Αρκετοί αναγνώστες της στήλης επικοινώνησαν για να σχολιάσουν την άποψη που εξέφρασε χθες η στήλη για την ανάγκη να υπάρξουν επίσημες ανακοινώσεις για όσα συνέβησαν στη Γλαύκη. Αυτό που δεν εξηγείται πάντως είναι η ενόχληση κάποιων παραγόντων από αυτή τη θέση. Ποιος ο λόγος να φοβάται κάποιος τις επίσημες ανακοινώσεις των επίσημων λειτουργών του κράτους που εμπλέκονται με το θέμα; Μόνο όσους θα ήθελαν να επικρατεί η “αόρατη” εκδοχή που υπάρχει για όλα τα γεγονότα.
Για όσα γίνονται στην ορεινή περιοχή και στα μειονοτικά θέματα, ποτέ δεν υπάρχει κάποια δημοσιογραφική κάλυψη όμως πάντα κάποιο “αόρατο” χέρι γράφει κάποια ρεπορτάζ που δημοσιεύονται πανομοιότυπα σε μια μερίδα των ΜΜΕ. Ενδεχομένως όσοι αντιδρούν λοιπόν στο αίτημα για επίσημες ανακοινώσεις να είναι οπαδοί αυτής της “ημιεπίσημης” ενημέρωσης που “χαϊδεύει” διάφορα αυτιά και ευνοεί τα συμφέροντα των “άγνωστων” συντακτών. (ghost writers για τους γνωρίζοντες) Η άποψή μας παραμένει “όλα στο φως” για όσα συνέβησαν ή μη στη Γλαύκη, από επίσημα χείλη.
Πάντως με αφορμή αυτή την υπόθεση φαίνεται ότι εντείνεται η πολιτική αντιπαράθεση στην περιοχή και συμπαρασύρει όλες τις υποθέσεις της περιοχής σε νέες κόντρες, είναι η αίσθησή μας. Και προφανώς αν κάποιος “ανακατευτεί” με την υπόθεση αυτή, δεν πείθει μόνο αν κατηγορήσει ή να εξάρει την εμπλοκή των κυβερνητικών παραγόντων (σε αντιδιαμετρικά αντίθετες θέσεις οι δύο κυβερνητικοί εταίροι εξάλλου) αλλά και να πάρει θέση για το μειονοτικό ζήτημα καθαυτό.
Δηλαδή, να προσδιοριστεί με μια κοινή θέση απέναντι σε όλες τις ομάδες του πληθυσμού η ξεκάθαρη θέση για δύο βασικά ζητήματα του μειονοτικού προβλήματος σήμερα, που είναι ο προσδιορισμός της ταυτότητας της μειονότητας και το θέμα των Μουφτήδων, τα οποία συζητήθηκαν με αφορμή τα γεγονότα στη Γλαύκη. Διαφορετικά θα κατηγορηθούν ότι κρύβονται και τοποθετούνται επιλεκτικά ανάλογα με όσα θέλει να ακούσει το κάθε ακροατήριο…
Μέσα στην πυκνή αυτή αντιπαράθεση πολλοί είναι οι παράγοντες και οι πολιτικάντηδες που παίρνουν θέση, και πολλοί φυσικά εναντίον της κυβέρνησης για διάφορα ζητήματα που προκύπτουν (και λογικό όταν υλοποιεί ένα ακόμη μνημόνιο). Όμως εντοπίζουμε ότι οι πιο διάπυροι πολέμιοι του ΣΥΡΙΖΑ, τοπικά, είναι αυτοί που εκλιπαρούσαν μέχρι και πρόσφατα για ένα χρίσμα ή για μια θέση στο τραίνο της εξουσίας που φαινόταν πως έρχεται και βρέθηκαν απ΄έξω.
Έτσι καλά είναι τα λόγια και οι πολιτικές αναλύσεις του πεζοδρομίου αλλά όλα αυτά κατόπιν εορτής και αφού τα βαγόνια -στην Ξάνθη τουλάχιστον που εμείς παρακολουθούμε και έχουμε άποψη- δεν είχαν θέσεις για πολιτικούς γυρολόγους αλλά για όσους ήταν εκεί στα χρόνια του 3% και παραμένουν άγνωστοι στο ευρύ κοινό, με εξαίρεση τις προτάσεις που έγιναν ανοιχτά σε μη μέλη, όπως συνέβη με το νυν Βουλευτή Γ. Στογιαννίδη. Όμως η αντιπολιτευτική μανία όσων θεωρούσαν ότι μπορούν να επιβληθούν “τηλεφωνικά” στη σημερινή συμπολίτευση, προκαλεί εντύπωση…
