Του Άκη Τεμπερίδη, από το andro.gr

Με την Κική γνωριστήκαμε στα τέλη του 2015. Ως διοργανώτρια του πρώτου TEDx στην Αλεξανδρούπολη έψαχνε ανθρώπους για να μιλήσουν στην ημερίδα, με θέμα «Κάθε Όνειρο Χρειάζεται Δράση» και με επέλεξε -με την προτροπή του άντρα της Γιώργου Καζάκου- ως έναν από τους ομιλητές.

Μετά από τρεις μήνες συνομιλιών αποκλειστικά μέσω skype γνωριστήκαμε στην Αλεξανδρούπολη. Μου έκανε εντύπωση το πόσο θετική και δυναμική είναι σαν άνθρωπος, πέρα από ωραία γυναίκα βέβαια. Από το τίποτα κυριολεκτικά, η Κική έστησε ένα εξαιρετικό TEDx -θεσμό πλέον για την ακριτική πόλη- δημιουργώντας μια θαυμάσια παρέα ανάμεσα στους ομιλητές και στους εκατοντάδες ανθρώπους που παρακολούθησαν την ημερίδα. Σούπερ σταρ ανάμεσα στους ομιλητές ήταν ο Ινδός ορειβάτης Satyabrata Dam, τον οποίο είχε παρακολουθήσει η Κική στο TEDx Θεσσαλονίκης. Ήταν ο μόνος που δεν είχε κείμενο να ακολουθήσει, αρκούσε το πώς μας ταξίδεψε στα 8.848 μέτρα, ένα υψόμετρο που μοιάζει να έχει γίνει δεύτερη φύση του. Μάλιστα, ο Satya ήταν αυτός που ενέπνευσε την Κική να διοργανώσει το TEDx στην πόλη της. Και όχι μόνον αυτό…

Όταν το TEDx ολοκληρώθηκε, η Κική μου εξομολογήθηκε κάτι που τότε μου φάνηκε θαυμάσιο όσο και εξωφρενικό. Μου ζήτησε μάλιστα να μην το πω σε κανέναν: «Ξέρεις, έχω κι εγώ ένα όνειρο: να ανέβω στο Έβερεστ. Ήδη δουλεύω σκληρά πάνω σ’ αυτό και θα το κάνω, Άκη». «Το Έβερεστ θα είναι το τεστ για μένα για το αν μπορώ τελικά να με προκαλέσω να βρω τα όρια μου και να ξεπεράσω τον εαυτό μου». Δεν ξέρω γιατί αλλά δεν αμφέβαλα στιγμή ότι θα το κάνει. Όταν όμως μου είπε ότι στόχος της είναι να ανέβει στο Έβερεστ το 2017, είπα μέσα μου «δεν πάει καλά». Και μετά αναρωτήθηκα «γιατί όχι;». Τον τελευταίο χρόνο, η γυναίκα αυτή από την Αλεξανδρούπολη προπονείται σκληρά μαζί με τον μέντορα, συνοδοιπόρο και οδηγό της στο βουνό Satyabrata Dam. Κάθε Σαββατοκύριακο και σε άλλη κορυφή. Και τώρα, μόλις έξι μήνες πριν από το εγχείρημα που για τους περισσότερους από εμάς φαντάζει σαν ταξίδι στη Σελήνη, αρχίζει η πιο καθοριστική εκπαίδευση, σε μεγάλα πλέον υψόμετρα, πάνω από τα 6.000 μέτρα. Στο τέλος της εβδομάδας, ο μικρόσωμος Ινδός και η ψηλή Ελληνίδα θα πετάξουν στη Νότια Αμερική για να εγκλιματιστούν και να αναρριχηθούν σε μερικές από τις κορυφές των Άνδεων.Νομίζω ότι πλέον αξίζει να τη γνωρίσουμε καλύτερα. «Σίγουρα για να βρεθείς εκεί απαιτεί πολλά χρήματα. Τα χρήματα όμως δεν μπορούν να σε φτάσουν στην κορυφή. Πάνω από τα 7.500 μέτρα, φτωχοί και πλούσιοι είμαστε όλοι το ίδιο».

