C

Αρχίζει την ερχόμενη εβδομάδα στην Καβάλα, η δίκη για την καταγγελία του ομαδικού βιασμού που έκανε μια κοπέλα 21 ετών, πριν δύο χρόνια. Μεγάλη καθυστέρηση, που συντηρεί το άγχος και την αίσθηση αδικίας μιας νεαρής, που είχε το θάρρος να καταγγείλει κακούργημα εναντίον της.

Είναι γνωστό ότι ο βιασμός είναι το μόνο κακούργημα για το οποίο η καταγγέλλουσα πρέπει να αποδείξει ότι δεν έγινε με τη θέλησή της, όπως πάντα διατείνονται οι κατηγορούμενοι. Τι φόραγε, τι ώρα ήταν, αν βρέθηκε στο σπίτι των κατηγορουμένων, αν ήταν υπό την επήρεια αλκοόλ ή ουσιών. Σπάνια μπαίνει το ερώτημα για το τι φόραγε ο κατηγορούμενος, ή τι ώρα ήταν και πήγε μια κοπέλα σε ένα άγνωστό της σπίτι ή σε ένα ξενοδοχείο.

Σύμφωνα με τις κατά καιρούς έρευνες του εγκληματολόγου κ. Άγγελου Τσιγκρή, οι οποίες είναι παλιές, αλλά έχουν διαχρονικό χαρακτήρα, τα περιστατικά βιασμών στην Ελλάδα ξεπερνούν τις 4.000 τον χρόνο.

Ο κ. Τσιγκρής υποστηρίζει σε αυτές τις έρευνες πως στις περιπτώσεις βιασμού πολλές φορές, αν όχι τις περισσότερες, το θύμα στιγματίζεται περισσότερο από τον θύτη, κάτι που κάνει το θύμα να σιωπά και να είναι απρόθυμο να καταγγείλει τι του έχει συμβεί, με αποτέλεσμα να μένουν ατιμώρητοι πολλοί δράστες σεξουαλικών επιθέσεων. Και η καταγγέλλουσα, στην προκειμένη περίπτωση, αναγκάστηκε να ζητήσει μεταγραφή από τη σχολή όπου σπούδαζε στην Ξάνθη, και να σπουδάζει έκτοτε σε άλλη πόλη.

Σύμφωνα με στοιχεία του αρχηγείου της ΕΛ.ΑΣ, ένας βιασμός κάθε τρεις ημέρες και μία απόπειρα την εβδομάδα καταγγέλθηκε στις αστυνομικές αρχές της χώρας, το 2015, ενώ το 2014 καταγγέλθηκε ένας βιασμός κάθε 2,5 μέρες και μία απόπειρα κάθε έξι μέρες.

Συνολικά τον 2015, σύμφωνα με στοιχεία του Αρχηγείου της ΕΛ.ΑΣ., καταγγέλθηκαν 122 περιπτώσεις βιασμών και 56 απόπειρες, ενώ εξιχνιάστηκαν 121 περιπτώσεις. Συνελήφθησαν ως δράστες  144 άνδρες. Το 2014 τα νούμερα ήταν πιο αυξημένα, καθώς είχαν καταγγελθεί 134 βιασμοί, 64 απόπειρες και είχαν εξιχνιασθεί 143 υποθέσεις, ενώ συνελήφθησαν 162 άνδρες.

Αυτά τα νούμερα, σύμφωνα με κοινωνιολόγους και εγκληματολόγους, είναι μια «μικρή αλήθεια», καθώς αποτελούν μόλις το 6% με 8% αυτών που διαπράττονται στην χώρα μας.

Στη μικρή πόλη της Ξάνθης υπάρχει δυστυχώς βεβαρημένο παρελθόν βιασμών, όπως έχει καταγγελθεί πολλές φορές από ενεργούς και ενεργές πολίτες που προσπαθούν με δημόσιες ενέργειες να ευαισθητοποιήσουν το κοινό της πόλης. Η πιο ανατριχιαστική υπόθεση βιασμού, ήταν αυτή της Ζωής Δαλακλίδου, 34χρονης κοπέλας που επέστρεφε στο σπίτι της αργά τη νύχτα μετά από διασκέδαση, λίγο πριν τα Χριστούγεννα του 2011, εκεί κάπου παραμόνευε ένας άντρας που την βίασε και μετά, δυστυχώς, την έκαψε με βενζίνη. Δεν βρέθηκε κανείς και καμιά στην Ξάνθη να ρωτήσει τι φορούσε η τραγική κοπέλα, αν είχε πιει, και γιατί γύριζε σπίτι της τόσο αργά. Αυτό, για τον απλό λόγο ότι ακολούθησε ο φόνος.

Αν δεν είχε ακολουθήσει ο φόνος, ίσως να είχαμε αποενοχοποίηση του βιασμού μιας κοπέλας, επειδή γύριζε τόσο αργά τη νύχτα στο σπίτι της, ίσως κάποιοι να μην το πίστευαν, κι αυτό, παρά το ότι ο φονιάς της Ζωής είχε καταδικαστεί για βιασμό προηγουμένως, είχε εκτίσει ένα μέρος της ποινής του και μετά από 7 μήνες είχε αφεθεί ελεύθερος με την παραίνεση της δικαστίνας “πήγαινε και μην το ξανακάνεις”. Στην περίπτωση της καταγγελίας που εκδικάζεται από Δευτέρα, είχαμε παρόμοια στοιχεία όπως με την περίπτωση της Ζωής, ήταν νύχτα, η κοπέλα διασκέδαζε, αλλά ΕΥΤΥΧΩΣ δεν είχαμε φόνο. Και τώρα πολλές και πολλοί ρωτούν “τι ήθελε μες’ στη νύχτα στο σπίτι ενός άνδρα;” εννοώντας ότι πιθανώς συναινούσε, αποενοχοποιώντας έτσι τους κατηγορούμενους.

