Το απόγευμα της Παρασκευής παρακολουθώντας το δελτίο του ALPHA συνέλαβα τον εαυτό μου να συμμετέχει σε ένα από τα γνωστά ρεπορτάζ – θρίλερ που περιγράφουν την γνωστή βαρετή, φολκλόρ και εξωτική εικόνα που καλλιεργείται για τη Θράκη. 

Είδα ένα απόσπασμα 6 δευτερολέπτων από μια δήλωση 6 λεπτών – επίσης βαρετή για μένα –  όπου επιχειρήθηκε να αντιστραφεί το νόημα όσων είπα για να τεκμηριωθεί η στερεοτυπική αντίληψη του κέντρου για την περιφέρεια.

Δεν το είδα όλο αλλά φαντάζομαι ότι εκτός από τη συρραφή «ξαναζεσταμένων» δηλώσεων του παρελθόντος, συνέχιζε με κομάντος οπλισμένους να πετάγονται από στενά, τζιχαντιστές σε κλούβες Volkswagen να τους καταδιώκουν, ηχητική υπόκρουση από ταινία του Craven αλλά και τη φωνή ενός ιμάμη στο μιναρέ, πράκτορες και μαντήλες, ίσως πολεμικές συρράξεις, σκηνές από ταινίες του Τσακ Νόρις στη Μέση Ανατολή και άλλα τέτοια.

Κάπως έτσι μοιάζουν όλα τα ρεπορτάζ για τη Θράκη (που λογικό ήταν να ξεσαλώσουν περαιτέρω τις τελευταίες μέρες) αλλά για να μην έχουμε κάποια αμφιβολία, αυτή η πλασματική εικόνα που με μανία προσπαθούν αν δημιουργήσουν για χρόνια διάφορα ΜΜΕ του κέντρου, ταυτίζεται σήμερα ρητορικά μόνο με το πολιτικό αφήγημα της Χρυσής Αυγής, πια. Δημοσιογραφικά είναι η προσέγγιση της «Ελεύθερης Ώρας» και του Στόχου…

Αυτά που δεν θέλουν να ακούν…

Αυτά που είπα και δεν άρεσαν είναι όσα αμφισβητούν την βολική αντίληψη ότι κάποιοι “κακοί άνθρωποι” θέλουν να πάρουν τη Θράκη, που κινδυνεύει αλλά στο τέλος της ημέρας κινδυνεύει περισσότερο από τους επίδοξους σωτήρες της. Όσο θυμάμαι τον εαυτό μου «κινδύνευε» και γνωρίζω ότι όσο πιο δυνατά φωνάζουν κάποιοι περί αυτού, αντίστοιχα αυξάνονται τα «μυστικά  κονδύλια» που τους καθιστούν «πατριώτες».

Δεν ακούστηκε λοιπόν είναι ότι όσοι σήμερα αναζητούν προκλητικές δηλώσεις μειονοτικών στη Θράκη είναι γιατί προσπαθούν να κρύψουν την παντελή αποτυχία όλων των εγχώριων πολιτικών του τελευταίου αιώνα.

Ότι η Ελλάδα αλλάζει κάθε 25 χρόνια περίπου άποψη για τον τρόπο που θα προσδιορίζει τη μειονότητα και απαιτεί από αυτή να τις υιοθετεί ευλαβικά, θεωρώντας πολύ φυσιολογικό για κάποιον κάθε μέρα να δηλώνει και μια διαφορετικά εθνικότητα.

Ότι η Ελλάδα μπορεί να είναι κυρίαρχο κράτος που ασκεί εξουσία αλλά δεν μπορεί να επιβάλει τι θα σκέφτεται ο κάθε πολίτης της και ούτε μπορεί να ποινικοποιήσει τις απόψεις του.

Ότι σήμερα κάποιοι «ενοχλούνται» από κάποιους παράγοντες ή από το Προξενείο αλλά αύριο τους μεταχειρίζονται μικροπολιτικά και κλείνουν συμφωνίες «κάτω από το τραπέζι» για να εξασφαλίσουν την καθοριστική εκλογική τους επιρροή, ότι τα αστικά κόμματα στην Ελλάδα έχουν παραδοσιακά δύο διαφορετικές θέσεις στα καίρια ζητήματα (άλλη για το κοινό της μειονότητας και άλλη για αυτό της πλειονότητας)

ΔΕΝ είπα ούτε για τις υπόγειες διαδρομές της Χρυσής Αυγής με κόμματα του «συνταγματικού τόξου» στη Θράκη, ούτε για το «βαθύ κράτος» που συνεχίζει να δρα ανενόχλητο και αδρά επιδοτημένο.

Δεν είπα επίσης ότι αυτοί που σήμερα εμφανίζονται ως πατριώτες και αντιδρούν σε κάθε μεταρρύθμιση είναι οι ίδιοι που αντιδρούσαν πριν από 25 χρόνια θεωρώντας «προδοσία» την άρση του καθεστώτος καταπίεσης της μειονότητας, οι ίδιοι που απαντούσαν με «πογκρόμ» όταν  κάποιοι ζητούσαν αυτονόητα ανθρώπινα δικαιώματα, οι ίδιοι που αντιδρούν στην κατάργηση της εφαρμογής του ισλαμικού νόμου σε ευρωπαϊκό κράτος αλλά ταυτόχρονα κινδυνολογούν κάθε μέρα με ισλαμοφοβικές κορώνες. Είναι όσοι θα μείνουν άνεργοι αν αρχίσουν να επιλύονται τα εκπαιδευτικά και άλλα προβλήματα που υπάρχουν στη Θράκη αφού οι απόψεις των ακραίων ταυτίζονται απόλυτα, σε όποια πλευρά του Αιγαίου και αν κοιτάζουν.

Μια εξαιρετικά νοσηρή περίοδος

Και δεν είπα πολλά άλλα που τον τελευταίο καιρό ταλαιπωρούν τη Θράκη. Και καλό είναι να μην λέγονται πολλά αυτό το διάστημα αλλά να επιλυθούν καθώς είναι μάταιο κάποιος να προσπαθεί να ανεβάσει τόνο της φωνής για να καλύψει αυτούς που φωνάζουν. Δεν είναι καιρός για λόγια.

Είναι μια εξαιρετικά νοσηρή περίοδος από κάθε άποψη και τίποτε δεν πρόκειται να αλλάξει τη στερεοτυπική και βολική εικόνα που καλλιεργείται για δεκαετίες και που εξυπηρέτησαν και πάλι τα βαρετά ρεπορτάζ με τον Τσάκ Νόρις και τους εγχώριους «κομάντος της συμφοράς»…

Γιάννης Σιδηρόπουλος
isidister@gmail.com