Πότε και πώς σου ήρθε η ιδέα να επιχειρήσεις μία ανάβαση στο Έβερεστ; Η ιδέα προέκυψε περίπου ενάμισι χρόνο πριν. Είχα ήδη ξεκινήσει την ενασχόλησή μου με την ορειβασία, αλλά σε πιο χαλαρή βάση. Κάποια στιγμή, ενώ ήμουν στα βουνά της Ελβετίας και ενώ βρισκόμουν σε κατάσταση εσωτερικής αναζήτησης, συνειδητοποίησα ότι ίσως μερικά πράγματα δεν έχουν συμβεί τυχαία στη ζωή μου. Είχα ήδη γνωρίσει τον Satya και είχα ήδη ερωτευτεί τα βουνά. Είχα μια φυσική άνεση με τη φύση και την ορειβασία και ήδη φλέρταρα με την ιδέα τού να κάνω το μεγάλο βήμα στη ζωή μου. Να τολμήσω να αντιμετωπίσω τους φόβους μου και να ακολουθήσω το όνειρο μου. Το Έβερεστ θα ήταν το τεστ για μένα, για το αν μπορώ τελικά να με προκαλέσω να βρω τα όρια μου και να ξεπεράσω τον εαυτό μου. Αν κατάφερνα να βρεθώ εκεί, τίποτα δεν θα μπορούσε αργότερα να με σταματήσει να πραγματοποιήσω το μεγάλο μου όνειρο και να αλλάξω την καθημερινότητα μου.

Πες μας κάτι για το background σου. Πού ζεις, πού εργάζεσαι;Τα τελευταία δέκα χρόνια ζω και εργάζομαι στην Αλεξανδρούπολη απ´ όπου και κατάγομαι. Εργάζομαι στη Δημοτική Βιβλιοθήκη. Είμαι γενικά ένας αισιόδοξος άνθρωπος, μου αρέσει να μαθαίνω καινούργια πράγματα, είμαι αυτό που λέμε «ανήσυχο πνεύμα». Μου αρέσει να ταξιδεύω, να ζωγραφίζω και να δοκιμάζω την έκφραση μου μέσα από το θέατρο. Ο Ινδός ορειβάτης και μέντρορας της Κικής, Satyabrata Dam.

Τι σχέση είχες με τα σπορ και κυρίως με την ορειβασία και τα βουνά μέχρι πρότινος; Με τον αθλητισμό έχω έρωτα! Δεν μπορώ να με φανταστώ χωρίς να αθλούμαι καθημερινά. Ως παιδί έκανα πρωταθλητισμό στο ταεκ βον ντο. Στη συνέχεια, γνώρισα τον έρωτα της ζωής μου, τον άντρα μου δηλαδή. Ο Γιώργος ήταν αυτός που με μύησε με τον καλύτερο τρόπο στην τέχνη του τένις. Όμως, πλέον ασχολούμαι αποκλειστικά με την ορειβασία και ό,τι άλλο απαιτείται για τη βελτίωση της φυσικής μου κατάστασης.

Από τη δεκαετία του ’90 το Έβερεστ εμπορευματοποιήθηκε και εκατοντάδες άνθρωποι με χρήματα κατάφεραν να ανέβουν στην κορυφή του κόσμου. Είναι πλέον θέμα χρημάτων το συγκεκριμένο εγχείρημα ή προϋποθέτει και άλλα πράγματα; Σίγουρα για να βρεθείς εκεί απαιτεί πολλά χρήματα, αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Τα χρήματα όμως δεν μπορούν να σε φτάσουν στην κορυφή. Σίγουρα σε πηγαίνουν μέχρι την κατασκήνωση βάσης (base camp) και λίγο ψηλότερα. Πάνω από τα 7.500 μέτρα, φτωχοί και πλούσιοι είμαστε όλοι το ίδιο. Η άποψη ότι αν έχεις λεφτά μπορείς να φτάσεις στα σίγουρα στην κορυφή είναι λάθος κατά την ταπεινή μου γνώμη. Έχω κάνει πολλές συζητήσεις επί του θέματος με μερικούς από τους σπουδαιότερους ορειβάτες της εποχής μας, για τους οποίους το Έβερεστ είναι το δεύτερό τους σπίτι. Όλοι βεβαιώνουν το ίδιο. Αυτές οι απόψεις προέρχονται συνήθως από άτομα που δεν έχουν πάει ποτέ στο Έβερεστ, αλλά ενδομύχα θα το ήθελαν πολύ. Είναι εύκολο να κρίνεις. Πήγαινε πρώτα, μετά έλα να μου πεις αν τα λεφτά αρκούν. Όλα στη ζωή μας έχουν να κάνουν με τις επιλογές μας. Σίγουρα, αν προσλάβεις πέντε προσωπικούς Σέρπα και έχεις δέκα μπουκάλες οξυγόνου, η ανάβαση θα είναι πολύ πιο εύκολη. Όμως, τέτοιου είδους ανάβαση θέλει κάποιος να την κάνει; Το θέμα είναι γιατί να ανεβεί κάποιος εκεί. Είναι σαν να πηγαίνεις να παραδώσεις τη μεταπτυχιακή σου εργασία, την οποία όμως έχεις αντιγράψει ή έχεις βάλει άλλους να την κάνουν για σένα. Αν έτσι ζεις στην καθημερινότητα σου, τέτοιου είδους αναβάσεις θα κάνεις. Το Έβερεστ είναι μια μικρογραφία της ζωής μας, αλλά σε πολύ πιο extreme κλίμακα.