Η αστυνομία που έσπευσε να ερευνήσει την καταγγελία μόλις έγινε, βρήκε τους θύτες, και βρήκε στο σπίτι τους ποσότητες κάνναβης και χαπιών, τους συνέλαβε, αλλά μετά αφέθηκαν ελεύθεροι μετά από διαφωνία ανακριτή και εισαγγελέα, με εγγύηση 20.000 ευρώ. Και είναι τα τελευταία δύο χρόνια ελεύθεροι στην πόλη, απ’ την οποία “εξορίστηκε” η ξενομερίτισσα φοιτήτρια. Υπάρχει πλήθος ευρημάτων των αστυνομικών αρχών, που ευελπιστούμε να αξιολογηθούν δίκαια από την έδρα κατά τη δίκη, και να δικαιώσουν την καταγγέλλουσα επιβάλλοντας τη νόμιμη ποινή.

Πιστεύουμε ότι θα βοηθήσει μια αναφορά σε δύο πολύκροτες σχετικά πρόσφατες δίκες κατά συρροήν βιασμών. Στην πρώτη, για υπόθεση του 2005, ο καταδικασθείς και σε δεύτερο βαθμό Αριστόβουλος, επέλεγε τουρίστριες, τις γνώριζε, τις “ξεναγούσε” στην Πλάκα και μετά τους έβαζε μυστικά σε τρόφιμα ή ποτά το βαρύ αντικαταθλιπτικό χάπι STILLNOX, κάτι που παρέλυε τη βούλησή τους, τις οδηγούσε σε ξενοδοχείο, τις βίαζε και έφευγε. Είχε δίκιο να επιλέγει τουρίστριες, γιατί σκεφτόταν, φαίνεται, σιγά μην έρθουν από τον Καναδά ή την Αυστραλία για να με καταδικάσουν. Όταν το νέο έγινε γνωστό στις φεμινιστικές οργανώσεις, στηρίξαμε δυναμικά τα θύματα, καταγγείλαμε τις καθυστερήσεις, τις αναβολές, τις αρνησιδικίες και στρεψοδικίες της δικηγόρου του βιαστή, και καταλήξαμε μετά από 7 χρόνια στην καταδίκη του για όλες τις υποθέσεις. Σύνολο και μετά από συγχωνεύσεις 17 χρόνια ποινής.

Στη δεύτερη, του βιαστή των Εξαρχείων, επίσης ο βιαστής επέλεγε αλλοδαπές, τις οδηγούσε στο διαμέρισμά του και τις βίαζε, μετά τις απειλούσε με διάφορους τρόπους. Δύο κατάγγειλαν βιασμό και μια απόπειρα, για τις δύο καταδικάστηκε σε 21 χρόνια, τον περασμένο Δεκέμβριο. Η πρώτη παθούσα, 21 ετών Ιταλίδα, παγιδεύτηκε μέσα στη νύχτα και ανέβηκε στο διαμέρισμά του, γιατί αυτός με διάφορα προσχήματα της έλεγε ότι δεν μπορούσε μέσα στη νύχτα να την οδηγήσει στο σπίτι της, όπου δεν γνώριζε για να πάει μόνη της. Στις επίμονες ερωτήσεις της εισαγγελέα πώς βρέθηκες στο σπίτι ενός ελάχιστα γνωστού σου άντρα, μέσα στη νύχτα, μήπως ήθελες τη συνεύρεση, η κοπέλα απαντούσε αρνητικά και πειστικά. Στην αγόρευσή της όμως, η ίδια εισαγγελέας, ήταν καταπέλτης, και δέχθηκε και το επιχείρημα της δικηγόρου της παθούσας για το βιασμό στο γάμο, που αναγνωρίζεται από το νόμο, και επομένως το να βρεθείς με έναν άντρα 3.30 τη νύχτα σε έναν ιδιωτικό χώρο, όπως συμβαίνει και με τους παντρεμένους, αυτό δεν σημαίνει συναίνεση. Αυτός καταδικάστηκε για τις δύο, και απαλλάχτηκε λόγω αμφιβολιών για την απόπειρα.

Για τις δύο αυτές υποθέσεις έχουμε γράψει αναλυτικά στο Μωβ, και βλέπουμε ότι οι δικαστές και δικαστίνες προχωράνε, και κάποιες φορές μπορεί να βγάλουν δίκαιες για τα θύματα αποφάσεις, χωρίς τις προκαταλήψεις που κυριαχούσαν στις δίκες βιασμών στο παρελθόν, και που συνεχίζονται σήμερα, έστω αποδυναμωμένες.

Το σημαντικότερο όμως είναι μια τοπική κοινωνία να σκέφτεται την ασφάλεια και την αξιοπρέπεια των δικών της γυναικών, μια και ο βιασμός μπορεί να συμβεί σε κάθε γυναίκα, ανεξαρτήτως ηλικίας ή κατάστασης, όπως δείχνουν τα στοιχεία και οι έρευνες. Και όταν λέμε των δικών της γυναικών, σ’ αυτές συμπεριλαμβάνουμε φυσικά και κάθε “ξενομερίτισσα” που βρίσκεται στην πόλη, είτε φοιτήτρια, είτε μετανάστρια, είτε τουρίστρια.

Σίσσυ Βωβού
Μέλος της φεμινιστικής συλλογικότητας ΤΟ ΜΩΒ

Αρχική

 


To Χanthi2gr  είναι ένας φιλόξενος χώρος που δημοσιεύει απόψεις πολιτών και αρθρογράφων και δεν υιοθετεί απαραίτητα το περιεχόμενο των άρθρων.