Επιστρέψαμε λοιπόν και σε αυτό το διάστημα της αποχής συνέβησαν πολλά. Καταρχάς η επίθεση στο βουλευτή Ξάνθης Χ. Ζεϊμπέκ από Χρυσαυγίτες μέσα στη Βουλή. Δεν διαβάσαμε ούτε μία ανακοίνωση από πολιτικά κόμματα τοπικά για το επεισόδιο, παρότι απασχόλησε όλη τη χώρα. Αυτό έχει διττή ανάγνωση: Είτε κάποιοι αισθάνθηκαν εκτεθειμένοι γιατί λίγες μέρες νωρίτερα είχαν υιοθετήσει την εκδοχή της Χ.Α. για τα γεγονότα της Γλαύκης, είτε γιατί ήθελαν να αποφύγουν το δίλημμα που τέθηκε αναγκαστικά και άφησαν τη Χ.Α. να κάνει τη δική της πολιτική σπέκουλα απέναντι σε “μαύρα” ακροατήρια
Παρεμπιπτόντως στο ερώτημα για τον προσδιορισμό της μειονότητας, η Χ.Α. είναι το μόνο κόμμα που την αποκαλεί «τουρκική» εδώ και χρόνια. Ως προς τα γεγονότα της Γλαύκης, βέβαια πρέπει να θυμίσουμε ότι απαντήσεις δεν υπήρξαν από κανέναν επίσημο φορέα και άρα ευνόησαν τη διασπορά και την εμπέδωση της χρυσαυγίτικης εκδοχής με τη γκεμπελική μέθοδο. Ήταν άλλη μια υπόθεση στην οποία ο χειρισμός των «επίσημων αρχών» ήταν για μια ακόμη φορά σε ένα μειονοτικό θέμα, ανεπαρκής.
(Θετική έκπληξη πάντως η παύση λειτουργίας του “Ιδρύματος” που λειτουργεί τα βουνά της Κομοτηνής και έχει αρκετό παρασκήνιο να το ακολουθεί. Ίσως είναι το τέλος της ανοχής σε μερικούς ακόμη αυτόκλητους “σωτήρες της Θράκης”. Είναι άλλωστε τόσοι πολλοί πια που έχουμε χορτάσει από δαύτους και είμαστε μέχρι το λαιμό…)
Σταθερά και με συνέπεια πάντως τα παρακμιακά ΜΜΕ της Ξάνθης, σε συνεργασία με τους «αφανείς» συντάκτες των ανακοινώσεων και των ερωτήσεων της ΧΑ (και με θεματολογία/φρασεολογία που συχνά συμπίπτει σκανδαλωδώς με το «συνταγματικό τόξο) φροντίζουν να δίνουν λόγο και βήμα στους νεοναζί, όποια και αν είναι η μικρή απήχησή τους.
Δεν υπάρχει καμία έκπληξη από την πλευρά μας, απλώς είναι μια υπενθύμιση ότι εκτός από τους «ακατοίκητους» που εμφανίζονται ως επίσημη ΧΑ υπάρχουν πολλοί επώνυμοι και «συγκροτημένοι» που κινούν τα νήματα στο παρασκήνιο. Ο ρόλος του φασισμού άλλωστε ανά τους αιώνες είναι πολύ συγκεκριμένος και πάντα δίπλα στα συμφέροντα της αστικής τάξης…
Μέσα σε αυτό το σκοτεινό τοπίο υπάρχουν και ευχάριστες ειδήσεις όπως τα μετάλλια στο Ρίο όπως αυτό μιας “γειτόνισσας”, της Άννας Κορακάκη από τη Δράμα. Δεν είναι μόνο η διάκριση για τους Έλληνες αθλητές αλλά το ήθος που εκπέμπουν και η σεμνότητα σε κάθε τους δήλωση, που αφαιρεί το δικαίωμα από οποιονδήποτε γελοίο, να προσπαθήσει να κάνει πολιτική σπέκουλα υπέρ ή κατά ενός κόμματος (εκτός από τους υπερβολικά ηλίθιους που αποτελούν ξεχωριστή κατηγορία).
Και ειδικά η νεαρή από τη Δράμα και η φωτογράφησή της με το προσφυγόπουλο ήταν μια γροθιά για πολλούς. Υπέρ κανενός αλλά κατά της μισαλλοδοξίας, του ρατσισμού και της μαυρίλας όσων θέλουν να τη μεταχειρίζονται ως ιδεολογία. Ο αθλητισμός δεν είναι «no politica” όπως κάποιοι είπαν κάποτε αλλά οφείλει να προστατεύει τις οικουμενικές αρχές της ανθρωπότητας, γιατί πηγάζει από αυτές.
Η αθλιότητα και ο βόθρος στον τοπικό τύπο δεν έλειψαν στην Αυγουστιάτικη Ξάνθη. Δεν άλλαξε κάτι εδώ και δεκαετίες, ούτε μειώθηκε αισθητά η ανοχή σε όλους τους εμπλεκόμενους. Απλώς η κοινωνία εδώ και χρόνια αδιαφορεί (επικίνδυνα) για τη μπόχα που αναδύεται από τις ανοίκειες επιθέσεις διαφόρων μπεκρήδων που ενσαρκώνουν την απόλυτη ηθική παρακμή του τοπικού πολιτικάντικου παραγοντισμού.
Η Δικαιοσύνη σιωπά, οι παράγοντες σιωπούν αλλά επειδή όμως ο χρόνος βιολογικά, είναι ανίκητος, θα έρθει κάποτε ώρα, αργά ή γρήγορα, που κάποιοι θα λογοδοτήσουν για τη σιωπηρή αποδοχή αυτής της κατάντιας της τοπικής κοινωνίας ή για τη συνέργεια σε αυτό τον οχετό. Διαχρονικά και για όσο απομένει να συνεχιστεί. Αν όχι σε μας, στα παιδιά μας…
