Αναπάντητο, αρκετό καιρό μετά την αποκάλυψή μας, παραμένει το θέμα των panama papers, στα οποία βρέθηκαν δύο λογαριασμοί του διευθυντή της Υπηρεσίας Πολιτικών Υποθέσεων του ΥΠΕΞ στην Ξάνθη, Θάνου Καφόπουλου. Μπορεί να υπάρχει κάποια απλή εξήγηση, αλλά από την ημέρα της αποκάλυψης δεν υπάρχει καμία επίσημη ούτε ανεπίσημη απάντηση. Πάντως ο Διευθυντής ασκεί κανονικά τα καθήκοντά του και συνεχίζει τις αναγκαίες επαφές, αν κρίνει κανείς από τα συχνά γεύματα (με στελέχη της ΝΔ συνήθως) σε γνωστή ταβέρνα, στο Πίλημα, όπως αναφέρουν οι πληροφορίες μας.
Η ποινή στον υπάλληλο του ΕΒΕ, πράγματι θα μπορούσε να χαρακτηριστεί αυστηρή, ειδικά αν συνυπολογίσει κανείς τις βλαπτικές συνέπειες που αυτή προκαλεί σε πειθαρχικό επίπεδο, ενδεχομένως και μη αναστρέψιμες. Και αυτό είναι το δυσάρεστο. Αλλά η υπόθεση αυτή έφερε στην επιφάνεια μια κακή νοοτροπία που ίσχυσε και ισχύει μέχρι σήμερα σε αυτού του είδους τους φορείς. (Ειδικά για το συγκεκριμένο φορέα δεν προκαλεί καμία έκπληξη) ώστε να θεωρείται απολύτως φυσιολογικό να γίνεται “μαύρη” διανομή πόρων ενός προγράμματος.
Και αυτές είναι οι θλιβερές στρεβλώσεις που επιβλήθηκαν όλα αυτά τα χρόνια, ειδικά με τα “προγράμματα κατάρτισης”, ένα πλιάτσικο σε εθνικούς και δημόσιους πόρους, όπου οι επιτήδειοι ιδιώτες πήραν τη μερίδα του λέοντος, οι επιχειρήσεις κάτι ψίχουλα και οι υπάλληλοι κάποιο “έξτρα” ώστε να διαιωνίζεται αυτό το σύστημα. Αυτή η λογική θα πρέπει να το καταλάβουν οι πάντες ότι δεν είναι πια αποδεκτή στη χώρα. Όσο πιο γρήγορα προσαρμοστεί κανείς, τόσο το καλύτερο.
Μύθοι και πραγματικότητες για το Μαρινόπουλο: Δεν χρειάζονται Οικονομολόγοι και Καθηγητές για να περιγράψουν αυτό που συμβαίνει με την εταιρία Μαρινόπουλος αλλά άνθρωποι με απλές γνώσεις της αγοράς ή άνθρωποι που διοικούν απλώς μπακάλικο. Και σίγουρα δεν πείθουν οι θεωρίες όσων μας έλεγαν και επιμένουν και σήμερα ότι οι αγορές αυτορυθμίζονται γιατί κάτι πήγε στραβά με αυτές τις θεωρίες που διαψεύστηκαν ώστε μια εταιρία να εμφανίζει χρέη πάνω από 1 δις ευρώ, ποσό ιλιγγιώδες ακόμη και για τον κρατικό προϋπολογισμό. Πέρα από το γεγονός ότι τα capital controls ήταν η χαριστική βολή όπως και για πολλές άλλες εταιρίες και αυτό δεν μπορούν να το αρνηθούν οι κυβερνώντες. Αλλά μέχρι εκεί γιατί τα αίτια είναι πολύ βαθιά και το μέγεθος τεράστιο και ικανό να συμπαρασύρει όλο το λιανεμπόριο.
Στην αγορά ήταν γνωστό για 10 σχεδόν χρόνια ότι ο ρυθμός κάλυψης των υποχρεώσεων από την εταιρία είχε επιβραδυνθεί επικίνδυνα και το τέλος πλησίαζε. Το ερώτημα όμως είναι ποιοι ελεγκτικοί μηχανισμοί άφησαν την κατάσταση να διογκωθεί τόσο αυτή τη δεκαετία, ποιες τράπεζες χρημαατοδότησαν μια βραδυφλεγή βόμβα όταν η υγιής επιχειρηματικότητα έχει στραγγαλιστεί,ποιοι προμηθευτές συνέχιζαν να διογκώνουν το άνοιγμά τους στην εταιρία και με ποιες προσδοκίες. Και κυρίως, πέρα από όλα τα άλλα, αφού η επιχείρηση λειτουργούσε κανονικά , και μάλιστα εκμεταλλευόμενη τις ελαστικές μορφές απασχόλησης και άρα με χαμηλό κόστος το απλοϊκό ερώτημα είναι που βρίσκονται αυτά τα κεφάλαια σήμερα και με ποιο τρόπο εξαφανίστηκαν.
Καταρρίφθηκε λοιπόν και ένας ακόμη “φιλελεύθερος” μύθος, ότι η συντριβή των εργασιών σχέσεων κάνει ανταγωνιστικές τις επιχειρήσεις, αφού στο Μαρινόπουλο χρησιμοποιήθηκαν κατά κόρον. Ίσως είναι και ένα μήνυμα για προμηθευτές από την περιοχή που έδιναν ανεξήγητο άνοιγα δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ σε εμπορεύματα για το Μαρινόπουλο και στραγγαλίζουν ακόμη και σήμερα τους εργαζόμενούς τους για ασήμαντες οικονομίες κλίμακας και με ένα νοσηρό κλίμα μέσα στην επιχείρηση.
Νέα αναβολή δόθηκε την Τετάρτη στην πολύκροτη υπόθεση της δίκης μεταξύ αντιεξουσιαστών και ακροδεξιών της Καβάλας, για τα επεισόδια που είχαν γίνει σε συγκέντρωση για τα ίμια πριν από χρόνια στην Καβάλα. Η δίκη γίνεται στο Μικτό Ορκωτο Δικαστήριο της Ξάνθης και για το λόγο αυτό υπάρχουν δρακόντια μέτρα ασφαλείας κάθε φορά στο Δικαστικό Μέγαρο.
Η υπόθεση Τζήμερου με τις νέες εμετικές του δηλώσεις, αναδεικνύουν τη νοσηρότητα που έχει καλλιεργηθεί στο πολιτικό σύστημα, όχι μόνο στα άκρα, όπου ανήκει ο συγκεκριμένος γραφικός μαϊντανός (δεν διαφέρει ιδιαίτερα από την Ε. Λουκά) αλλά και στο προσκήνιο. Αυτό μαρτυρά ο ιδεολογικός βόθρος που συνιστά η επένδυση στον εκφασισμό της κοινωνίας και της πολιτικής όσων επιχειρούν να αποδράσουν από την πολιτική περιθωριοποίηση και την αξιακή τους παρακμή.
