Την παρέμβαση του πρώην Περιφερειακού Διευθυντή Εκπαίδευσης φαίνεται ότι προκαλούν οι “κόντρες” και οι αντιπαραθέσεις αλλά και κάποιες εμφανώς “τραβηγμένες” ερμηνείες για την πιλοτική πρωτοβουλία του Υπουργείου Παιδείας να εισαγάγει τη μητρική γλώσσα ως γλώσσα υποστήριξης  στα Νηπιαγωγεία της μειονότητας.

Στην ανάρτησή του ασκεί κριτική σε όσους έσπευσαν να προκαταλάβουν ή να ερμηνεύσουν κατά το δοκούν την πρωτοβουλία, πριν το ίδιο το Υπουργείο γνωστοποιήσει τις λεπτομέρειες του προγράμματος, πέρα από την ανακοίνωση του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής, και συνιστά εγκράτεια.

Αναλυτικά η ανάρτησή του:

Χωρίς να θέλω να τοποθετηθώ επί της ουσίας για την πρωτοβουλία του Υπουργείου Παιδείας με θέμα «Πιλοτικές παρεμβατικές δράσεις υποστήριξης Μουσουλμανόπαιδων στα Νηπιαγωγεία της Θράκης» – για την οποία έχω μεν άποψη εξ αιτίας της μακρόχρονης υπηρεσιακής εμπλοκής μου με τα ζητήματα αυτά αλλά αδυνατώ προς στιγμή να τη διατυπώσω ολοκληρωμένα αφού δε γνωρίζω όλες τις πτυχές και τις παραμέτρους – θα ήθελα όμως να καταθέσω τη γνώμη μου για τη γενικότερη διαχείριση του συγκεκριμένου ζητήματος και να υπογραμμίσω τα παρακάτω:

Όσοι τόσο γρήγορα και βιαστικά εκφράζουν άποψη για την πρωτοβουλία αυτή που έχει εξαγγείλει η πολιτεία και αφορά τη λειτουργία των Νηπιαγωγείων που υπάρχουν σε αμιγώς μειονοτικές περιοχές, τη στιγμή μάλιστα που ούτε ειδικοί είναι αλλά ούτε και ωφελούμενοι, αφενός προτρέχουν των εξελίξεων αφετέρου δεν βοηθούν στην ομαλή εξέλιξη των γεγονότων..

Τη στιγμή μάλιστα που το Υπουργείο Παιδείας δεν έχει ακόμη δώσει ολοκληρωμένα τις απαραίτητες ερμηνευτικές οδηγίες και διευκρινήσεις τόσο σχετικά με την εφαρμογή, όσο και με την αναγκαιότητα και μελλοντική εξέλιξη του εν λόγω εγχειρήματος…
Ας συγκρατήσουμε ως Έλληνες για άλλη μια φορά αυτόν τον υπέρμετρο πολιτικό μας οίστρο, ας φροντίσουμε να τοποθετούμαστε με σοβαρότητα και υπευθυνότητα ιδιαίτερα όταν πρόκειται για ένα ζήτημα καθαρά εκπαιδευτικό και εν τέλει ας αφήσουμε να ακουστούν πρώτα οι γνώμες των νηπιαγωγών, αυτών που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή και δίνουν καθημερινά τον αγώνα τους για την μόρφωση των παιδιών μας, ειδικά σε μια περιοχή ευαίσθητη αλλά και πολύ όμορφη από ανθρώπους, όπως είναι η Θράκη!!

Τα ίδια επίσης θα έλεγα ότι ισχύουν και για την επίσημη πολιτεία, αλλά και για την τοπική κοινωνία οι οποίες κατά περιόδους διακηρύττουν με ενθουσιασμό το σεβασμό τους στο ρόλο και στο έργο των εκπαιδευτικών, αλλά πολλές φορές αμελούν να ακούσουν την επιστημονική άποψη και γνώμη του μάχιμου εκπαιδευτικού, μία ενέργεια η οποία εάν συνέβαινε και αποτελούσε τον κανόνα θα εμπέδωνε ένα αναγκαίο κλίμα εμπιστοσύνης, αλληλοτροφοδότησης και συνέργειας μεταξύ των εκπαιδευτικών από τη μία πλευρά και της κοινωνίας αλλά και της παιδαγωγικής και διοικητικής ιεραρχίας του Υπουργείου Παιδείας από την άλλη.

Τέλος σχετικά με την προαναφερθείσα ρύθμιση του Υπουργείου Παιδείας, στην πορεία του χρόνου, με βάση τη διατύπωση των αναγκαίων λεπτομερειών αλλά και την πιλοτική εφαρμογή του μέτρου, θα μπορούσαν να εξαχθούν τα πρώτα ασφαλή – γενικού χαρακτήρα – συμπεράσματα και να διατυπωθούν ελεύθερα και δημοκρατικά όλες οι θέσεις και οι απόψεις…
Μέχρι τότε όμως υπομονή, σύνεση, μετριοπάθεια, όχι ανώφελοι πανηγυρισμοί, ούτε δογματικού τύπου αρνητισμοί ή αμφιθυμίες και πολύ περισσότερο όχι «πολιτικά παιχνίδια» εις βάρος ανυποψίαστων παιδιών και γονιών που εν τέλει αφορά αυτή η πρωτοβουλία του Υπουργείου Παιδείας, έχοντας όλοι πάντα στο μυαλό μας έναν κανόνα, ότι όλα τα παρόμοιου τύπου ζητήματα προσφέρονται για προσεγγίσεις μόνο με όρους εκπαιδευτικούς και όχι μικροκομματικούς ή μικροπολιτικούς!!!