Της Αριας Σωκράτους . από το τεύχος ΓΥΝΑΙΚΑ του Εθνικού Κήρυκα των ΗΠΑ:

«Η αλήθεια όπως και το φως τυφλώνει», είχε πει κάποτε ο Αλμπέρ Καμύ. Το φως που εκπέμπει η πολυσχιδής, λαμπερή και εκρηκτική προσωπικότητα της Βίκυ Μπαφατάκη είναι κάτι περισσότερο από εκτυφλωτικό. Χαρισματική, αδάμαστη και πολυβραβευμένη, η Γενική Γραμματέας των Διεθνών Βραβείων Giuseppe Sciacca διαθέτει μια ποι ότητα μοναδική που την ξεχωρίζει ανάμεσα σε χιλιάδες άλλους ανθρώπους. Η Βίκυ Μπαφατάκη έχει καταθέσει τη ζωή και την ψυχή της στο θείο έργο του εθελοντισμού και η προσφορά της στην κοινωνική μέριμνα και την πολιτιστική κληρονομιά είναι τεράστια. Εχετε σπουδάσει Ιστορία-Αρχαιολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, Ιταλική Γλώσσα και Λογοτεχνία στο Πανεπιστήμιο της Perugia και Επικοινωνία και ΜΜΕ στο Πάντειο Πανεπιστήμιο.

VIKY3Τα διαφορετικά είδη των σπουδών σας υποδεικνύουν έναν άνθρωπο πολυπράγμονα, δραστήριο και με πολύ ανήσυχο πνεύμα. Ποιος ήταν ο λόγος που επιλέξατε να εντρυφήσετε σε τρεις διαφορετικούς τομείς και ποιος ήταν εκείνος που σας κέρδισε τελικά;

Εχω κάνει τις σπουδές που προαναφέρατε, καθώς κι ένα μεταπτυχιακό στη Βυζαντινή Ιστορία, ένα διδακτορικό στην Πολιτιστική Επικοινωνία και ΜΜΕ και αυτή τη στιγμή ξανακάθομαι στα θρανία και κάνω ένα μεταπτυχιακό στη Διοίκηση Πολιτισμικών Μονάδων και τον προσεχή Ιούνιο θα ξεκινήσω ένα ακόμα μεταπτυχιακό στην Ιατρική Σχολή στον τομέα της Βιοηθικής. Γενικώς, στη ζωή μου κάνω πράγματα, τα οποία μου αρέσουν και «σπάω» τα στεγανά. Η ανησυχία μου με οδηγεί σε μονοπάτια πολυσχιδή και πολυπρόσωπα. Από παιδί ήθελα να γίνω γιατρός, στην πορεία με επηρέασε πολύ ο πατέρας μου για τη θεωρητική κατεύθυνση και γι’ αυτό αποφάσισα να σπουδάσω Ιστορία
Αρχαιολογία και δεν το έχω μετανιώσει, διότι είναι μια επιστήμη που πραγματικά ενώνει το παρελθόν και το παρόν με ένα ιδιαίτερα αρμονικό και συναρπαστικό τρόπο και σε ωθεί να δεις τους προγόνους σου με ιδιαίτερη αγάπη και θαυμασμό για αυτά τα οποία κατέκτησαν. Η ιταλική γλώσσα ήρθε στα 17,5 μου χρόνια, όταν ζήτησα από τον πατέρα μου να μου επιτρέψει να πάω στην Ιταλία για να μάθω τη γλώσσα και μόλις την έμαθα, ένιωσα την ανάγκη να εντρυφήσω στην Ιταλική Φιλολογία. Στο Τμήμα Επικοινωνίας και ΜΜΕ κατέληξα επειδή ανέκαθεν είχα μια ιδιαίτερη άνεση στην επικοινωνία με τον κόσμο. Μετά τις σπουδές σας ακολούθησε και μια λαμπρή καριέρα στη δημοσιογραφία με μεγάλες και σπουδαίες συνεργασίες. Θα μπορούσατε να μας μιλήσετε γι’ αυτήν; Δεν ξέρω αν έκανα μια λαμπρή καριέρα στη δημοσιογραφία, σίγουρα όμως έκανα μεγάλες και σπουδαίες συνεργασίες. Η ανέλιξή μου στο χώρο αυτό ήταν ιδιαίτερα γρήγορη και μαγική. Εργάστηκα σε όλα τα μεγάλα τηλεοπτικά κανάλια στην Ελλάδα, συνεργάστηκα με τα μεγαλύτερα περιοδικά της χώρας μας, έκανα ραδιόφωνο για πολλά χρόνια και γενικά είμαι ένας πολύ γεμάτος άνθρωπος με όλα αυτά που κατάφερα στα χρόνια που υπηρέτησα και υπηρετώ τη δημοσιογραφία. Αν και αγαπώ πολύ την τηλεόραση, με όλα όσα συμβαίνουν στον χώρο, με τη συρρίκνωση των καναλιών και την παντελή έλλειψη αξιοκρατίας, ίσως και να αισθάνομαι ότι έχω κλείσει ένα κύκλο. Ισως και να φλερτάρω περισσότερο με την ακαδημαϊκή καριέρα. Αγαπώ εξίσου αυτόν τον χώρο και πιθανότατα η ζωή να μου υποδεικνύει ένα άλλο δρόμο για να ακολουθήσω.

