Συνέντευξη της Φιλιώς Τριανταφυλλίδου στο Xanthi2.gr για το βιβλίο της, “Η κομμώτρια που αυτοκτόνησε κατά λάθος” που παρουσιάζεται το απόγευμα του Σαββάτου στο “Νόστος” της Ξάνθης. 

Η Ηρωίδα σας είναι μια κομμώτρια, μια εργαζόμενη που έχει ταυτιστεί με ένα κάπως υποτιμητικό στερεότυπο στη σύγχρονη κοινωνία. Και λογοτεχνικά όμως είναι μια αντι-ηρωίδα. Τι επιχειρεί να αναδείξει αυτή σας η επιλογή;

Κατ αρχήν θα ήθελα να θυμίσω ότι η ιστορία του βιβλίου είναι ότι ένας άνδρας εξαρτημένος από τα αθλητικά, η φεμινίστρια γυναίκα του και μια κομμώτρια που αυτοκτόνησε κατά λάθος συναντιούνται στην κόλαση, προσπαθώντας εναγωνίως να ανέβουν στην βάρκα που οδηγεί στον παράδεισο και το μεταφυσικό ερώτημα το οποίο τίθεται είναι κατά πόσο μια χαμένη ζωή μπορεί να κερδηθεί έστω και μετά θάνατον.  Γιατί η ζωή της Ελενας, της κομμώτριας είναι ήδη χαμένη εξ αιτίας μια ηλίθιας αυτοχειρίας, στην προσπάθεια να φέρει πίσω έναν αναξιόπιστο εραστή, καθώς και του ζευγαριού, της Μαίρης και του Αλέκου, το οποίο αλληλοεξοντώθηκε  μετά από έναν ακόμη άθλιο καβγά.

Η επιλογή του επαγγέλματος της ηρωίδας, που είναι πράγματι μια αντιηρωίδα, έγινε σκόπιμα, όπως και η προτίμηση στο να είναι ξανθιά, ταυτόσημη με τη χαζή για κάποιους. Μέσα από τη διαδικασία αναζήτησης του δρόμου προς τον παράδεισο, στα πιο σκοτεινά μοναπάτια της κόλασης, η Ελενα θα είναι αυτή που θα πρωτοστατήσει στην σωτηρία της ψυχής της δικής της, αλλά και των άλλων, για να αποδείξει ότι δεν χρειάζεται να έχεις μόρφωση και πτυχία για να δεις το πρόσωπο του θεού μέσα σου, αλλά δυνατή καρδιά και ξεκάθαρη επιθυμία ώστε να το πετύχεις. 

Για να φτάσουν οι ήρωες στον Παράδεισο θα πρέπει να περάσουν μέσα από το λαβύρυνθο της δυστυχίας τους και να αποκτήσουν αυτογνωσία, φωτίζοντας και τα πιο  εκφοβιστικά τους ερέβη. Και ακριβώς εδώ η Ελενα επιστρατεύει τις δεξιότητες του επαγγέλματος της, δεδομένου ότι μια κομμώτρια είναι και λαική ψυχαναλύτρια. Το κομμωτήριο εκτός από χώρος περιποίησης μαλλιών είναι και τόπος αποφόρτησης αρνητικών συναισθημάτων και μια κωμώτρια για να θεωρηθεί πετυχημένη θα πρέπει εκτός από δεξιοτεχνία στα χέρια να διαθέτει και ικανότητα να ξεκλειδώνει τις καρδιές των άλλων και να τους βοηθά να αποφορτιστούν. Ακριβώς γι αυτό το λόγο διάλεξα αυτό το επάγγελμα, το οποίο θεωρώ επίσης και καλλιτεχνικό, επειδή απαιτεί συγκεκριμένες ευαισθησίες. 

Ο τίτλος και η πλοκή δείχνουν να προσεγγίζουν ανάλαφρα μια πολύ χαρακτηριστική εικόνα της ελληνικής κοινωνίας. Είναι έτσι ή αυτοί οι καθημερινοί άνθρωποι έχουν τις δικές τους ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες και σημαντικές διαστάσεις;

Οι ήρωες θα μπορούσαν να προερχονται από οποιαδήποτε κοινωνία διατί τόσο η κομμώτρια, όσο και ο άνδρας ο εξαρτημένος από τα αθλητικά, αλλά και η φεμινίστρια γυναίκα του αποτελούν διεθνή στερότυπα. Σαφέστατα όμως δεν θα μπορούσα να ξεφύγω από τα πρότυπα της δικής μας κοινωνίας σαν μνήμες που κουβαλά ένοτονα ο καθένας από μας αλλά και οι ήρωες μου, γεγονός που τους κάνει ανθρώπινους, δίνοντας διάσταση στην ύπαρξη τους. Και έτσι μετατρέπονται στους ανθρώπους της διπλανής πόρτας που αγωνιούν για την επιβίωση, τον έρωτα, την καταξίωση, την συντροφικότητα, την εσωτερική λύτρωση, όπως και εμείς. Στόχος μου ήταν να φωτίσω τις αγωνίες της ψυχής μ έναν ανάλαφρο και επουλωτικό τρόπο. Να μιλήσω για τις πιο τραγικές πλευρές της ανθρώπινης ύπαρξης που είναι ο θάνατος, αλλά και ο έρωτας χρησιμοποιώντας την μινιμαλιστική προσέγγιση τους βλέμματος μια κομμώτριας και φωτίζοντας μέσα από την αγνότητα της σκέψης της όλη το πένθος που κρύβεται μέσα στον κύκλο της γέννησης και του θανάτου.

