Έχουμε πει εδώ και μήνες ότι στη Νομαρχιακή του ΠΑΣΟΚ πριν αποστείλουν ανακοινώσεις καλό θα είναι να ελέγχονται από κάποιον εκπαιδευτικό για τα ορθογραφικά και συντακτικά λάθη. Έκτοτε φροντίζουμε να διορθώνουμε τα “χτυπητά” λάθη πριν τις δημοσιεύσουμε και θα ήταν και γραφικό να κάνουμε διαρκώς παρατηρήσεις. Αλλά στην ανακοίνωση που ήρθε τη Δευτέρα για την επίσκεψη Τσίπρα, πραγματικά σηκώσαμε τα χέρια ψηλά:
Πέρα από αυτό, πρέπει να επισημάνουμε ότι υπάρχουν επίσης σοβαρά σημασιολογικά λάθη που δεν έχουν σημειωθεί με κόκκινο, προβλήματα στίξης και ατυχείς εκφράσεις όπως “μουσουλμανικά σχολεία” (εννοώντας μειονοτικά) κ.α. Υπάρχει κατά την άποψή μας και ένα πολιτικό λάθος καθώς φαίνεται να απαντά στο ΣΥΡΙΖΑ για “επινίκια” της επίσκεψης Τσίπρα, χωρίς το κυβερνών κόμμα τοπικά να έχει προβεί μέχρι στιγμής (ίσως και να έπρεπε) σε μια πολιτική αποτίμηση της επίσκεψης του Πρωθυπουργού. Και το ερώτημα είναι σε ποιον απαντά.
Επειδή το θέμα είναι σοβαρό και σε κάποιες παραγράφους πραγματικά δεν βγαίνει νόημα, είναι θλιβερή αυτή η εικόνα για ένα ιστορικό κόμμα να αδικεί τον εαυτό του, όποια και αν είναι η απήχησή του στην παρούσα συγκυρία. Κάτι χειρότερο από τα λάθη που εντοπίζουμε (που θα μπορούσαν να τύχουν μια κακή μέρα, έστω και ως υπερβολή) είναι το ύφος και η γλώσσα που παραπέμπουν σε εξυπνακισμούς του Facebook και όχι, προφανώς, σε πολιτικό λόγο.
Για να μην δαιμονοποιούμε πάντως μόνο το ΠΑΣΟΚ, υπάρχουν ολόκληρα “ενημερωτικά” site του ακροδεξιού χώρου της πόλης όπου γίνεται “πάρτυ” και αφιερώνονται πλέον σατυρικά γκρουπ στο facebook, που ασχολούνται καθημερινά με τα “τούβλα” που δημοσιεύονται (χαρά στο κουράγιο τους). Θεωρητικά η δημοσιογραφία ως επάγγελμα και ο δημόσιος λόγος εν γένει, προϋποθέτουν γνώση και χρήση της Ελληνικής Γλώσσας πάνω από το μέσο όρο. Αλλά τι γνώση να απαιτήσεις από την παρα-δημοσιογραφία των μεθυσμένων και αγράμματων συνταξιούχων; (το “αγράμματος” δεν είναι μομφή για οποιονδήποτε πολίτη αλλά για αυτόν που επιχειρεί να παραστήσει τον εγγράμματο και να έχει λόγο στη δημόσια σφαίρα, επικίνδυνος ων)
Κατά τα άλλα τις μέρες που προηγήθηκαν υπήρξε μεγάλη συζήτηση για την προσωπικότητα του Φιντέλ Κάστρο και φυσικά, πέρα από τους οπαδούς που είχε ο ηγέτης της Κούβας είχε και εχθρούς που επικεντρώνουν στα λάθη και τα δημοκρατικά ελλείμματα που είχε η Κούβα. Σε όλη αυτή την κουβέντα πάντα θα υπάρχουν επιχειρήματα υπέρ ή κατά. Όμως το βασικό που δεν πρέπει να ξεχνά κανείς είναι να κρίνει μια προσωπικότητα (που αδικείται βέβαια πάντα από τη σύγκριση με τον υπέρτερο Τσε) συνεκτιμώντας το χρόνο, τον τόπο και την πολιτική συγκυρία που εκτυλίσσονται όλα αυτά, όπως σημείωσε και ο Στέλιος Κούλογλου.
Δεν συγκρίνουμε την Κούβα λοιπόν με μια δυτική Δημοκρατία στην Ευρώπη αλλά με ένα από τα νησιά του Ειρηνικού στην ίδια περιοχή, την Αϊτή, το Σαν Ντομένικο, το Πουέρτο Ρίκο που παραμένουν σήμερα ότι ήταν και η Κούβα, πριν την Επανάσταση, δηλαδή Οίκοι Ανοχής και Καζίνο των ΗΠΑ. Το 50χρονο εμπάργκο (πρωτοφανές στην ανθρωπότητα) και η πτώση της ΕΣΣΔ καταδίκασαν αυτή τη χώρα σε αυτό που είναι σήμερα και το πολιτικό καθεστώς της είχε σημαντικά επιτεύγματα και χτυπητές αδυναμίες .
Άλλωστε, αν κάποιος κάνει το λάθος να υποδείξει ως αποτυχία του κομμουνισμού αυτό το μικρό νησί δίπλα στις ΗΠΑ, τότε υπάρχουν δεκάδες αντίστοιχες χώρες σε όλο τον πλανήτη -και τρεις ακριβώς δίπλα της- που θα μαρτυρούσαν την αποτυχία του καπιταλισμού, σε ένα αφελές εννοιολογικό σχήμα. (Και το Γκουαντάναμο δίπλα είναι) Γι΄αυτό και οι υπεραπλουστεύσεις είναι επικίνδυνες ειδικά από αυτούς που κατηγορούν την πολιτική τάξη της δικής μας χώρας για ενδοτισμό και αναξιοπρέπεια… Επίσης πριν την Κούβα, οι ίδιοι άνθρωποι θα έπρεπε να ασχοληθούν με το αν χρυσαυγίτες μαχαιρώνουν και βασανίζουν ανενόχλητοι στην δική τους, δημοκρατική, χώρα. Αλλά το θεωρούν πολύ μπανάλ…
