Οι τρεις βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ Ξάνθης απουσίασαν στην Κεντρική Επιτροπή του κόμματός τους την Κυριακή και έτσι δεν συμμετείχαν στις εκδηλώσεις για τον εορτασμό της επετείου της Μάχης των Οχυρών σε Εχίνο και Νυμφαία. Έτσι το έργο ανέλαβαν οι συνεργάτες τους και μέλη της Νομαρχιακής που τους εκπροσώπησαν στις δύο εκδηλώσεις σε Ξάνθη και Ροδόπη.Μια Κεντρική Επιτροπή που ενέκρινε τη συμφωνία της Μάλτας για τη δεύτερη αξιολόγηση.
Αν και ηπιότερη όσων συμφωνιών κλήθηκε να συζητήσει η ΚΕ ή ο ΚΟ του κυβερνώντος κόμματος, πέρασε με μια διαφοροποίηση, αυτή των 13. Το κείμενό τους δεν φαίνεται να αντιτίθεται στη συμφωνία αλλά ζητά ριζοσπαστικές -πιο αριστερές- προσεγγίσεις σε μια σειρά από ζητήματα που δεν είναι δημοσιονομικά. Για τον τρόπο που είχαμε συνηθίσει να παρακολουθούμε τα μεγάλα κόμματα, φαίνεται για διαφωνία και “πονοκέφαλο”. Για τους εντός των τειχών η τάση αυτή φαίνεται αναγκαία. Σε βαθμό που μάλλον θέλουν να υπάρχει στο εσωτερικό τους…
Η τοπική κοινωνία την Παρασκευή αναγνώρισε, ως όφειλε, στον Χρήστο Πανόπουλο την κεφαλαιώδη του συνεισφορά στην περιοχή. Δεν είναι σωστό που αυτό δεν έγινε τα προηγούμενα χρόνια αλλά δεν είναι ώρα για απόδοση ευθυνών, παρά για αναγνώριση του ορθού της πρωτοβουλίας και των συγχαρητηρίων σε όσους συνέβαλαν στην επιτυχία της εκδήλωσης, που είχε βέβαια και αρκετή συγκίνηση, δικαιολογημένη και πολύ πέρα από το αθλητικό πλαίσιο αυτής της υπόθεσης.
Ο καθένας μπορεί να συμφωνεί η να διαφωνεί με κάποιες αντιλήψεις, ο καθένας μπορεί να έχει προσωπική εμπλοκή ή ακόμη και μικροσυμφέροντα ή προσδοκίες και να κάνει τη δική του ανάγνωση, θεμιτά όλα.
Όμως στο τέλος της ημέρας, όποια άποψη και αν έχει κανείς, θα ήταν μικροπρέπεια να μην αναγνωρίσει ότι η ύπαρξη και η φήμη της ομάδας έχει τεράστιο θετικό οικονομικό, κοινωνικό και αθλητικό αντίκτυπο για όλη την περιοχή. Και έχει σημασία να το λέει αυτό κάποιος που είναι πολύ μακριά από οποιαδήποτε συναλλαγή ή σχέση με την ιδιοκτησία της ομάδας.
Ο κόσμος στο Δαφνώνα αγκάλιασε τα γυρίσματα της ταινίας Ζίζοτεκ και δημιούργησε ένα πραγματικό λαϊκό πανηγύρι. Άλλωστε, τόσα χρόνια με το φεστιβάλ ο κόσμος του χωριού έχει αναπτύξει πολύ σύγχρονα αντανακλαστικά σε τέτοια ερεθίσματα και συμμετέχει μαζικά και εθελοντικά σε πολλές δράσεις. Πρέπει να πούμε ότι μέχρι το 1999, το συγκεκριμένο σημείο στην όχθη του Νέστου ήταν ένα άγνωστο σημείο, σχεδόν χωρίς πρόσβαση.
Τότε, κάποιοι “τρελοί”, μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού, μαζί με την αμέριστη στήριξη του οικισμού που πίστεψε τότε αυτό το όραμα, με τη βοήθεια του Γιάννη Σαββιδάκη, έστησαν ένα φεστιβάλ που έκανε γνωστό το μέρος σε όλη τη χώρα. Σήμερα, τα πράγματα έχουν πάρει το δρόμο τους και οι άνθρωποι του χωριού έχουν δυναμώσει την παράδοση και την εξωστρέφεια με πολύ πλούσια δράση και με ανθρώπους δημιουργικούς που βρίσκονται στο τιμόνι.
Αλλά γυρνώντας κάποιος το χρόνο στο 1999, σκέφτεται ότι αν κάποιος πριν από 18 χρόνια είχε κάνει πίσω, τίποτε από όσα βλέπουμε σήμερα δεν θα ήταν δυνατό. Για αυτό όσοι έχουν την ορμή και τις ιδέες δεν πρέπει ποτέ να συμμερίζονται γραφικούς ή ατάλαντους που εχθρεύονται την πρόοδο αλλά να προχωρούν μπροστά. Έτσι αλλάζει η μοίρα κάθε τόπου, με δουλειά και όραμα.
