Και επειδή κάποια πράγματα τα έχουμε καταγράψει εγκαίρως πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι το τμήμα της πλατείας πίσω από το ρολόι, λίγα μέτρα από το Δημαρχείο της πόλης και άρα με μια σιωπηλή συγκατάθεση (ίσως και ενεργητική με την κατάργηση της μπάρας) έχει μετατραπεί εδώ και μήνες σε κανονικό δρόμο που ενώνει τη Βασ. Κωνσταντίνου με τη Μ. Γεωργίου για όσους έξυπνους βαριούνται να κινούνται κανονικά. Πιο κεντρικό σημείο με περισσότερο κόσμο δεν έχει η πόλη. Κι όμως κάποιοι τον έχουν μετατρέψει σε δρόμο και προσφάτως και πάρκινγκ !
Όμως δεν χρειάζονται αφορισμοί και εύπεπτη κριτική. Είναι ζήτημα της εκπαιδευτικής κοινότητας, των συνδικαλιστικών οργάνων και των γονέων (που οφείλουν να αντιλαμβάνονται με σοβαρότητα την ευθύνη τους μέσα στο σχολικό περιβάλλον με διακριτούς ρόλους) να βρουν τον τρόπο που δεν θα αποτρέπει παράπονα και παρανοήσεις. Λαμβανομένου υπόψη του γεγονότος ότι πέρα από το καλό Δημόσιο Σχολείο, οι υπόλοιπες κοινωνικές δομές είναι σε σοβαρή υστέρηση, ακόμη και πριν από τα μνημόνια.
Σε κάθε περίπτωση αυτό που αναζητείται είναι να μην κλονιστεί η εμπιστοσύνη μεταξύ των εμπλεκομένων και να αποκλειστεί ο κίνδυνος να υποτιμήσει κάποιος τον κεφαλαιώδη ρόλο του εκπαιδευτικού. Ας μην ξεχνάμε ότι πρόσφατα η μητέρα του Γιάννη Αντετοκούμπο, όταν ρωτήθηκε γιατί η οικογένειά της διάλεξε κάποτε την Ελλάδα για νέα της πατρίδα, απάντησε ότι ήταν η εκπαίδευση και οι καλοί δάσκαλοι της χώρας, σημειώνοντας ότι είναι ευτυχισμένη για την ανατροφή που είχαν τα παιδιά της…