Στην Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος και στο θέμα “Καπιταλισμός και οικολογική ισορροπία έννοιες ασυμβίβαστες” αναφέρεται σε μήνυμά της η Λαϊκή Συσπείρωση Ξάνθης.
Με τον πλανήτη γεμάτο ανοιχτές πληγές, γιορτάζει η ανθρωπότητα – κατ’ ευφημισμόν μάλλον – την Παγκόσμια Μέρα Περιβάλλοντος. Το περιβάλλον έχει αναδειχτεί στην εποχή μας σε πρώτης προτεραιότητας ζήτημα για την ποιότητα ζωής των ανθρώπων και την επιβίωση των μελλοντικών γενεών. Δυστυχώς, κάθε μέρα που περνά τα μεγάλα περιβαλλοντικά προβλήματα επιδεινώνονται, ενώ διαρκώς προστίθενται και νέα, εξαιτίας των εγκληματικών επιλογών των μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων και της αδηφάγας δράσης του μεγάλου κεφαλαίου με μοναδικό γνώμονα το όλο και μεγαλύτερο κέρδος. Για το λόγο αυτό, μόνο ως υποκρισία μπορούν να χαρακτηριστούν οι μεγαλόστομες διακηρύξεις περί «αειφορίας» ή περί «βιώσιμης ανάπτυξης» που εκτοξεύονται -ιδίως τη μέρα αυτή- από διάφορες κυβερνήσεις, επιχειρήσεις ή και οργανισμούς, όπως η Ευρωπαϊκή Ένωση, που την ίδια στιγμή στήνουν το περιβάλλον «στα έξι βήματα» και το πυροβολούν…
Το περιβάλλον βρίσκεται στο στόχαστρο των πολυεθνικών ως δεξαμενή άντλησης πρώτων υλών, απόρριψης των αποβλήτων τους, ως ένας ακόμη κερδοφόρος τομέας επενδύσεων, με αποτέλεσμα την επιδείνωση των μεγάλων προβλημάτων του πλανήτη. Κορυφαία αναδεικνύεται η απόφαση της Διάσκεψης του Παρισιού για την κλιματική αλλαγή, στην οποία μετά από διαφωνίες, αντιθέσεις και συμβιβασμούς των ιμπεριαλιστικών κέντρων, που εκφράστηκαν στον καθορισμό των στόχων, των μηχανισμών ελέγχου, στην κατανομή της χρηματοδότησης για την αντιμετώπισή της, αξιοποιεί την κλιματική αλλαγή και τα περιβαλλοντικά προβλήματα ως ευκαιρία κερδοφόρας διείσδυσης των πολυεθνικών ομίλων σε νέες αγορές, για τον έλεγχο και την αναδιανομή τους. Οι ΗΠΑ υπερασπιζόμενες τα συμφέροντα των δικών τους μονοπωλίων αποσύρεται και ανατρέπει τα δεδομένα λόγω των αντωγωνισμών τους. Άλλωστε, οι αντιθέσεις εκδηλώνονται σε όλες τις σχετικές διεθνείς διασκέψεις, αποτυπώνονται στις διεθνείς συμφωνίες, στους θεσμούς και τους νόμους που προστατεύουν σε παγκόσμιο, σε ευρωενωσιακό και σε εθνικό επίπεδο τη μεγάλη ατομική ιδιοκτησία στη γη, στις πλουτοπαραγωγικές πηγές, στα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής.
