«Ήταν η χειρότερη εμπειρία της ζωής μου». Με αυτές τις έξι λέξεις περιγράφει ο Φερνάντο Γουάλας τα όσα βίωσε το βράδυ της Τρίτης στο διεθνές αεροδρόμιο Ατατούρκ της Κωνσταντινούπολης ο ποδοσφαιριστής της Ξάνθης Γουάλας, όπως μεταδίδει το Thrakisports.gr

Είχε την ατυχία να βρεθεί εκεί την στιγμή που εκδηλώθηκε η τρομοκρατική επίθεση, που άφησε πίσω της 41 νεκρούς και δεκάδες τραυματίες, αποτελώντας δικαιολογημένα πρώτη είδηση διεθνώς.

«Περίπου 15 με 20 λεπτά πριν τις εκρήξεις είχε προσγειωθεί το δικό μας αεροπλάνο. Επιστρέφαμε μαζί με την οικογένειά μου από το Σάο Πάολο, όπου είχαμε πάει για διακοπές, ενόψει της έναρξης της προετοιμασίας την ερχόμενη εβδομάδα. Είχαμε μόλις προσγειωθεί και κατευθυνόμασταν προς την έξοδο για να πάμε στο ξενοδοχείο όπου θα διανυκτερεύαμε, όταν έγινε το κακό», εξηγεί στον ανταποκριτή του ThrakiSportS στην Ξάνθη Νεκτάριο Αμποβιανίδη ο Γουάλας.

Βάσει του προγραμματισμού του, εκείνο το βράδυ θα διανυκτέρευε σε ξενοδοχείο στην περιοχή του αεροδρομίου και το επόμενο πρωί θα έπαιρνε την πτήση για την Θεσσαλονίκη. «Φυσικά και δεν ξαναπήγαμε στον χώρο του αεροδρομίου. Δεν υπήρχε περίπτωση μετά από όσα ζήσαμε. Μετά από αρκετές ώρες φτάσαμε στο ξενοδοχείο όπου μείναμε το βράδυ και το πρωί πήραμε τελικά το λεωφορείο για να έρθουμε στην Ξάνθη», αφηγείται ο βραζιλιάνος ποδοσφαιριστής.

Screenshot_20Αυτό που περισσότερο ανησύχησε τον Γουάλας ήταν το γεγονός ότι δεν ήταν μόνος αλλά μαζί με την οικογένειά του. «Επιστρέφαμε οικογενειακώς, εγώ, η σύζυγος και η κόρη μου που είναι μόλις τεσσάρων ετών. Ευτυχώς είναι μικρή και δεν κατάλαβε πολλά πράγματα. Ρώτησε γιατί τρέχαν οι άνθρωποι, γιατί τόση πολλή αστυνομία, αλλά της είπαμε ότι προσπαθούσαν να προλάβουν τις πτήσεις τους και γενικά δεν κατανόησε τι ακριβώς έγινε, ίσως στο μυαλό της το είδε και σαν παιχνίδι και ευτυχώς είναι μικρή ακόμα».

Ο Φερνάντο Γουάλας χάνει τα λόγια του όταν προσπαθεί να θυμηθεί λεπτό προς λεπτό τις στιγμές. Έχουν περάσει λίγες ώρες, η φόρτιση είναι μεγάλη, αλλά και η περιγραφή του χαρακτηριστική της κατάστασης: «Περπατούσαμε όταν ξαφνικά ο κόσμος άρχισε να τρέχει πανικόβλητος προς την αντίθετη κατεύθυνση. «Τρέξτε, τρέξτε, τρομοκράτες!», μας έλεγαν κάποιοι. Κάπου εκεί συνειδητοποίησα τι γίνεται και από το βάθος νομίζω ότι άκουσα και τους πυροβολισμούς. Δεν ήξερα τι να πρωτοκάνω, γιατί ήμουν και με την οικογένειά μου. Ο πανικός ήταν μεγάλος. Μετά η έκρηξη. Λίγα μέτρα μακριά μας, θα μπορούσαμε κάλλιστα να είμαστε πιο κοντά. Η αστυνομία ήρθε αμέσως, όπως και ασθενοφόρα. Δεν μας  άφηναν αμέσως να φύγουμε, μέχρι να ξεκαθαρίσει ότι ήμασταν ασφαλείς. Αλλά και όσο είσαι εκεί, φοβάσαι. Άλλωστε ποιος σου λέει ότι όλα έχουν τελειώσει και δεν θα γίνει και κάτι άλλο; Είδα πράγματα που δεν θέλω να τα θυμάμαι. Ήταν η χειρότερη εμπειρία της ζωής μου. Ο Θεός να αναπαύσει τις ψυχές όσων χάθηκαν. Ευχαριστώ πολύ για το ενδιαφέρον και για τα μηνύματα συμπαράστασης. Το σημαντικό είναι ότι είμαστε καλά και ευχαριστώ τον Θεό για αυτό. Είμαστε ασφαλείς, στην Ξάνθη από χθες το μεσημέρι, έστω και με μικρή ταλαιπωρία. Αυτό που συνέβη εύχομαι να μην το ζήσει κανείς…».

Του Νεκτάριου Αμποβιανίδη, από το Thrakisports.gr