Χρησιμοποιώντας την τεχνική της κωμωδίας την οποία γνωρίζω καλά, από τα σενάρια που έγραφα για την τηλεόραση, προσπαθώ να μιλήσω  για το πιο βαρύ δράμα μ έναν ανάλαφρο τρόπο. Να προσεγγίσω βαθιές φιλοσοφικές έννοιες με μια ματιά καθαρή και απλή.

Τελικά τι αναζητούν οι ήρωές σας σε αυτή την ιστορία και τι είναι αυτό που τους καταδιώκει;

Ο ίδιος τους ο εαυτός. Όλα όσα δεν έζησαν γιατί είχαν στραμμένο το βλέμμα τους σε μια επίπλαστη ευτυχία. Γιατί συνειδητοποίησαν ότι ζούσαν μέσα σ ένα ψεύτικο σκηνικό, ένα matrix,  το οποίο είχαν φτιάξει κάποιοι άλλοι για αυτούς και για τους άλλους κάποιοι άλλοι, το ίδιο σκηνικό δυστυχίας και ψυχαναγκασμού το οποίο αναπαράγεται από γενιά σε γενιά. Ότι ήταν ήδη ζωντανοί νεκροί, ακόμη πριν πεθάνουν, αφού ο θάνατος είναι ένα αρπακτικό που μας κυνηγά κάθε στιγμή να μας αιχμαλωτίσει στα πλοκάμια του και από το οποίο πρέπει ευέλικτα να ξεφεύγουμε, κρατώντας το βλέμμα μας εστιασμένο σε ότι αποτελεί την  ζωή. Και τώρα συνειδητοποιώντας ότι ο δρόμος προς τον παράδεισο είναι μονόδρομος και έχει να κάνει με την κατάκτηση της  πραγματικής ευτυχίας, καλούνται να διαρρήξουν το σκηνικό αυτό και να πάρουν την ευθύνη του εαυτού τους, ξεπερνώντας την εξάρτηση από το παλιό εθιστικό μοντέλο δυστυχίας. 

Στο τέλος η “χαζή κομμώτρια” παίρνει την εκδίκησή της από τη μοίρα της; 

Στο τέλος η κομμώτρια μετατρέπεται σε φωτεινή συνείδηση και  καθορίζει η ίδια την μοίρα της. Αφήνεται ήσυχα στο ταξίδι, έχοντας την πίστη ότι το θεϊκό ποτάμι, το οποίο κυλά μέσα σε όλα και παντού,  γνωρίζει πολύ καλύτερα από το φτωχό φοβισμένο νου της, που θα την οδηγήσει……

Ποια ήταν τα συναισθήματά σας καθώς συναντάτε τους αναγνώστες σας στις παρουσιάσεις, τι ερωτήματα έχουν και τι αναζητούν στο βιβλίο σας;

Είναι ένα υπέροχο γλυκό συναίσθημα η επικοινωνία με τους αναγνώστες. Οπως είπε και ο Χατζιδάκις “γράφω για να αγαπηθώ”.

Ποτέ καμία παρουσίαση δεν είναι ίδια. Κάθε φορά είναι αλλιώς γιατί έχει να κάνει και με τους ανθρώπους αλλά και με τη δική μου διάθεση να μεταμορφώνω το σκηνικό παρουσίασης της ΚΟΜΜΩΤΡΙΑΣ μου. Ο κάθε αναγνώστης  αντιλαμβάνεται το βιβλίο με το δικό του τρόπο με τη δική του ξεχωριστή ματιά και αλιεύει  απ αυτό διαφορετικές εικόνες και καταστάσεις που μιλούν στην ψυχή του. Οι περισσότεροι μου λένε ότι παρουσιάζει πολύ εύστοχα και γλαφυρά τις σχέσεις μεταξύ ανθρώπων και ιδιαίτερα παντρεμένων ζευγαριών, κάποιοι άλλοι μου είπαν ότι τους άρεσε ο τρόπος που αποδομώ βαθιές φιλοσοφικές έννοιες και τις αναδομώ μ έναν βαθυστόχαστο, όμως απλό τρόπο, κάποιοι γέλασαν, κάποιοι έκλαψαν, κάποιοι ταυτίστηκαν. Αυτό είναι το καταπληκτικό με  την τέχνη.

Για μένα όμως ο πυρήνας του βιβλίου είναι ο Ερωτας, όπως τον αντιλαμβάνονται οι ήρωες μου όταν κάποια στιγμή ξυπνούν από την πλάνη τους. Σαν τον μεγαλύτερο αλχημιστή του σύμπαντος, τον πιο επιδέξιο παιδαγωγό, την πλέον πολύτιμη ευκαιρί για αυτογνωσία, την εντυπωσιακότερη πληρότητα και ελευθερία, την κοιτίδα της ευδαιμονίας, γιατί ο έρωτας είναι η πηγή των πάντων, η ένωση με το όλο, το εφαλτήριο για να συνευρεθείς με το Θεό!