VIKY4Το Νοέμβριο του 2005 λαμβάνετε το Παγκόσμιο Βραβείο «Giuseppe Sciacca» Νέων Επιστημόνων στον τομέα της Επικοινωνίας – Δημοσιογραφίας στη Ρώμη και τον Ιούλιο του 2006 σας απονέμεται ο τίτλος τιμής «Πρέσβειρα του Ιταλικού Πολιτισμού ανά τον κόσμο» από το Universita per Stranieri de Perugia. Τον Δεκέμβριο του 2010 αποκτάτε τον τίτλο Ευγενείας «Dama di Merito de Honor» από το Τάγμα των Ιπποτών του Αυτοκράτορα Κωνσταντίνου (Ordine Constantianiana, Madrid Spain) και μάλιστα είστε η μοναδική Ελληνίδα που κατέχει αυτόν τον τίτλο παγκοσμίως. Ποια ήταν τα βήματα που σας οδήγησαν στην κορυφή;

Καταρχάς για μένα κορυφή είναι το ταξίδι προς το όνειρο που έχει πολύ δύσκολες αναβάσεις. Ανεβαίνεις σε αυτήν ματωμένος και γδαρμένος, αλλά η θέα του άπλετου ορίζοντα που θα αντικρίσεις είναι η επιβράβευσή σου. Τα βήματά μου ήταν η συνέπεια, η υπευθυνότητα, η τελειομανία και η σκληρή δουλειά. Οταν ξεκίνησα να γράφω τη μελέτη μου για το διαγωνισμό των βραβείων Giuseppe Sciacca, με θέμα «Συγκριτικά συστήματα για τον πολιτισμό και τον εθελοντισμό μέσα από τα ΜΜΕ», είχα αισθανθεί πως ίσως να μην τα κατάφερνα, επειδή ήμουν Ορθόδοξη και Ελληνίδα και πίστευα πως οι υπόλοιποι επιστήμονες (ήμασταν 362 από όλες τις χώρες), είχαν περισσότερες πιθανότητες να κερδίσουν. Την ημέρα της βράβευσης όταν μπήκα στο Βατικανό σάστισα. Παρόλα αυτά αυτομάτως βρήκα το κουράγιο και όταν άκουσα «Βασιλική Μπαφατάκη από την Ελλάδα» πήγα με καμάρι να πα ραλάβω το Βραβείο μου. Ηταν μεγάλη τιμή να είμαι η πρώτη Ελληνίδα επιστήμονας που κέρδιζε τον διαγωνισμό. Αισθανόμουν, ότι έφερνα κάτι πάρα πολύ σημαντικό στην Ελλάδα. Συγκινήθηκα. Πήρα το μικρόφωνο και είπα: «Είμαι από μια μικρή χώρα την Ελλάδα, που δίδαξε, όμως, τον πολιτισμό και τον εθελοντισμό παγκοσμίως και μας έμαθε ότι εκεί δεν υπάρχουν σύνορα, ούτε εθνικότητες». Το χειροκρότημα του κόσμου ηχεί ακόμη στα αυτιά μου. Ηταν συγκλονιστική στιγμή. Στην πορεία μου έκανα γνωριμίες σταθμούς και το ωραιότερο πράγμα που υπάρχει στη ζωή, είναι να συναντάς αξιόλογους ανθρώπους. Το Πανεπιστήμιο της Perugia με επέλεξε ανάμεσα σε 20.000 Ελληνες που είχαν περάσει στα 80 χρόνια. Οσον αφορά για τον τίτλο Ευγενείας από το Τάγμα των Ιπποτών του Αυτοκράτορα Κων σταντίνου, με πρότειναν ο Don Bruno Lima και ο Καρδινάλιος Dario Castrillon Hoyos και όταν μου ανακοινώθηκε το 2010 ο τίτλος Ευγενείας, ήταν για μένα ύψιστη τιμή. Με τον εθελοντισμό γεμίζει η ψυχή με χαρά, όμορφες στιγμές και προσφορά. Από το 2012 διατελείτε Γενική Γραμματέας των Διεθνών Βραβείων Giuseppe Sciacca στη Ρώμη και είστε μέλος της κριτικής Επιτροπής. Ποια είναι τα κριτήρια τα οποία πρέπει να πληρούν οι υποψήφιοι για τα βραβεία; Η θέση αυτή είναι τιμή και ευθύνη, γιατί είμαι η τρίτη στην ιεραρχία των Βραβείων, μετά τον επίτιμο Πρόεδρο που είναι ο Καρδινάλιος Dario Castrillon Hoyos και μετά τον Πρόεδρο και Ιδρυτή, Don Bruno Lima. Υπάρχουν τριών ειδών βραβεία, για νέους μέχρι 35 ετών, στους οποίους συγκαταλέγονται και αρκε τά παιδιά θαύματα. Υπάρχουν επίσης τα Ειδικά «Τιμητικά» βραβεία της Κριτικής Επιτροπής, τα οποία δίδονται σε σημαίνουσες προσωπικότητες από όλο τον κόσμο που βραβεύονται για το τεράστιο έργο τους στην ανθρωπότητα και την σπουδαία πορεία τους. Πέρσι το πήρε ο Αρχιεπίσκοπος Τιράνων και πάσης Αλβανίας, Αναστάσιος. Πέρα από τα μεγάλα επιτεύγματα για τα οποία διακρίνονται, πρέπει επίσης να είναι όλοι εθελοντές. Εν συνεχεία, υπάρχουν τα Διπλώματα Αξίας (Diplomi di Merito), τα οποία απονέμονται σε ανθρώπους, οι οποίοι διακρίνονται για το εθελοντικό τους έργο και εν κατακλείδι, υπάρχει το Απόλυτο Βραβείο (Premio Assoluto), το οποίο εδώ και τρία χρόνια δίδεται σε νέους και απονέμεται σε εξέχουσες προσωπικότητες που ξεχωρίζουν για την αριστεία και τον εθελοντισμό τους.