Το καπιταλιστικό σύστημα που σαπίζει, είναι το υπόβαθρο για την εκδήλωση τεράστιων τεχνολογικής φύσης οικολογικών καταστροφών και για τις στρατιωτικές ιμπεριαλιστικές πολεμικές επεμβάσεις των ΗΠΑ, της ΕΕ και των συμμάχων τους, τον ανταγωνισμό με τη Ρωσία και την Κίνα, στην Ασία και την Αφρική, που καταστρέφουν και ξεριζώνουν εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπινες ζωές, μνημεία της παγκόσμιας πολιτισμικής κληρονομιάς, το φυτικό και ζωικό πλούτο, τις υποδομές. Ανοίγουν νέα μέτωπα, συνεχίζουν την ανεξέλεγκτη πυρηνική δραστηριότητα. Οι «αποφάσεις» του Ρίο, του Γιοχάνεσμπουργκ, του Κιότο δεν απέτρεψαν το θάνατο, τη δίψα εκατομμυρίων ανθρώπων, την πείνα, τις επιδημίες και φυσικές καταστροφές, που θα μπορούσαν να αποφευχθούν, όπως και τις επιπτώσεις από τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους.
Καθημερινά προβάλλει πιο καθαρά η δραματική αντίθεση ανάμεσα στις προσδοκίες των λαών, για σταμάτημα της εκμετάλλευσης, της καταστροφής και υποβάθμισης του περιβάλλοντος και της ζωής στον πλανήτη από τη μια και τα συμφέροντα των πολυεθνικών, των καπιταλιστικών κρατών και των ιμπεριαλιστικών συμμαχιών τους από την άλλη. Οι ελεύθεροι χώροι, η διαχείριση των απορριμμάτων, των τοξικών αποβλήτων, η θάλασσα, η γη, η διατροφή και η υγεία του λαού, όλα εντάσσονται στους νόμους της αγοράς, στην εξυπηρέτηση των κερδών του κεφαλαίου, αλλά και των πελατειακών σχέσεων.
Γι’ αυτό η προστασία του περιβάλλοντος δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί ανεξάρτητα από το κίνητρο της παραγωγής, του δρόμου ανάπτυξης που ακολουθεί κάθε κοινωνία. Η καπιταλιστική ανάπτυξη τελικά ταυτίζεται με την εξασφάλιση της κερδοφορίας των επενδύσεων οι οποίες προϋποθέτουν την εκμετάλλευση, τη λεηλασία του πλούτου που παράγουν οι εργάτες, των δικαιωμάτων τους και του περιβάλλοντος, των φυσικών πόρων της Γης και της χρήσης τους ως επενδυτικό πεδίο.
Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, στην ίδια ρότα με όλες τις προηγούμενες κυβερνήσεις, συσκοτίζει ότι η αιτία που οξύνει τα προβλήματα του περιβάλλοντος είναι ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης. Η περιβαλλοντική πολιτική της εντάσσεται στη στρατηγική της ανταγωνιστικότητας. Στηρίζει και υλοποιεί την περιβαλλοντική στρατηγική της ΕΕ, της άρχουσας τάξης, του ΣΕΒ, για την Ενέργεια, την «πράσινη ανάπτυξη», την πολιτική υδάτων, τη διαχείριση των απορριμμάτων, τη βιοποικιλότητα, το χωροταξικό σχεδιασμό, την πολιτική γης, την κλιματική αλλαγή, τη δασική πολιτική, που οι αστικές κυβερνήσεις έχουν διαχρονικά συνδιαμορφώσει για να δώσουν νέα ώθηση στην καπιταλιστική ανάπτυξη, διέξοδο για την κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων, σε τομείς όπως της Ενέργειας, των ρύπων, των κατασκευών, των μεταφορών, της ύδρευσης, της διαχείρισης απορριμμάτων, των τροφίμων, την εντατικοποίηση της εμπορευματοποίησης της γης κ.ά. Η κυβέρνηση Τσίπρα συμμετέχει ενεργά στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς που καταστρέφουν ανθρώπινες ζωές και το περιβάλλον γενικότερα. Η πολιτική της μετακυλίει τελικά στους εργαζόμενους τις δαπάνες για την προστασία του περιβάλλοντος, ενώ η αρχή της ΕΕ «ο ρυπαίνων πληρώνει» στρώνει το δρόμο για την καταστροφή του περιβάλλοντος. Προωθεί με αντιφάσεις και αντιθέσεις τις επιδιώξεις των πολυεθνικών μονοπωλιακών ομίλων στις ανανεώσιμες μορφές ενέργειας. Οι ρυθμίσεις για τους δασικούς χάρτες στόχο έχουν την επιτάχυνση και διευκόλυνση των κερδοφόρων επενδύσεων από τους ενδιαφερόμενους μονοπωλιακούς ομίλους, με την παράλληλη νομιμοποίηση καταπατήσεων, εκχερσώσεων, παράνομων οικισμών και αυθαιρέτων σε βάρος της κρατικής δασικής γης. Τα οικονομικά συμφέροντα είναι τεράστια, γι’ αυτό οι δασικοί χάρτες ήταν στα προαπαιτούμενα του μνημονίου.
