Στο κάλεσμά της για την Πρωτομαγιά η Αυτόνομη Παρέμβαση Ξάνθης αναφέρει:

Στις σημερινές συνθήκες κρίσεις του καπιταλισμού, που κατακτήσεις και δικαιώματα ενός  αιώνα βάλλονται,  η μνήμη της αιματοβαμμένης  Πρωτομαγιάς του 1886 θέτει  τους αγώνες ξανά από την αρχή διεκδικώντας και πάλι όσα κατακτήθηκαν με αίμα. Σήμερα, που η εξουσία των αγορών εκφρασμένη μέσα από  νεοφιλελεύθερες πολιτικές επιτίθεται με μένος στα εργασιακά δικαιώματα ακυρώνοντας στην πράξη κατακτήσεις ενός ολόκληρου αιώνα, η Εργατική Πρωτομαγιά αποκτά ακόμα μεγαλύτερη σημασία.

Οι κυρίαρχες ελίτ προσπαθούν να περιστείλουν τα εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα στοχεύοντας στην αναδιανομή του παραγόμενου πλούτου προς όφελός τους, διευρύνοντας τις κοινωνικές ανισότητες και διαρρηγνύοντας τον κοινωνικό ιστό.  

Αύξηση ωρών εργασίας, πλήρης ελαστικοποίηση  εργασιακών σχέσεων, μείωση αποδοχών, κατάργηση συλλογικών διαπραγματεύσεων και συνδικαλιστικών δικαιωμάτων, επιδείνωση των συνθηκών υγείας και ασφάλειας σε ένα περιβάλλον υψηλότατης ανεργίας που το 2014 άγγιξε το 27%.

Στη χώρα μας, η περίοδος της κρίσης  όξυνε την επίθεση  των παγκόσμιων ευρωπαϊκών και εγχώριων ελίτ και  αποτέλεσε πεδίο πειραματισμού για τη διάλυση εργατικών και κοινωνικών δικαιωμάτων στην ευρωπαϊκή ήπειρο. Με όχημα την κρίση και τις  μνημονιακές προσαρμογές το εργασιακό πλαίσιο κατέρρευσε, κυρίως, με τις επιλογές της περιόδου 2010-2014. 

Είναι χαρακτηριστικό ότι στην περίοδο  αυτή αντιστράφηκε το ισοζύγιο πλήρους και ελαστικής απασχόλησης με την ελαστική απασχόληση (μερική και εκ περιτροπής) να προηγείται της πλήρους. Και παρότι η ανεργία μπορεί να  μειώθηκε ελαφρά θα πρέπει να μας προβληματίζει το γεγονός ότι η πλήρης απασχόληση αποτελεί και τώρα το επικρατέστερο εργασιακό περιβάλλον. Φυσικά και ο χώρος της εκπαίδευσης δεν εξαιρείται του γενικότερου κλίματος. Οι χιλιάδες αναπληρωτές/-τριες εκπ/κοί διαμορφώνουν ένα περιβάλλον ανισοτήτων ανάμεσά μας, ένα περιβάλλον με Πατρίκιους και πληβείους που πλήττει την ενότητα του κλάδου.   

Ακόμη και τώρα οι ΄θεσμοί΄ κομίζοντας τις δικές τους στοχεύσεις αλλά και αυτές των εγχώριων ελίτ, ΣΕΒ, Τράπεζες, αδιαφορώντας για την  απορρύθμιση του εργασιακού τοπίου, αξιώνουν τη μη επιστροφή των συλλογικών συμβάσεων, την αύξηση του ορίου των ομαδικών απολύσεων και τον περιορισμό των συνδικαλιστικών ελευθεριών.  

Απέναντι σε αυτή την επίθεση τα συνδικάτα,  δέσμια της  χρόνιας συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας  και ακολουθώντας μια  αναποτελεσματική στρατηγική  δεν αντέδρασαν αποτελεσματικά. Περιορίστηκαν να, παρακολουθούν την κυβέρνηση να διαπραγματεύεται!

 Οι κυβερνήσεις, όμως, ανεξαρτήτως των προθέσεών τους δεν μπορούν να αντικαταστήσουν το κίνημα στο οποίο οφείλουμε να αναγνωρίσουμε τους μεγάλους εργατικούς και κοινωνικούς αγώνες  για εργασιακά  δικαιώματα, κοινωνική δικαιοσύνη και δημοκρατία.

Η Αυτόνομη Παρέμβαση Ξάνθης όπως πάντα συνεχίζει να θέτει τον εαυτό της στις τάξεις του κινήματος το οποίο χρειάζεται να αναγεννηθεί, να ισχυροποιηθεί και να μετατραπεί σε πρωταγωνιστή των εξελίξων και όχι απλό παρατηρητή τους.  

Η 1η Μάη είναι η μέρα που θα μας θυμίζει ότι οι αγώνες των εργαζομένων είναι αυτοί που οδηγούν στις νίκες.  Σεβόμενοι τη σημασία της ημέρας αυτής ως ορόσημο στην σύγχρονη εργατική ιστορία, χαιρετίζουμε την απόφαση της ελληνικής Βουλής να ορίσει την ημέρα αυτή ως υποχρεωτική αργία και διερωτόμαστε για την σιωπή των συνδικαλιστικών παρατάξεων της ΔΑΚΕ Και της ΔΗΣΥ απέναντι στις δηλώσεις των στελεχών τους και  της άρνησής των παρατάξεων αναφοράς τους, τους να ψηφίσουν τον νόμο της αργίας για την Πρωτομαγιά.

131 χρόνια μετά την εξέγερση των εργατών στο Σικάγο, οι αγώνες της εργατικής τάξης  αποτελούν τον οδοδείκτη μας για τα εργασιακά δικαιώματα και την κοινωνική δικαιοσύνη.

Όλοι και όλες στις συγκεντρώσεις της Πρωτομαγιάς, τη   Δευτέρα 1η του  Μάη.