Η Γιουλτζάν κάνει όνειρα από τώρα για την νέα της φοιτητική ζωή στην Ιατρική σχολή της Αλεξανδρούπολης.
Είδε τους κόπους της να δικαιώνονται στις πανελλήνιες εξετάσεις και με 18.816 μόρια διαθέτει την κορυφαία φετινή βαθμολογία μεταξύ των υποψηφίων της μουσουλμανικής μειονότητας της Θράκης που έδωσαν την μάχη στις φετινές πανελλήνιες εξετάσεις.
Η Γιουλτζάν είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα μιας νέας κοινωνικής πραγματικότητας στην Θράκη τα τελευταία χρόνια. Μαθητές που προέρχονται από την μειονότητα δίνουν και κερδίζουν την μάχη της εισόδου τους στα ελληνικά πανεπιστήμια. Κερδίζουν μια μάχη που εξ αρχής για τους ίδιους είναι επίπονη, καθώς καλούνται να υπερβούν τις δυσκολίες της γλώσσας και τα στερεότυπα ενός κοινωνικού περιβάλλοντος που για πολλές δεκαετίες χαρακτηριζόταν από εκπαιδευτική στασιμότητα.
Τα πράγματα όμως κάθε χρόνο αλλάζουν προς το καλύτερο. Ολοένα και περισσότεροι μουσουλμάνοι μαθητές από την Ροδόπη και την Ξάνθη, επιλέγουν να φοιτήσουν στα δημόσια σχολεία, συνήθως αμέσως μετά την αποφοίτησή τους από το μειονοτικό δημοτικό σχολείο. Αυτό τους δίνει την δυνατότητα να προσεγγίσουν με μεγαλύτερη ενάργεια την ελληνική γλώσσα, που για τα παιδιά αυτά δεν αποτελεί την μητρική τους γλώσσα.
Μητρική τους γλώσσα είναι η τουρκική και αυτό είναι ένα προτέρημα αλλά και μεγάλη δυσκολία ταυτόχρονα, να μιλάς και να μαθαίνεις δύο γλώσσες από τα πρώτα χρόνια της ζωής σου. Η διγλωσσία αποτελεί μέρος της ταυτότητας τους και ο αγώνας γίνεται ώστε και οι δύο γλώσσες να καλλιεργηθούν εξίσου. Τα τουρκικά γιατί αποτελούν την γλώσσα που μιλιέται μέσα στο σπίτι, κομμάτι της κουλτούρας και του πολιτισμού τους και τα ελληνικά που αποτελούν την αναγκαία προϋπόθεση και το διαβατήριο ένταξής τους στην κοινωνική, ακαδημαϊκή και επαγγελματική ζωήτης χώρας τους, της Ελλάδας.
Οι Γκιουλτζάν ξεκίνησε το σχολείο στο μειονοτικό δημοτικό της ορεινής Μυρτίσκης στα βουνά της Ροδόπης σε υψόμετρο χιλίων μέτρων. Κι’ όμως, από τα πρώτα εκείνα χρόνια ακόμα του δημοτικού σχολείου, ο πόθος και το μεράκι της ήταν να σπουδάσει ιατρική.
«Για τους μαθητές της μειονότητας ήταν πάντα δύσκολο το θέμα της γλώσσας γιατί έχουμε δύο γλώσσες που πρέπει να μάθουμε.Εγώ,όμως, πήγα σε δημόσιο γυμνάσιο και λύκειο και αυτό με βοήθησε πολύ στην κατανόηση των ελληνικών. Από την αρχή ήθελα να σπουδάσω στην Ελλάδα και θα έδινα σίγουρα για δεύτερη χρονιά, αν δεν τα κατάφερνα με την πρώτη», θα πει η ίδια.
Της αρέσει η βιολογία και η φυσική και ήδη το μυαλό της ταξιδεύει στην γειτονική Αλεξανδρούπολη όπου ελπίζει μετά την ανακοίνωση των βάσεων να αποτελέσει το νέο της ακαδημαϊκό περιβάλλον.
Την ποσόστωση μάλλον δεν θα την χρειαστεί και αυτό είναι άλλο στοιχείο της μειονοτικής εκπαίδευσης. Το 1996 θεσπίστηκε από το υπουργείο Παιδείας η ποσόστωση του 0,5% για την κατ’ εξαίρεση εισαγωγή υποψηφίων της μουσουλμανικής μειονότητας στα ελληνικά πανεπιστήμια ως υπεράριθμων και χωρίς να θίγεται ο αριθμός των υπόλοιπων εισακτέων. Χρόνο με τον χρόνο όμως αυξάνονται ολοένα και περισσότερο οι μαθητές- μέλη της μειονότητας, που δεν χρειάζονται πια την ποσόστωση για να περάσουν στις σχολές της επιθυμίας τους, όπως συμβαίνει με την Γιουλτζάν.
Η μορφωτική υστέρηση των προηγούμενων χρόνων, η μαθητική διαρροή, ιδιαίτερα των κοριτσιών και ο κοινωνικός αποκλεισμός που συνεπαγόταν όλη αυτή η κατάσταση, αντικαθίσταται από μια νέα γενιά μορφωμένων ανθρώπων, που επιλέγουν να σπουδάσουν στα ελληνικά πανεπιστήμια και δεν σκέφτονται να φύγουν στο εξωτερικό.
«Κλειδί της επιτυχίας μου η υπομονή, η επιμονή και η προσήλωση στον στόχο», αναφέρειη Γιουλτζάν. Χωρίς φροντιστήρια σε όλη την διάρκεια της μαθητικής της διαδρομής, παρά μόνο στην τελευταία τάξη του Λυκείου, που ομολογεί ότι την βοήθησε πολύ, αλλά με πίστη στις δυνάμεις της και πείσμα για την κατάκτηση του στόχου.
«Πρέπει να υποστηρίξουν τα παιδιά οι γονείς τους. Να μην τα αποτρέπουν αλλά να τους λένε ότι θα τα καταφέρουν», οι τελευταίες λέξεις της Γιουλτζάν πριν την αφήσουμε να συμπληρώσει το μηχανογραφικό της μαζί με τους συμμαθητές της στις αίθουσες του φροντιστηρίου που αποτέλεσε το δεύτερο σπίτι τους για μια ολόκληρη χρονιά.
Πηγή: ΑΠΕ/ΜΠΕ