Η εβδομάδα “Με το ποδήλατο στη Δουλειά” συνεχίζεται στην Ξάνθη και το X2 δημοσίευσε και τη λίστα με τις επιχειρήσεις ή τα πρόσωπα που μπήκαν στον κόπο να δηλώσουν τη συμμετοχή τους στην πρωτοβουλία του Πήγασου. Μπορεί να μην άλλαξε κάτι συνταρακτικά στην πόλη αλλά σίγουρα η κίνηση των ποδηλατών αυξήθηκε. Σε συνδυασμό με την Άνοιξη, είναι γεγονός ότι όσοι βρίσκονται σήμερα στο δρόμο με ποδήλατο θα συνεχίσουν έτσι μέχρι το Φθινόπωρο. 

Κάποιοι μπορεί να θεωρούν “γραφικό” όποιον χρησιμοποιεί το ποδήλατο καθημερινά. Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι αυτοί ήταν περισσότεροι πριν από 10 χρόνια, όταν οργανώναμε ακτιβιστικές δράσεις για να μπει το ποδήλατο στην ατζέντα της πόλης. Τελικά ο “Πήγασος” και οι πολλοί συμπολίτες που κυκλοφορούν (υπάρχουν και δεν είναι ολογράμματα όπως πιστεύουν κάποιοι οδηγοί ΙΧ) έκαναν πολύ καλή δουλειά, έβαλαν στη συζήτηση το ποδήλατο και έκαμψαν τις απόψεις πολιτών και πολιτικών. Η προσπάθεια πάντα αποδίδει…

Αρκεί βέβαια να μην παρκάρουμε τα ποδήλατο έξω από το κατάστημα για “ντεκόρ” αλλά να τα χρησιμοποιούμε ως καθημερινό μέσο μετακίνησης. Παντού και όχι για 20 και 30 μέτρα. Δεν είναι lifestyle το ποδήλατο όπως θεώρησαν κάποιοι επηρμένοι στην πόλη. Η χρήση ενός ποδηλάτου μαρτυρείται πολύ εύκολα από κάποιες λεπτομέρειες επάνω του που “προδίδουν” αν είναι ανέγγιχτο. Και αφού μάλιστα κάποιοι θεωρούν ότι “τα έχουν δει στην Ευρώπη” θα έπρεπε να γνωρίζουν ότι στον πολιτισμένο κόσμο η εικόνα είναι το τελευταίο που ενδιαφέρει στα ποδήλατο, παρά μόνο να γυρίζουν οι δύο τροχοί…

Αυτοί οι “εθνικοί λόγοι” που εδώ και καμιά σαρανταριά χρόνια επιστρατεύονται ως μπαμπούλας στην περιοχή μας απέναντι σε κάθε ενοχλητική (σε κάποιους) κριτική, πόσοι είναι τέλος πάντων και δεν τελειώνουν ποτέ; Είναι μια φράση του Κώστα Γούναρη στο FB που αποτυπώνει έναν από τους μύθους κάτω από τους οποίους χτίστηκαν καριέρες και περιουσίες στη Θράκη, τους “Εθνικούς Λόγους”.

Και όπως υπενθυμίζει ένας συνάδελφός του δικηγόρος “ο πατριωτισμός είναι το τελευταίο καταφύγιο του απατεώνα” . Είναι μια φράση που αποδίδεται στο Σάμιουελ Τζόνσον και ειπώθηκε στα χρόνια του Ευρωπαϊκού Διαφωνισμού, πριν τη Γαλλική Επανάσταση. Με τη διαφορά ότι η Ελλάδα ούτε Αναγέννηση γνώρισε αλλά ούτε Διαφωτισμό και έτσι συνάγεται ότι , 2 αιώνες αργότερα, ξεπέρασε κατά πολύ τους “κουτόφραγκους” σε αυτή την πρακτική.