Η ρήξη μεταξύ της Πρυτανικής Αρχής και των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ είναι πολύ βαθιά όπως μαρτυρούν τόσο οι δηλώσεις του βουλευτή Σ. Γιαννακίδη με κατηγορίες εναντίον του Πρύτανη, στο κλίμα της σχετικής ερώτησης που κατατέθηκε όσο και η σύσκεψη που συγκάλεσε ο Α. Καραμπίνης με σκληρές κατηγορίες από τον ίδιο εναντίον πολλών. Οι φορείς που παραβρέθηκαν παρείχαν πολιτική κάλυψη στον ίδιο και πλέον διαμορφώνονται δύο στρατόπεδα.
Το επίκεντρο βέβαια δεν είναι μόνο τα εσωτερικά θέματα του Πανεπιστημίου αλλά και ευρύτερα πολιτικά θέματα και που έχουν το χαρακτήρα της συμφωνίας ή της αντίθεσης με τις κυβερνητικές πρωτοβουλίες με αιχμή το θέμα του τομέα μειονοτικής εκπαίδευσης αντί του Διδασκαλείου Αλεξανδρούπολης.
Για το λόγο αυτό έχει κομβική σημασία η παρουσία του Περιφερειακού Διευθυντή Εκπαίδευσης Παναγιώτη Κεραμάρη με τον συνεργάτη του Βασίλη Συμεωνίδη στη σύσκεψη καθώς και η αποστροφή του Πρύτανη Θανάση Καραμπίνη ότι υπάρχουν ταυτόσημες απόψεις στα θέματα της μειονοτικής εκπαίδευσης. Και έχει σημασία καθώς ο Περιφερειακός Διευθυντής αποτελεί το κατεξοχήν και πλέον υψηλόβαθμο στέλεχος του Υπουργείου Παιδείας που ασκεί κυβερνητική πολιτική στην περιοχή.
Στο Δροσερό της Ξάνθης παρατηρείται κάποιου είδους αναταραχή το τελευταίο διάστημα. Υπάρχουν ανακατατάξεις και αλλαγές ισορροπιών όσον αφορά την ενίσχυση, τη διατήρηση ή την εγκατάλειψη των πολιτικών που ασκούνται. Προφανώς φαίνεται να υπάρχει μια αλλαγή συσχετισμών και, μάλιστα, αυτή δεν φαίνεται να αποτελεί προϊόν κάποιας κυβερνητικής επιλογής αλλά αποφάσεις παραγόντων που δρουν αυτόνομα. Το θέμα ερευνάται και θα επανέλθουμε όταν θα υπάρχουν περισσότερα στοιχεία αλλά ίσως αναδεικνύει ότι στη Θράκη είναι δύσκολο να αντιληφθεί κανείς τα πολλαπλά επίπεδα εξουσίας (και οικονομικών πόρων)
Η υπόθεση της δίκης στο Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο της Καβάλας για την κατηγορία βιασμού είναι μια λεπτή υπόθεση και έτσι πρέπει να αντιμετωπίζεται από τους πάντες. Με σεβασμό σε όλους τους παράγοντες της δίκης οι οποίοι, όποιο και αν είναι το αποτέλεσμα ή η θέση τους, βιώνουν μια πολύ δύσκολη και αγχωτική διαδικασία, όπως και οι οικογένειες. Γι’αυτό και η ελάχιστη -ούτε καν δημοσιογραφική αλλά ανθρώπινη- ευαισθησία επιτάσσει ακρίβεια και αξιοπρέπεια.
Η δικαιοσύνη ακολουθεί μια εξαντλητική διαδικασία και μεταχειρίζεται όλα τα διαθέσιμα αποδεικτικά μέσα για μια δίκαιη απόφαση από φυσικούς και τακτικούς δικαστές. Και οι πρόνοιες της δικονομίας υπάρχουν για να εξασφαλίζεται μια δίκαιη δίκη, να προστατεύεται το τεκμήριο αθωότητας και το κοινό περί δικαίου αίσθημα. Για αυτό όλα θα ξεκαθαρίσουν με την απόφαση.
