Στον απόηχο του Δημοτικού Συμβουλίου της Δευτέρας, αυτό που μένει είναι ότι μετά από χρόνια συζητήσεων υπάρχει κυκλοφοριακή μελέτη, ρύθμιση κυκλοφορίας και κανονιστική απόφαση για τις χρήσεις κοινόχρησων χώρων. Αφού λοιπόν χρεώθηκε στη δημοτική αρχή η αδυναμία διαχείρισης μέχρι σήμερα, πιστώνετα και θετικά το γεγονός ότι μετά από πολλά χρόνια υπάρχει ένα ρυθμιστικό πλαίσιο. Βέβαια πλαίσιο υπήρχε και μέχρι σήμερα αλλά εφαρμοζόταν a la carte, άρα εκεί θα κριθεί στο εξής αν είχαν νόημα όλες αυτές οι συζητήσεις τόσων χρόνων και αν το νέο πλαίσιο θα λύσει τα προβλήματα με συνολικό τρόπο, όπως είναι ο στόχος και της δημοτικής αρχής.
Υπάρχει σίγουρα, διάσταση απόψεων μεταξύ κατοίκων, επιχειρήσεων και τους πολίτες, κάπου στη μέση. Αυτό δεν λύνεται και ίσως για αυτό δεν είναι αρκούντως τολμηρές οι όποιες πρωτοβουλίες αλλά σίγουρα είναι ένα βήμα μπροστά. Υπάρχουν και σκιές βέβαια και υπάρχει με ξεκάθαρη κόντρα, που έχει χαρακτήρα πολιτικής αντεκδίκησης, όπως τουλάχιστον την ερμηνεύει η μία πλευρά αυτή των ιδιοκτητών και των σημερινών επιχειρηματιών του Κυβερνείου. Αυτό φαίνεται ότι θα απασχολήσει τους εμπλεκόμενους στο μέλλον.
Τέλος, βασικό είναι, εφόσον δεν υπάρχουν ασυμβατότητες και δεν προσβληθεί (για πολλοστή φορά) η κανονιστική για την Παλιά Πόλη, η επιτυχία της εναπόκειται στην εφαρμογή της ή μη. Και στις συνθήκες που θα διαμορφώσει στο δημόσιο χώρο του παραδοσιακού οικισμού για όλους. Άλλωστε, όταν κάποιος νομοθετεί ή παράγει κανόνες, όπως εν προκειμένω στην περίπτωση αυτή, πρέπει να αποκλείει ότι η εφαρμογή προσπίπτει σε σχέσεις εξάρτησης ή εξυπηρετήσεις αλλά να λειτουργεί αυτοτελώς.
Και καλό είναι να συγκρίνουμε πράξεις και συμπεριφορές όλων όσων εμπλέκονται. Μας έκανε ιδιαίτερη εντύπωση η τοποθέτηση του Γιάννη Κουρπαλίδη, Προέδρου του Συλλόγου των ΑΜΕΑ της Ξάνθης. Ενώ λοιπόν εκπροσωπεί μια ομάδα του πληθυσμού που συχνά, δεν έχει άλλο τρόπο μετακίνησης παρά μόνο με το αμάξι, δεν απαίτησε αλλά ζήτησε, να μπορεί “μέχρι κάποιο σημείο” να φτάνει ένα ΙΧ ενός ατόμου με αναπηρίες, προσθέτοντας ότι δεν έχει την απαίτηση να φτάνει παντού. Μάλιστα, όταν τον του εξηγήσαμε ότι με βάση την κανονιστική τα ΙΧ χωράνε παντού, ανέφερε ότι αν η πλειοψηφία το αποφάσιζε, θα του φαινόταν λογικό ένα κομμάτι της Παλιάς Πόλης να είναι πλήρως πεζοδρομημένο. Υπάρχει και μια μειοψηφία πολιτών που όταν σκέφτεται για τα κοινά, δεν βάζει μόνο τον εαυτό της στο επίκεντρο…
Μιας και λέγαμε πρόσφατα για την αριστεία και το στρεβλό τρόπο που κάποιοι μεταχειρίστηκαν και μεταχειρίζονται έννοιες για να επχειρηματολογήσουν μέσα από ιδεολογικές εμμονές. Με αφορμή ένα άρθρο που μας εμπιστεύτηκε ο Παναγιώτης Σωτηρόπουλος θυμηθήκαμε το Μουσικό Σχολείο. Τα προβλήματά του στην Ξάνθη έγιναν πεδίο δράσης για διάφορους περίεργους και ενώ το μείζον είναι η βελτίωση των συνθηκών για παιδιά και εκπαιδευτικούς, πέρα και πάνω από κάθε άλλη ιδιοτέλεια ή σκέψη.
Πόσο λάθος είναι για οποιονδήποτε να κρίνει να περνά τα παιδιά που φοιτούν, μέσα από τον κανόνα των επιδόσεων και των συγκρίσεων. Παιδιά με ιδιαίτερες δεξιότητες σχετικά μακριά από την αυστηρή εγκύκλια γνώση. Σε μια χώρα που η Γενική Παιδεία και Ευρυμάθεια είναι έννοιες ποινικοποιημένες και κρυμμένες κάτω από τόνους αποστήθισης (που καθιστούν τιτάνια και την προσπάθεια των παιδιών που τα καταφέρνουν και ανταπεξέρχονται βέβαια).
Σχόλιο της συναδέλφου Σοφίας Χριστοφορίδου για τη συνάντηση των ρωσόφιλων στην Ξάνθη «Κι εγώ που νόμιζα ότι ο Βελλοπουλος έκανε φιλορωσικο κομμα. Τελικα μάλλον τον πρόλαβε ο Γαβριηλ Αβραμίδης (πρώην ΔΗΚΚΙ, Κόμμα Παπαθεμελή, ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, Άρμα Πολιτών, παρολίγον ΔΗΜΑΡ, πρώην πρόεδρος του κόμματος ανέργων, πρώην βουλευτής ΑΝΕΞΕΛ και μετακλητός ΔΕ στο Υπ. Αμυνας)» Δεν χρειάζεται κάτι περαιτέρω…
