Στα δημοτικά πράγματα, μετά και τις αντικαταστάσεις στα όργανα του Δήμου, φαίνεται ότι η μείζονα αντιπολίτευση διατηρεί τις καλές σχέσεις με Ανταμπούφη-Καμαρίδη αλλά δεν προσφέρει θέσεις στην πρώην παράταξη Μπένη. Πάντως δεν φαίνεται να υπάρχουν σύννεφα στο μέτωπο των “4” που πλέον περιλαμβάνει ως επικεφαλής της παράταξης Συμμετέχω το Σιαμπάν Μπαντάκ.
Η επόμενη μέρα είναι άγνωστη ενώ οι ομαδοποιήσεις ενόψει εκλογών θα συνεχιστούν για πολύ καιρό μέσα και έξω από το Δημοτικό Συμβούλιο. Βέβαια, αυτό που λείπει είναι ίσως ο ρεαλισμός καθώς πολλοί δεν αντιλαμβάνονται τις ιδιαίτερες συνθήκες που επικρατούν στο Δήμο Ξάνθης αλλά και τα χαρακτηριστικά της αυτοδιοίκησης που δεν ακολουθούν ούτε τις πολιτικές ισορροπίες που ίσχυαν κάποτε αλλά ούτε και την επίκαιρη πολιτική συγκυρία.
Ίσως κάποιοι αντιπολιτεύονται τη δημοτική αρχή με όρους ή με παραγοντισμούς που ίσχυαν πριν από μερικά χρόνια και άρα δύσκολα μπορούν να την απειλήσουν εκλογικά αλλά ίσως να συνδιαλλαγούν για την επόμενη μέρα. Όσοι πολιτεύονται με διαφορετικούς όρους διατρέχουν τον κίνδυνο να ενεργούν ως «παιδική χαρά» αν δεν αντιλαμβάνονται τις συνθήκες και τους συσχετισμούς. Οι διαφορετικοί όροι δεν είναι πάντα και σύγχρονοι αλλά και τα παλιά συστήματα εξουσίας πρέπει κάποιοι να τα αμφισβητούν.
Είναι αλήθεια ότι μέσα και έξω από το δημοτικό συμβούλιο υπάρχουν αρκετοί «λαγοί», εκόντες και άκοντες και αυτό ισχύει και σε ευρύτερο πολιτικό πλαίσιο. Στο Δήμο της Ξάνθης δεν ισχύουν συμβατικοί ή γραμμικοί πολιτικοί όροι και η πολυδιάσπαση προφανώς και δίνει το προβάδισμα στην απερχόμενη παράταξη της δημοτικής αρχής, που κάποιοι υποτίμησαν και κάποιοι υποτιμούν ακόμη. Για να αλλάξει το τοπίο πρέπει, ρεαλιστικά, να συνυπάρξουν μια σειρά από προϋποθέσεις -κάτι που σπάνια έχει συμβεί- αλλά και ευρεία σχήματα.
Το πώς εκτιμά κανείς το πολιτικό του κεφάλαιο είναι προσωπικός του λογαριασμός αλλά, όπως το 2014, έτσι και στις επόμενες εκλογές, νομοτελειακά, θα υπάρξουν πολιτικοί «ενταφιασμοί». Πάντως, παρά τις συζητήσεις και τα παρασκήνια ή τους ψιθύρους, αυτή τη στιγμή ο μόνος που έχει εκδηλώσει “καθαρές” προθέσεις, σε επίσημο τόνο, είναι ο Σ. Μελισσόπουλος . Και ο δρόμος προς τις επόμενες εκλογές είναι ακόμη μακρύς.
Μεγάλη η συζήτηση των τελευταίων ημερών για τη διάκριση των εξουσιών και την ποιότητα του πολιτεύματος, ακριβώς με την επέτειο της αποκατάστασης της δημοκρατίας. Στην πραγματικότητα όλοι ξεχνούν ότι η διάκριση δεν είναι απλή διανομή εξουσίας αλλά υπηρετεί την ελευθερία των πολιτών (Μοντεσκιέ). Και στην Ελλάδα συγχέουμε τη διάκριση των εξουσιών με τη διάκριση των λειτουργιών του πολιτεύματος, άρα και τα όρια των εκδηλώσεων της κρατικής εξουσίας.
Η διάκριση, από την άλλη, ισχύει για όλες τις εξουσίες και δεν έχει κάποια το προνόμιο να παρεμβαίνει στην άλλη. Η πολιτική, έχει μάθει να μεταχειρίζεται τη δικαιοσύνη για να υπεκφεύγει ή να την ευνοεί και να να της επιτίθεται όταν δεν κάνει τα «κέφια» της, συχνά και με προκλητική υποκρισία υπέρ ή κατά. Αλλά και οι λειτουργοί της δικαιοσύνης, έχουν μάθει να πολιτικολογούν για να αμυνθούν όταν οι αποφάσεις τους κλονίζουν το περί δικαίου αίσθημα, αλλά δεν θέλουν να δέχονται την κριτική όταν υπερβαίνουν τη συνταγματική τάξη και περνούν στη δημόσια σφαίρα.
Τα media, εξάλλου, έχουν τον πλέον υποκριτικό ρόλο και δεν είναι τυχαίο ότι στο πολιτειακό επίπεδο είναι ο παράγων με τη μικρότερο κύρος. Άλλωστε, τα κανάλια που πρόβαλαν τις δηλώσεις του Προέδρου του ΣτΕ ως επίθεση στην κυβέρνηση (η αλήθεια είναι ότι απλώς έριξε τους τόνους, σοφά ποιών) είναι τα ίδια κανάλια που πανηγύριζαν πριν από μερικούς μήνες, διαδίδοντας φήμες ότι “ο Πρόεδρος του ΣτΕ αποδοκιμάστηκε στο… Κολωνάκι”. Ήταν όταν προσπαθούσαν να τρομοκρατήσουν το Ανώτατο Δικαστήριο για την υπόθεση των τηλεοπτικών αδειών ενώ τώρα “σκίζονται” για την ανεξαρτησία της δικαιοσύνης…
