Μπορεί το περιβάλλον του Δημάρχου Τοπείρου να πανηγύριζε για την άσκηση Έφεσης της Εισαγγελικής Αρχής κατά της πρωτόδικης απόφασης στην υπόθεση της Τόλμης και των δηλώσεών του για τη ΧΑ αλλά τελικά το Εφετείο διατήρησε την αρχική απόφαση και δέχτηκε το σκεπτικό της. Το οποίο αθωώνει τον κατηγορούμενο ως προς τα πραγματικά περιστατικά, τα οποία δέχεται και άρα το πολιτικό συμπέρασμα παραμένει ως προς την αναφορά του για τη Χρυσή Αυγή σε προεκλογική συγκέντρωση του 2014.
Αυτός ήταν και ο λόγος που ο Δήμαρχος Τοπείρου κατέθεσε νέα μήνυση σε βάρος μας επειδή ενοχλήθηκε ΚΑΙ από τη δημοσιογραφική κάλυψη της πρώτης δίκης και τις διαπιστώσεις από την απόφαση που πλέον επιβεβαιώνονται με δεύτερη δικαστική απόφαση. Η οποία Χρυσή Αυγή -την οποία τώρα αποκηρύσσει και χαρακτηρίζει φασιστική οργάνωση στα δικόγραφα- επισκέπτεται το Δήμο του και συζητά τα θέματα της περιοχής, όπως και το Επιμελητήριο του οποίου ο Πρόεδρος είναι ο βασικός μάρτυρας κατηγορίας και χρησιμοποιεί τον ίδιο χαρακτηρισμό όταν καταθέτει. Δεν θα έπρεπε οι δύο φορείς να εκδίδουν δελτία τύπου, που να αναφέρουν ότι “η φασιστική οργάνωση της Χ.Α. μας επισκέφθηκε σήμερα και είχε εποικοδομητική συνεργασία με τους εκπροσώπους και τους υπηρεσιακούς παράγοντες” ;
Βέβαια για το Δήμαρχο Τοπείρου, που ακολουθεί τη γνωστή τακτική της βιομηχανίας μηνύσεων και αγωγών (που κάποιοι έχουν καθιερώσει στην περιοχή) υπάρχουν και αγωγές σε βάρος του αφού είχε εκδώσει δελτίο τύπου και ανακοίνωνε φανταστικές συλλήψεις διαφόρων προσώπων. Για όσα έχει αναφέρει σε βάρος μας δεν έχουμε υποβάλλει καμία μήνυση, θεωρούμε απαξιωτικό να έχουμε οποιαδήποτε τριβή με όλους αυτούς τους τύπους. Επιτυχία μας είναι ότι αναγκάζονται να αποκαλούν τη Χρυσή Αυγή φασιστική οργάνωση. Αν και το αποφεύγουν δημοσίως…
Η οποία ΧΑ είναι η μόνη που ομολογεί τη λύπη της για την απώλεια του υπάνθρωπου Παττακού. Και το κάνει φωναχτά γιατί γνωρίζει ότι απευθύνεται σε αυτό το χειρότερο κομμάτι του νεοέλληνα με τα πιο ταπεινά ένστικτα, ο οποίος είναι στο περιθώριο όταν οι κανόνες δεν είναι σημαδεμένοι, γιατί είναι το ίδιο ανίκανος όπως οι γελοίοι δικτάτορες. Απευθύνεται σε αυτό το στερεότυπο του κοινωνικού και πολιτικού βόθρου, που φροντίζει να είναι -διαχρονικά- συνεργάτης των κατακτητών, συνεργάτης των δικτατόρων, υμνητής των μοναρχών και, ενίοτε, και δημοκρατικών κομμάτων, όταν εγγυώνται ότι σημαδεύουν την τράπουλα υπέρ τους. Και γι’ αυτό ψηφίζουν συνειδητά δολοφόνους. Πάντοτε όμως “πατριώτες” που κουνούν το δάχτυλο στην κοινωνία όπως τώρα με την αφορμή του προσφυγικού, όταν και οι μάσκες του ρατσισμού πέφτουν…
Η υπόθεση της ΕΑΠΑΞ και της καταδίκης του Α. Κυριακίδη για οφειλές πριν ο ίδιος αναλάβει είναι μια ακόμη πράξη στο “δράμα” της πολυσυζητημένης εταιρίας του Δήμου Ξάνθης. Η απόφαση δεν σημαίνει κάτι αφού η ζημιά έχει ήδη γίνει για τον τελευταίο Πρόεδρο. Αν κάπου ευθύνεται ο ίδιος είναι ότι υπήρχαν προειδοποιήσεις ότι αναλαμβάνει μια βραδυφλεγή βόμβα. Αλλά υπάρχουν ξεκάθαρες ευθύνες πολιτικές σε όσους τον έσπρωξαν σε αυτή τη θέση και τον διαβεβαίωσαν για το αντίθετο.
