Στη χώρα όπου τίποτε δεν λειτουργεί φυσιολογικά, από την πολιτική και την επιχειρηματικότητα μέχρι τις «ανεξάρτητες αρχές» και το… ποδόσφαιρο, η μάχη επιχειρηματιών για να αποκτήσουν ένα τηλεοπτικό σταθμό αποτυπώνει τη σουρεαλιστική εκδοχή δημοκρατίας που επικρατεί στη χώρα.
Τελευταία πράξη είναι η απόκτηση του ΔΟΛ, με το ενδιαφέρον να εστιάζεται στις μετοχές που κατέχει ο οργανισμός στο MEGA ενώ ο πόλεμος Σαββίδη – Μαρινάκη δεν έχει ολοκληρωθεί για τον έλεγχο του «μεγάλου» καναλιού. Το ενδιαφέρον είναι ότι οι επιχειρηματίες διαγκωνίζονται για να αποκτήσουν ένα σταθμό που το ΣτΕ έχει κατ’ επανάληψη κρίνει ότι λειτουργεί παράνομα, όπως και όλοι όσοι συνεχίζουν να λειτουργούν.
Και ενώ το ίδιο το ΣτΕ υποστηρίζει ότι επείγει η διεξαγωγή του διαγωνισμού για τις τηλεοπτικές άδειες, το γεγονός ότι δίνονται δεκάδες εκατομμύρια ευρώ για τον έλεγχο ενός παράνομου καναλιού, μπορεί κάποιος να φανταστεί πότε σκοπεύει το «ανεξάρτητο» ΕΣΡ να προκηρύξει τον πολυσυζητημένο διαγωνισμό για τις τηλεοπτικές άδειες…. (αφού επί μισό χρόνο είχε πολύ σοβαρότερα θέματα να ασχοληθεί όπως οι αντιμισθίες των μελών του)
Μάλιστα, όταν μάχονται δύο επιχειρηματίες που διεκδίκησαν και πήραν τις μισές από τις νόμιμες άδειες καναλιών της διαδικασίας του περασμένου καλοκαιριού -με πολλαπλάσια έξοδα για τους ίδιους και αντίστοιχα έσοδα για το δημόσιο- πριν η διαδικασία εκπέσει στο ΣτΕ, η εικόνα της ανομίας είναι προφανής και προκαλεί εντύπωση ότι την ενθαρρύνει όλο το παλιό πολιτικό σύστημα.
Με την είσοδο Μαρινάκη στο ΔΟΛ προφανώς γλιτώνει η χώρα από τη διαπλοκή (…) σύμφωνα με την αντιπολίτευση που απογείωσε τον πολιτικό αμοραλισμό με αφορμή τον πόλεμο στα ΜΜΕ, περιορίζοντας άκομψα τη «διαπλοκή» στο μοναδικό από τους Έλληνες επιχειρηματίες και μιντιάρχες που δεν συμβαδίζει με τα πολιτικά της συμφέροντα.
Ποδόσφαιρο και τράπεζες
Και επειδή κατά διαβολική σύμπτωση οι ίδιοι επιχειρηματίες που εμπλέκονται με τα ΜΜΕ σχεδόν μονοπωλούν και τον έλεγχο των μεγάλων ΠΑΕ (όπως υπενθύμισε το αυτογκόλ της ΝΔ με τον Σαββίδη) είναι ακόμη πιο τραγικό το γεγονός ότι μέσα σε λίγες εβδομάδες άλλαξαν δραματικά οι συμμαχίες και στον υπόκοσμο του ποδοσφαίρου. Έτσι οι ιδιωτικοί στρατοί που συντηρούν οι επιχειρηματίες, θα πρέπει να υποταχθούν στα επίκαιρα πολιτικοοικονομικά συμφέροντα των αφεντικών τους και να μαχαιρώνονται με διαφορετικούς μπράβους από όσους μέχρι σήμερα, να στρέψουν αλλού το τυφλό οπαδικό μίσος όπως και να ξεχάσουν τις συζητήσεις για συμμορίες και άλλα ανήκουστα πράγματα, που ακούγαμε μέχρι πρόσφατα.
Και επειδή δεν είναι όλα μαύρα, αν κάτι έχει αλλάξει σε σχέση με το παρελθόν είναι το γεγονός ότι αποκόπηκε η διαπλοκή του τραπεζικού τομέα με τα ίδια επιχειρηματικά και πολιτικά συμφέροντα, η οποία συντηρούσε το θνησιγενές μοντέλο των υπερχρεωμένων ΜΜΕ. Τώρα πλέον κάποιοι επιχειρηματίες βάζουν λεφτά ενώ μέχρι πρόσφατα, τα λεφτά τα έβαζε ο ελληνικός λαός, που ανακεφαλαιοποιούσε τράπεζες με αιματηρές θυσίες, προκειμένου αυτές, αντί να παράσχουν οξυγόνο στην πραγματική οικονομία, να καλύπτουν ελλείμματα χρεοκοπημένων ΜΜΕ, που με τη σειρά τους στήριζαν συγκεκριμένα πολιτικά συμφέροντα. Και ακριβώς αυτή η αλλαγή είναι η αιτία που κλονίζεται τόσο το μιντιακό όσο και το πολιτικό κατεστημένο του παρελθόντος. Γι΄αυτό και στο ΔΟΛ, όπου φαίνεται ότι γίνεται γενναία διαγραφή χρεών (και φυσικά κανείς δεν μιλά για τους εργαζόμενους), το παλιό πολιτικό σύστημα θεωρεί ότι διατηρεί κάποια κεκτημένα και επιχαίρει.
Όμως, το ερώτημα του Θεσσαλονικιού οπαδού του ΠΑΟΚ προς τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, συνεχίζει να αντηχεί ακόμη στα αυτιά Βορείων και Νοτίων και να περιγράφει την κατάσταση γλαφυρά και με πολλές αναγνώσεις: «Είναι καλύτερος ο Μαρινάκης από το Σαββίδη;»
Γιάννης Σιδηρόπουλος
isidister@gmail.com