Πόσο κοστίζει το όλο εγχείρημα; Κοστίζει αρκετά. Και έχει να κάνει και με το είδος της προετοιμασίας που πρέπει να κάνει κάποιος ανάλογα με την εμπειρία του. Εγώ ξεκίνησα από το μηδέν, οπότε είμαι σε πιο δύσκολη θέση. Όμως, ευτυχώς, υπάρχουν δίπλα μου άνθρωποι που πίστεψαν σε μένα και με στηρίζουν οικονομικά στην προσπάθεια μου αυτή, όπως οι άνθρωποι που φτιάχνουν το τσάι Tuvuvu. Μόνη μου δεν θα μπορούσα να κάνω πολλά πράγματα. Όμως, ζητώντας τη βοήθεια ανθρώπων που είναι οι κορυφαίοι του είδους τους μπορώ να καταφέρω πολλά. Και αυτό είναι κάτι που επιμένω να λέω. Δεν πρέπει να απογοητευόμαστε και να σταματάμε να κυνηγάμε τα όνειρα μας επειδή οι συνθήκες τα κάνουν να φαίνονται άπιαστα.

Πρέπει να αναζητούμε λύσεις και βοήθεια από ανθρώπους που είναι δίπλα μας και απλώς δεν γνωρίζουν τις επιθυμίες μας. Πιστεύω πολύ στην αλληλοϋποστήριξη των ανθρώπων. «Την Παρασκευή αναχωρούμε για τις Άνδεις. Εκεί θα προσπαθήσω να αναρριχηθώ σε τουλάχιστον πέντε κορυφές πάνω από τα 5500 μέτρα και να ξεπεράσω για πρώτη φορά τα 6000, όριο σημαντικό για τη συνέχιση της προετοιμασίας μου».

Ποια ήταν η προετοιμασία σου μέχρι στιγμής; Έχω ολοκληρώσει επιτυχώς τις σχολές Αναρρίχησης και χειμερινού βουνού 1ου επιπέδου του ΕΟΣ Κομοτηνής με εκπαιδευτή τον Αρχοντή Εξακοϊδη, ο οποίος είναι πλέον μέλος του πρότζεκτ «Higher Than Everest» – το ονομάσαμε έτσι γιατί όταν φτάνεις σε μια κορυφή είσαι δύο μέτρα πιο ψηλά από αυτή. Παράλληλα, με εκπαιδευτή το Satyabrata Dam, έχω αναρριχηθεί στις ψηλότερες κορυφές της Ελλάδας και των Βαλκανίων, έχω προπονηθεί στις οροσειρές της Σλοβακίας και στις Άλπεις, ενώ τον περασμένο Αύγουστο ολοκλήρωσα με επιτυχία την πρώτη μου ανάβαση πάνω από τα 5.000 μέτρα, στον Καύκασο της Γεωργίας (κορυφή Καζμπέκ 5.045 μ.).  Φυσικά, όταν δεν βρίσκομαι στα βουνά για προετοιμασία, γυμνάζομαι στη γύρω περιοχή με ό,τι μέσα έχω και φυσικά με τη βοήθεια του Αρχοντή. Όμως, οι δυσκολίες δεν με σταματάνε. Θέληση χρειάζεται και επιμονή. Και εγώ έχω πολύ και από τα δύο.

