Πάντως, δεν αντισταθήκαμε στον πειρασμό να αθροίσουμε έδρες και να βρούμε εντυπωσιακά συμπεράσματα. Με βάση το κλίμα της εποχής θα ήταν πολύ πιθανό το Δημοτικό Συμβούλιο να προέκυπτε απολύτως διχασμένο με έδρες 20 υπέρ, 20 κατά και στη μέση τη Λαϊκή Συσπείρωση. Με βάση το κλίμα του σήμερα όμως, προφανώς και η δημοτική αρχή θα είχε υποχωρήσει σε συναινέσεις και θα είχε χαράξει διαφορετική πορεία από τη σημερινή. Είτε κάποιος θεωρεί ότι είναι επιτυχημένη, είτε όχι.
Ξεχνούν όμως όλοι (ή θέλουν να ξεχνούν) ότι αν συζητάμε σήμερα για τα δημόσια νηπιαγωγεία είναι επειδή τα παιδιά της μειονότητας φοιτούν σε αυτά. Και φοιτούν γιατί πριν από μερικά χρόνια ο τότε Προϊστάμενος της Πρωτοβάθμιας Σ. Μελισσόπουλος και ο τότε αντιπολιτευόμενος βουλευτής Χ. Ζεϊμπέκ, είχαν καταφέρει -συνεργαζόμενοι- να πάρουν τα παιδιά από τα παρανηπιαγωγεία και να τα βάλουν στα δημόσια νηπιαγωγεία . Ένα στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, ένας βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, με κυβέρνηση ΝΔ τότε…
Εκείνη η εξαιρετικά κρίσιμη διαπραγμάτευση είχε συναντήσει τις θυελλώδεις αντιδράσεις διάφορων ακραίων κύκλων καθώς η μία πλευρά πίεζε για να “τιμωρηθούν” τα παιδιά των παρανηπιαγωγείων και να μείνουν εκτός εκπαίδευσης (και εκεί οδηγούσαν οι πολιτικές αποφάσεις) ενώ μια άλλη ακραία λογική πίεζε για το ίδιο με γνώμονα την αντίθετη άποψη με θύματα πάλι τα παιδιά. Τελικώς αποδείχτηκε ότι δεν είναι πάντα θέμα πολιτικής συγκυρίας ή απόψεων οι θετικές εξελίξεις αλλά ότι τα προβλήματα λύνονται και οι κοινωνίες προχωρούν μπροστά με τους μετριοπαθείς.