Ο Αλέξανδρος Κυριακίδης καταστράφηκε οικονομικά από την ΕΑΠΑΞ χωρίς να έχει διαχειριστεί τίποτε παρά μόνο το άδοξο τέλος της. Αυτός που καταστράφηκε κοινωνικά και επαγγελματικά είναι ο Θεολόγος Καλαϊτζής, που βρέθηκε προφυλακισμένος για μια υπόθεση που δεν έδειχνε να έχει τέτοιες σοβαρές διαστάσεις, σε ποινικό επίπεδο. Και παρότι η δίκη του μαζί με το Διευθυντή Γ. Δερέ είναι σε εξέλιξη, μπορούμε να πούμε ότι ακόμη και τώρα, φαίνεται ιδιαίτερα αυστηρή η ποινή που επικρέμαται. (και πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι αντιμετωπίζει μια κατάσταση τραγική με αξιοπρέπεια και όχι με τους θεατρινισμούς και τις υπεκφυγές σεσημασμένων απατεώνων της πόλης)
Προφανώς για το ποινικό σκέλος της υπόθεσης είναι ζήτημα της ακροαματικής διαδικασίας να αναδείξει αν τα ποσά που καθόρισε ως υπεξαίρεση ο έλεγχος των Οικονομικών Επιθεωρητών οφείλονται σε απίστευτη λογιστική αταξία (που υπάρχει ανεπιφύλακτα και συνδέεται με τις ιδιότυπες συναλλαγές της προς το Δήμο) ή σε άλλες αιτίες. Πολιτικά όμως οι ευθύνες είναι τεράστιες και είναι προφανώς άδικο, αν και βολικό, να αποδοθούν όλες στον άνθρωπο που τη διοικούσε.
Και αυτό γιατί η -αμαρτωλή το δίχως άλλο – εταιρία αυτό που πραγματικά έκανε ήταν να διαχειρίζεται με τρόπο “ευέλικτο” (όπως ο καθένας το ερμηνεύει στη βάση της δικής του ηθικής) κεφάλαια και υποχρεώσεις που δεν μπορούσε ο Δήμος να διαχειριστεί με το δημόσιο λογιστικό. Όμως με βάση δηλώσεις – που έχουν πάψει να είναι ψίθυροι εδώ και χρόνια αλλά δημόσιες- η χρησιμότητα της ΕΑΠΑΞ ήταν να οργανώνει “προεκλογικές εκστρατείες” (με ό,τι αυτό συνεπάγεται) και να δημιουργεί γενιές μονιμοποιήσεων από την πίσω πόρτα στο Δήμο Ξάνθης. Και τελικά οι μόνοι που δεν μονιμοποιήθηκαν ήταν οι εργαζόμενοι που δούλευαν πραγματικά στην ΕΑΠΑΞ, οι οποίοι έμειναν και απλήρωτοι για χρόνια…Αυτοί είναι οι μόνοι που δεν έφταιγαν στο παραμικρό.
