα, αυτοί που χλεύαζαν τα κοινωνικά παντοπωλεία και την κοινωνική αλληλεγγύη ως “σοβιετίες” (λες και είναι προνόμιο των αριστερών η ευαισθησία), τώρα σε μια άλλη πολιτική συγκυρία, επιχειρούν να αυτοπροβληθούν με μια ΠΡΟΚΑΤ φιλανθρωπία που προσβάλει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.
Προφανώς και θα είναι ντροπή αν στην πόλη της Ξάνθης, με τον τεράστιο πλούτο αλληλεγγύης και εθελοντισμού από πολίτες, φορείς, οργανώσεις και θεσμούς, που φροντίζουν για τους αδύναμους, χωρίς δημοσιότητα και χωρίς απαίτηση για ανταμοιβή, να έρθει ο ΣΚΑΙ και ο Πατούλης ή η Πατούλαινα και να βάλουν τον κόσμο να τρέχει “για ένα πιάτο φαΐ”. Το χειρότερο είναι ότι δεν υπάρχει επίγνωση της πρόκλησης που συνιστά για την κοινωνία.
Η εικόνα της φιέστας, με διάφορους “επώνυμους”, να τρέχουν για λίγα μέτρα, προκειμένου να φωτογραφηθούν και να κάνουν επίδειξη απέναντι σε φτωχούς υπηκόους, όπως συνηθίζεται, θα είναι το αποκρουστικό περιτύλιγμα μιας προκλητικής πρωτοβουλίας.
Η ουσία, όπως περιγράφηκε εύστοχα από τον Δήμαρχο της Πάτρας Κ. Πελετίδη, είναι ότι “αυτοί που παίρνουν το πιάτο από το τραπέζι κηρύσσουν τη λιτότητα”. Στο τέλος, όπως πάντα, ζητούν από τους πολίτες να τρέξουν για να πάρουν τα εύσημα της φιλανθρωπίας κανάλια, επιχειρηματίες και πολιτικοί. “Όλοι μαζί μπορούμε” σημαίνει “Πληρώνετε εσείς, καμαρώνουμε εμείς. Γιατί μπορούμε”…
Η αλληλεγγύη όμως δεν είναι φιέστα.
Γιάννης Σιδηρόπουλος
isidister@gmail.com
