Ένα κρίσιμο τεστ για μια “αριστερή” μεταρρύθμιση είναι αυτό του τέλους των εργολάβων από τα Νοσοκομεία, που ξεκινά και σε αυτό της Ξάνθης με την προκήρυξη για 56 θέσεις προσωπικού καθαριότητας. Κανείς δεν αρνείται ότι το προηγούμενο καθεστώς στην Υγεία της χώρας ήταν ένα πελατειακό παλαιοκομματικό εύρημα. Χωρίς καμία οικονομία κλίμακας και σε μια ιδεολογική εμμονή κατά του “δυσκίνητου κράτους” οι “εκσυγχρονιστές” του παρελθόντος εισήγαγαν τους εργολάβους που λειτουργούσαν ως εξωτερικά πελατειακά δίκτυα, όπου οι εργαζόμενοι ήταν ευχαριστημένοι που κάποια πολιτικά γραφεία τους εξασφάλιζαν εργασία με συνθήκες και αποδοχές γαλέρας.
Αν λοιπόν καταφέρει να εξοικονομήσει πόρους ή να να μην προκαλέσει αύξησή τους αλλά και να αποβάλει όλους αυτούς τους μηχανισμούς από τα νοσοκομεία με αξιοπρεπείς αποδοχές και συνθήκες για εκατοντάδες εργαζομένους σε κάθε νομό (σε καθαριότητα, σίτιση, φύλαξη) τότε το πείραμα θα έχει πετύχει. Αν θα πέσει η ποιότητα των υπηρεσιών ή αυξηθούν οι πόροι τότε θα αμφισβητηθεί. Αλλά είναι τόσο στρεβλό το καθεστώς που επιβλήθηκε τα τελευταία χρόνια, που μοιάζει αρκετά εύκολη η επιτυχία του εγχειρήματος. Και σχεδόν αυτονόητη η εξέλιξη.
Πολύς ο λόγος για τη λυματολάσπη τις τελευταίες μέρες, λόγω Βιολογικού Καθαρισμού, και αναμένεται να επικρατήσει πανικός στο Δημοτικό Συμβούλιο της Δευτέρας, με την αντιπολίτευση να ετοιμάζεται να “πυροβολήσει” πάλι με ερωτήσεις και κριτική. Πάντως, αν οι καταγγελίες Ξυνίδη ευσταθούν -όπως φαίνεται- υπάρχουν δύο κρίσιμα ζητήματα που δυσκολεύεται να διαχειριστεί η ΔΕΥΑΞ σήμερα:
Ότι η απόκτηση άδειας που περνά μέσα και από τη νομιμοποίηση των αυθαιρέτων κτιρίων είναι μια πολύ δύσκολη, επίπονη και μακροχρόνια διαδικασία που θα μπορούσε να προκαλέσει την επέμβαση των Επιθεωρητών Περιβάλλοντος και των προστίμων που αυτοί επιβάλλουν σε αυτές τις περιπτώσεις. Αλλά και ότι η ανεξέλεγκτη απόρριψη λυματολάσπης είναι επίσης πολύ σοβαρο “επεισόδιο” ρύπανσης που θα μπορούσε να προκαλέσει και επέμβαση της Δικαιοσύνης, όπως συνηθίζεται για ζητήματα υποβάθμισης περιβάλλοντος.
Πάντως αν η μνήμη μας δεν μας απατά οι πρώτες εργασίες ξεκίνησαν πριν από το 1990, όταν ο Φ. Αμοιρίδης και ο Π. Σγουρίδης ήταν μέλη στο Δ.Σ. της ΔΕΥΑΞ και Πρόεδρός της ο Κ. Μπένης, όπως αναγράφει και η σχετική πλάκα που βρίσκεται στην είσοδο των εγκαταστάσεων. Αλλά ήταν μια πολύ διαφορετική εποχή για τη χώρα και την αυτοδιοίκηση.
Κοινό χαρακτηριστικό των δύο εποχών είναι πάντως η “λάσπη”. Τότε είχαμε πολύ λιγότερες ποσότητες λάσπης στο Βιολογικό Καθαρισμό και τεράστιες ποσότητες εκδοτικής “λάσπης” που κάποιοι άφηναν να εκδηλώνεται, ξεφτιλίζοντας κάθε έννοια σοβαρότητας στην πολιτική ζωή του τόπου. Καθώς με τα χρόνια αυξήθηκαν τα λύμματα που επεξεργάζεται ο Βιολογικός Καθαρισμός και, μοιραία, η λυματολάσπη που παράγει, εκσυγχρονίστηκε κάπως και η κοινωνία και αναγκάστηκε να μειωθεί και να περιθωριοποιηθεί η εκδοτική “λάσπη”, η οποία σταδιακά συνταξιοδοτείται. Η αλήθεια πάντως είναι ότι με τη “λάσπη” στην Ξάνθη φτιάχτηκαν και καταστράφηκαν πολλές πολιτικές καριέρες. Καιρός να αντιληφθούν κάποιοι ότι αυτή η εποχή έχει τελειώσει.