Mόνο η κοινωνικοποίηση του πλούτου και των μέσων παραγωγής, μια οικονομία και κοινωνία που δε θα στηρίζεται στο καπιταλιστικό κέρδος, αλλά στην ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών, μπορεί να εξασφαλίσει μια σταθερή, συμβατή, συνειδητή, προγραμματισμένη και ισόρροπη επίδραση του εργαζόμενου ανθρώπου στη φύση, στο περιβάλλον. Απαιτείται μια άλλη πολιτική, έτοιμη να συγκρουστεί με τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα και τα πολλαπλά επιμέρους συμφέροντα που διαπλέκονται με αυτά. Θα στηρίζεται στην κοινωνική ιδιοκτησία όλων των φυσικών πόρων και των μέσων αξιοποίησής τους, στον κεντρικό σχεδιασμό, στην παραγωγή με κίνητρο την κοινωνική ευημερία. Μια πολιτική πραγματικά βιώσιμης ανάπτυξης, τους καρπούς της οποίας δεn θα απολαμβάνουν οι λίγοι αλλά όλος ο λαός. Μία πολιτική που θα στρέφεται στην αντιμετώπιση ζητημάτων όπως:
- Καιρικά φαινόμενα ισχυρής, αλλά όχι απρόβλεπτης έντασης, οδηγούν όλο και πιο συχνά σε πλημμύρες μαζικής καταστροφής.
- Η πυροπροστασία των δασών επαφίεται στις καιρικές συνθήκες, αφού οι επίγειες δυνάμεις πυρόσβεσης τεχνικά και θεσμικά υποβαθμίζονται.
- Η πληγή χιλιάδων ανεξέλεγκτων χωματερών παραμένει μονίμως ανοιχτή, καθώς η κυβέρνηση αρνείται επίμονα να αναλάβει τις τεράστιες ευθύνες της.
- Δεκάδες χιλιάδες τόνοι τοξικών αποβλήτων κάθε χρόνο απορρίπτονται λαθραία.
- Οι επεκτάσεις παλαιών και οι εγκαταστάσεις νέων υψηλής ρύπανσης και επικινδυνότητας συγκροτημάτων (π.χ. TVX) υποστηρίζονται από την κυβέρνηση, με τη χρήση ποινικών διώξεων και την κινητοποίηση των μηχανισμών καταστολής.
- Τα περιστατικά θαλάσσιας ρύπανσης τόσο από χερσαίες πηγές, όσο και από πλοία
- Η καταπάτηση και η νόμιμη ή αυθαίρετη ίδρυση ή επέκταση οικισμών σε δασικές περιοχές.
- Τα περιβαλλοντικά προβλήματα των μεγάλων πόλεων (κυκλοφοριακό, νέφος, ηχορύπανση, ελεύθεροι χώροι, οπτική ρύπανση) οξύνονται χρόνο με το χρόνο.
- Η υποβάθμιση και καταστροφή “σπάνιων και προστατευόμενων” οικοσυστημάτων.
Η Λαϊκή Συσπείρωση Ξάνθης δίνει καθημερινή μάχη και για την ποιότητα του περιβάλλοντος
