Το “τηλεοπτικό σποτ” για τις Γιορτές Παλιάς Πόλης μετά από καθυστερημένη απόφαση του ΕΣΡ μεταδόθηκε τελικά και από άλλους σταθμούς, εμφανώς αργά καθώς οι γιορτές είναι στο μέσο τους. Έτσι η πόλη δεν απέφυγε την πανελλαδική ξεφτίλα με το φλωρινοκλαρινιώτικης αισθητικής σποτ, που εξέθεσε τους πάντες. (και με κλεμμένες εικόνες, σε μια επίδειξη ασυδοσίας)
Πάντως μια βόλτα στην Παλιά Πόλη δείχνει ότι ο θεσμός δεν χρειάζεται πολλά πράγματα για να λειτουργήσει, είναι περίπου στον αυτόματο πιλότο και ουδόλως άλλαξε κάτι στην εικόνα από τη φορολόγηση των συλλόγων παρόλο που ο χαρακτήρας των Γιορτών παραμένει ένα σοβαρό αντικείμενο συζήτησης ή διαμάχης. Όμως αν από κάτι κινδυνεύει, όποια και είναι η σημερινή του μορφή, είναι απλώς η τυχόν ανικανότητα όσων σχεδιάζουν και αποφασίζουν. Αλλά και αυτό θέλει προσπάθεια και δεν υπέστη κάποιο τρομερό χτύπημα (…το σποτ είναι ένα δείγμα)
Αυτός είναι και ο λόγος που εδώ και πολλές μέρες, οι “εχθροί” του θεσμού άλλαξαν ρόλους πολλές φορές και συντονισμένες επιθέσεις έγιναν διαδοχικά σε πάρα πολλούς, από την Εφορία και τους Συλλόγους, περιστασιακά, μέχρι τον Τύπο και όσους αποκαλύπτουν τις γκάφες. Τελικά αποδείχτηκε ότι ο μόνος εχθρός είναι η πολιτισμική και νοητική καθυστέρηση κάποιων.
O ιδιοκτήτης του Πρώτου Θέματος αρνήθηκε να πάει στην αρμόδια Επιτροπή της Βουλής για τα δάνεια των ΜΜΕ. Το δημοσιογραφικό του ταλέντο και εκφορά δεν είναι κάτι που απασχόλησε ποτέ τον κλάδο ή την κοινωνία και άρα είναι λογικό ότι φοβάται την έκθεση της ζωντανής μετάδοσης στην οποία, κυρίως, δεν θα έχει να δώσει κάποια απάντηση για όσα απίθανα έχουν συμβεί εδώ και 20 χρόνια ώστε να γιγαντωθεί και να καταστεί προαγωγός της εξουσίας ένας μετριότατος δημοσιογράφος.
Είναι γεγονός ότι στα χρόνια της σημιτικής “ευμάρειας” και των νάυλον ψευδαισθήσεων που καλλιέργησαν τα συγκεκριμένα ΜΜΕ, ο Θ. Αναστασιάδης εξέφρασε με πιο απροκάλυπτο τρόπο το στερεότυπο του νεοέλληνα που θεοποιεί τη ρεμούλα, τις ύποπτες συναλλαγές, τους έκνομους και αδικαιολόγητους δανεισμούς και κρατικές ενισχύσεις, τους εκβιασμούς και την παραπληροφόρηση ως καθεστώς, αυτό που ο Κωστόπουλος σε ένα άλλο επίπεδο επιχειρούσε να πουλήσει με μεγαλύτερο “στύλ”. Η κατάληξη ήταν ίδια και όλοι τώρα προσπαθούν να αποδράσουν από τον ξεπεσμό.
Και αν κάποιος αμφισβητεί ότι τα πράγματα έγιναν έτσι, το “ξέπλυμα” και το πλασάρισμα της ΧΑ στο προσκήνιο από τα ίδια ακριβώς κυκλώματα, μαρτυρούν πόσο αδίστακτα τα συγκεκριμένα συμφέροντα επιχείρησαν να δημιουργήσαν νέους συμμάχους, ακόμη και νεοναζί, αρκεί να αναπαραχθεί το καταρρέον σύστημα. Αυτός ήταν πάντοτε ο φασισμός αλλά αυτοί ήταν πάντοτε και οι αρχιερείς της ρεμούλας, που κρύφτηκαν για χρόνια πίσω από “εκσυγχρονιστικά” ρετούς.
Για τον ίδιο λόγο, αν ψάξει κανείς στα τοπικά καχέκτυπα του βλαχομπαρόκ επαρχιακού ψευτοκοσμικού γίγνεσθαι, δεν κρύβουν την ενόχληση για το γεγονός ότι η εποχή και η ηθική τους ξεπέρασε. Προσφέρουν όμως πολύ γέλιο περιφέροντας την αμορφωσιά και τη γραφικότητά τους. Χαρά σε όλους τους υπόλοιπους…