VIKY1Ο εθελοντισμός είναι τρόπος ζωής Οι αρμοδιότητές σας είναι ιδιαίτερα σημαντικές και απαιτητικές. Ταυτόχρονα με όλες τις άλλες δραστηριότητές σας παρουσιάζετε και μια πλούσια εθελοντική δράση υπέρ συλλόγων ατόμων με αναπηρία, μεταμοσχευθέντων και καρκινοπαθών. Πώς καταφέρνετε να ισορροπείτε την επαγγελματική και κοινωνική σας ζωή ούτως ώστε να μην λειτουργεί εις βάρος της προσωπικής σας ζωής;

Γενικώς δεν έχω καθόλου ελεύθερο χρόνο και τον ελάχιστο που διαθέτω προτιμώ να τον αφιερώνω στον εθελοντισμό, που για μένα είναι τρόπος ζωής, όνειρο κι ελπίδα. Εχω συμμετάσχει σε πολλές δράσεις παγκοσμίως, έχουμε κάνει εξαιρετικές δράσεις στην Ελλάδα, για την ανάκληση της ιστορικής κληρονομιάς και είμαι πολύ περήφανη γι’ αυτό, επειδή όταν είχαμε ξεκινήσει τις δράσεις στην Ελλάδα πριν από μερικά χρόνια, είχα μόνο ένα άτομο δίπλα μου και τώρα μετράμε δεκάδες μέλη. Στην επαγγελματική και κοινωνική μου δράση με έχει στηρίξει απίστευτα η οικογένειά μου. Τα παιδιά μου συνήθισαν με μια μητέρα η οποία δεν είναι συμβατή και ταξιδεύει συνεχώς. Πολλές φορές με έχουν συνοδεύσει σε ταξίδια και η μεγαλύτερη μου επιθυμία είναι τα παιδιά μου να γνωρίσουν τη ζωή με ένα τρόπο τελείως διαφορετικό και να μάθουν να προσφέρουν στην ανθρωπότητα. Οταν είσαι πολυδιάστατος άνθρωπος και ανήσυχο πνεύμα, προσπαθείς να ισορροπήσεις όλες τις δραστηριότητές σου χωρίς αυτό να σημαίνει πως το κατορθώνεις πάντα. Δεν με πειράζει καθόλου που δεν έχω καθόλου ελεύθερο χρόνο για τον εαυτό μου, επειδή γεμίζω με τα ταξίδια, τις στιγμές, τους ανθρώπους. Πρέπει να είμαστε ευγνώμονες για όσα έχουμε, να σκεφτόμαστε θετικά και να αγαπάμε.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΟΛΟ ΤΟ ΤΕΥΧΟΣ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ-ΟΛΟ-ΤΟ-ΤΕΥΧΟΣ