Ευχάριστη σύμπτωση το γεγονός ότι ο Δήμαρχος Ξάνθης επισκέφθηκε τη Δημοτική Αγορά την Παραμονή και φωτογραφήθηκε μαζί με τους συνεργάτες του και επαγγελματίες μπροστά στις εικόνες του παρελθόντος που φρόντισαν κάποιοι επαγγελματίες να τυπώσουν και να αναρτήσουν στη δημοτική αγορά. Οι επαγγελματίες έχουν κάνει εντυπωσιακές και εύστοχες προσπάθειες για την ανάδειξη του κτιρίου και τον καλλωπισμό του. Απλώς αυτό υπενθυμίζει όμως ότι και ο Δήμος Ξάνθης είναι απών τόσα χρόνια από ένα τόσο σημαντικό κτίριο. Που είναι δικό του…
Πάντως μετά το φιάσκο της υποδοχής του νέου χρόνου (ένα στην Times Square με την Mariah Carey και ένα στην Πλατεία Ξάνθης με ….) επικράτησε σιωπή ενώ δράση ανέλαβαν οι σατυρικές ιστοσελίδες και γκρουπς που βρήκαν την ευκαιρία να “τρολάρουν” την υποδοχή των “ονείρων”. Βέβαια, αν ο Δήμος Ξάνθης διέθετε χιούμορ θα έπρεπε να είχε αναρτήσει στην ιστοσελίδα του το βίντεο της βραδιάς για να ξαναζήσει η πόλη “τις μεγάλες στιγμές”. Όλο το βίντεο, μάλιστα, από τις 23.00 όταν υποτίθεται ότι θα ξεκινούσε η εκδήλωση, αλλά αντ’αυτής ο κόσμος έβλεπε μαγνηστοσκοπήμενα στιγμιότυπα με αμάξια να περνάνε από την 28ης Οκτωβρίου (με εμφανείς τις επιρροές από το σινεμά των μεγάλων δημιουργών και του Γκοντάρ). Μεγάλες στιγμές ! Πάντως αποσπάσματα μάθαμε ότι υπάρχουν…
Η συζήτηση των τελευταίων ημερών κυριαρχείται από τις θέσεις της κυβέρνησης και της αυτοδιοίκησης γύρω από πιθανές μονιμοποιήσεις συμβασιούχων. Ανεξαρτήτως ποια είναι η πολιτική προσέγγιση της κυβέρνησης και η όποια κριτική από την αντιπολίτευση, στη δική μας οπτική δεν είναι και πολύ έξυπνο για μια κυβέρνηση με κορμό το ΣΥΡΙΖΑ, να μονιμοποιεί τα ρουσφέτια του κάθε «βλαχοδήμαρχου», όπως πολύ εύστοχα έχει εντοπίσει ο Πρωθυπουργός σε ανύποπτο χρόνο.
Από άποψη πολιτικής εντιμότητας βέβαια, γενικότερα οι γενιές μονιμοποιήσεων και αυτή η παρελκυστική λογική για το δημόσιο με τις διάφορες επινοήσεις για παράκαμψη του ΑΣΕΠ δεν οδηγούν πουθενά αλλά απλώς εξυπηρέτησαν για δεκαετίες τα πελατειακά δίκτυα του παλαιοκομματικού καθεστώτος. Με μαθηματική ακρίβεια, μόλις κάποιος μονιμοποιεί μια ομάδα εργαζομένων, μια άλλη γενιά συμβασιούχων έρχεται να καλύψει τις πραγματικές ανάγκες που καλύπτουν σήμερα οι συμβασιούχοι. Και μιλάμε για πολλές γενιές χαμένες στη δημόσια διοίκηση και πολλές γενιές πλαστών δικαιολογητικών προϋπηρεσίας. Για να μην ξεχνιόμαστε…
Και επειδή πολλές φορές βλέπουμε ότι στην Ελλάδα και την Ευρώπη οι πολιτικές έννοιες “ξεχειλώνουν” για να τις μεταχειριστούν εργαλειακά κάποιοι, η τελευταία μόδα είναι να κατηγορεί κάποιος ότι στην κρίση “οι δυνάμεις του λαϊκισμού” επωφελούνται (και να τσουβαλιάζει ύπουλα την ακροδεξιά με όσους τους ενοχλούν). Ψάχνουμε βέβαια σε 40 χρόνια μεταπολίτευσης να βρούμε τις δυνάμεις που δεν ήταν λαϊκιστικές, που δεν κουνούσαν εσώρουχα σε σκυλάδικα “πολιτιστικά κέντρα”, που δεν αποθέωσαν την ιδιοτέλεια του νεοέλληνα και τον ωχαδερφισμό του, που δεν υποθήκευαν το μέλλον της χώρας για να ικανοποιούν ημετέρους και να πουλούν μύθους ευδαιμονίας και lifestyle.
Ψάχνουμε επίσης αυτούς που δεν δημιούργησαν κομματικούς στρατούς (όπως κατέγραφαν με ακρίβεια οι μεν για τους δε), που δεν επινόησαν θεσμούς και φορείς και δεν διόρισαν παιδιά ανίψια και εγγόνια για να εμφανιστούν σήμερα ως “αντικρατιστές” και να υβρίζουν ως “τεμπέληδες” αυτούς που… διόρισαν από το παράθυρο. Ευτυχώς λοιπόν που γλιτώσαμε το λαϊκισμό εδώ και 40 χρόνια, άγιο είχαμε (!) Για αυτό όταν αριστεροί υποκύπτουν σε αυτές τις λογικές, από φόβο να κατηγορηθούν ότι δεν υπερασπίζονται τις δυνάμεις της εργασίας, τότε διαιωνίζουν τους μηχανισμούς του παλαιοκομματισμού και της αναξιοκρατίας.