Αυτές τις ημέρες αναχωρείς για τις Άνδεις. Ποιο είναι το πρόγραμμά σου εκεί; Αναχωρούμε την ερχόμενη Παρασκευή 9 Δεκεμβρίου. Εκεί θα προσπαθήσω να αναρριχηθώ σε τουλάχιστον πέντε κορυφές πάνω από τα 5.500 μέτρα και να ξεπεράσω για πρώτη φορά τα 6.000, όριο σημαντικό για τη συνέχιση της προετοιμασίας μου. Οι χώρες που θα επισκεφτώ είναι το Εκουαδόρ, η Κολομβία και η Βολιβία. Αναλυτικά θα σας ενημερώσω αφού επιστρέψω, μιας και το τι ακριβώς θα συμβεί εκεί εξαρτάται κατά πολύ από τις καιρικές συνθήκες που θα αντιμετωπίσουμε. Το Έβερεστ για μένα είναι μόνο η αρχή όλων όσων θέλω να κάνω στη ζωή μου. Το Έβερεστ θα μου δώσει απλά μια ώθηση για να ξεκινήσω. Όταν ανέβεις στην κορυφή του κόσμου μπορείς να δεις ξεκάθαρα όλο τον υπόλοιπο κόσμο.

Δεν φοβάσαι μη φτάσεις σε ένα σημείο και αναγκαστείς να κάνεις πίσω; Το θέμα δεν είναι αν θα κάνεις πίσω, αλλά γιατί αποφάσισες να κάνεις πίσω. Αν παραιτείσαι απλώς γιατί σου φαίνεται δύσκολο, τότε ίσως να μην το ήθελες πολύ. Αν πάλι κρίνεις ότι χρειάζεσαι περισσότερο χρόνο και σταματάς για λίγο ώστε να μαζέψεις δυνάμεις, αυτό είναι ΟΚ. Ο καθένας μας έχει τους δικούς του χρονισμούς. Αρκεί πάντα να ξέρεις το λόγο που κάνεις κάτι. Άλλωστε, ο καθένας μας ορίζει ποια θα είναι η δική του κορυφή και πόσο ψηλά θέλει να φτάσει. Αν σε οποιαδήποτε στιγμή κρίνω ότι πρέπει να σταματήσω, θα το κάνω και δεν θα έχω να απολογηθώ σε κανέναν. Δεν έχω να αποδείξω τίποτα σε κανέναν, παρά μόνο στον εαυτό μου.

Σοβαρά τώρα, δεν φοβάσαι καθόλου; Φυσικά και φοβάμαι. Θα ήμουν ανόητη αν έλεγα το αντίθετο. Απλώς δεν επιτρέπω στο φόβο να μου ορίσει τη ζωή. Αυτό βέβαια είναι κάτι που κατέκτησα τα τελευταία δύο χρόνια, γι’ αυτό και αποφάσισα να κυνηγήσω τα όνειρά μου. Τώρα πλέον οι φόβοι είναι φίλοι μου και με κάνουν όλο και πιο δυνατή. Πριν από δυόμισι περίπου χρόνια δεν θα τολμούσα καν να σκεφτώ να βρεθώ στο Έβερεστ. Το αστείο είναι ότι όσο πιο πολύ κοιτάω τους φόβους μου κατάματα τόσο πιο δυνατή γίνομαι. Και όταν κάποιες φορές με παίρνει από κάτω, πάλι δεν τα παρατάω. Το αφήνω να το νιώσω, κλαίγομαι λίγο στο σύντροφό μου (να είναι καλά ο άνθρωπος που με ανέχεται!) και ξανασηκώνομαι. Το θέμα είναι να μη μένεις πολύ σε μια άσχημη κατάσταση. Τίποτα δεν κρατάει για πάντα. «Φυσικά και φοβάμαι. Θα ήμουν ανόητη αν έλεγα το αντίθετο. Απλά δεν επιτρέπω στο φόβο να μου ορίσει τη ζωή».

Περισσότερα στο  Andro.gr