Του Σαμή Καραμπουγιούκογλου. Από την ΕΡΑ Κομοτηνής:
Στο Σισμανόγλειο Μέγαρο του Γενικού Προξενείου της Ελλάδας στην Κωνσταντινούπολη, φιλοξενείται από την Πέμπτη 9 Ιουνίου έως και την Παρασκευή 24 Ιουνίου 2016, η έκθεση φωτογραφίας «Ίμβρος – Μνήμη», η οποία διοργανώθηκε από τον ελληνοτουρκικό σύλλογο Δάφνη-Defne. Την Πέμπτη 9 Ιουνίου 2016 και ώρα 18:00 στο Σισμανόγλειο Μέγαρο πραγματοποιήθηκαν τα εγκαίνια της έκθεσης φωτογραφίας «Ίμβρος-Μνήμη», όπου παρευρέθηκαν πολλοί γνωστοί δημοσιογράφοι, ακαδημαϊκοί και πλήθος κόσμου που θέλησε να ανακαλύψει την ιστορία του νησιού από το χθες μέχρι το σήμερα.
Η εκδήλωση ξεκίνησε με τον Γενικό Πρόξενο της Ελλάδας στην Κωνσταντινούπολη κ. Ευάγγελο Σέκερη, ο οποίος συνεχάρη τους συντελεστές της έκθεσης και ευχαρίστησε όλους όσους με την παρουσία τους έδωσαν ζωή στην έκθεση αυτή.
Στη συνέχεια το λόγο πήρε ο κ. Yalım Eralp, πρόεδρος του ελληνοτουρκικού συλλόγου Δάφνη- Defne. Στην ομιλία του ο κ. Yalım Eralp τόνισε ότι η Ίμβρος είναι το μεγαλύτερο νησί της Τουρκίας αλλά συνάμα και το πιο πονεμένο. Το καταστατικό που αναγνώριζε την αυτονομία της καταργήθηκε το 1927 κι έκτοτε το νησί βίωσε μια πραγματική τραγωδία και οι κάτοικοι του δέχτηκαν αφόρητες πιέσεις. Η Ίμβρος είναι από τις πιο όμορφες περιοχές της Ευρώπης, με μια ιδιαίτερη φυσική ομορφιά που επιτρέπει στους ανθρώπους της να ζουν μια ήρεμη ζωή σ’ ένα όμορφο φυσικό περιβάλλον. Στις φωτογραφίες της έκθεσης μπορεί κανείς να αντιληφθεί τη γαλήνη του νησιού, τη λύπη αλλά και την ελπίδα των ανθρώπων του. Στόχος μας είναι να μην υπάρξει ποτέ ξανά παραβίαση ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όχι μόνο στην Τουρκία και στην Ίμβρο αλλά και σε κανένα σημείο του πλανήτη, να μην υπάρξουν σε κανένα σημείο του κόσμου λαοί που να βιώσουν τα δεινά των Ιμβρίων. Ευχόμαστε όλοι οι άνθρωποι ανεξάρτητα από τη γλώσσα, το χρώμα και τη θρησκεία να έχουν την ίδια ισότιμη μεταχείριση και να συνυπάρχουν ειρηνικά.
Αμέσως μετά την σύντομη ομιλία του κ. Yalım Eralp, ακούστηκαν τραγούδια του Μάνου Χατζιδάκι από τον κ. Στέλιο Μπερμπέρη, με συνοδεία πιάνου και βιολιού.
Τέλος, τον λόγο πήρε ο Παναγιότατος Οικουμενικός Πατριάρχης κ. κ. Βαρθολομαίος. Μέσα από την ομιλία του, που ήταν ιδιαίτερα συγκινητική και έντονα φορτισμένη συναισθηματικά λόγω της καταγωγής του από το νησί της Ίμβρου, κατάφερε να ταξιδέψει όσους παρευρίσκονταν εκεί στο χθες, το σήμερα άλλα και στο ελπιδοφόρο για το νησί αύριο.
Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος ξεκίνησε την ομιλία του ευχαριστώντας όλους όσους με την παρουσία τους δίνουν ζωή στην έκθεση αυτή και μεταξύ άλλων ανέφερε πως αν εσείς ήρθατε με ενδιαφέρον για να δείτε μια έκθεση για το απομακρυσμένο νησί της Ίμβρου, εγώ ως Ίμβριος, όπως και όλοι οι Ίμβριοι που βρισκόμαστε εδώ, μαζί με το ενδιαφέρον νιώθουμε απέραντη συγκίνηση. Εγώ προσωπικά λόγο της ηλικίας μου, έζησα τα καλά χρόνια της Ίμβρου αυτά που είδαμε στις πρώτες φωτογραφίες. Είχα πολλούς συγγενείς που ήταν μουσικοί και οργανοπαίκτες του νησιού και έδιναν χαρά στο νησί. Οι άνθρωποι γλεντούσαν ξέγνοιαστοι, ήταν δεμένοι με τον τόπο τους, αγαπούσαν την πατρίδα τους και προπάντων ήταν τίμιοι άνθρωποι και καλοί χριστιανοί. Ώσπου πέρασαν τα χρόνια και ήρθε η αποφράδα μέρα του 1964. Εγώ έφυγα για μετεκπαίδευση στην Ρώμη. Εκεί άρχισαν να έρχονται τα γράμματα από τους γονείς και τα αδέλφια μου, στα οποία περιέγραφαν με μελανά χρώματα αυτό το κακό που μας βρήκε. Ποιος φταίει και πως ξεκίνησε αυτό το κακό δεν είναι του παρόντος, το αποτέλεσμα όμως είναι πως φτάσαμε στις δυσάρεστες φωτογραφίες που βλέπουμε στη συνέχεια. Σταματώ σε αυτή την φωτογραφία του σχολειού των Αγρίδιων με την επιγραφή «Τεπέκοϊ Ρούμ Ιλκοκούλου». Όταν απαγορεύτηκε η ελληνική παιδεία στο νησί, ξηλώθηκε βιαίως η επιγραφή με το Ρούμ και διατηρήθηκε μόνο το Τεπεκοϊ Ιλκοκούλου, σαν να επρόκειτο περί αμαρτίας να είναι κάνεις Ρούμ (Έλληνας) και να έχει σχολειό στο οποίο, θα διδάσκεται στα παιδιά και στα εγγόνια του η μητρική τους γλώσσα.
Και διερωτάται κάνεις τι είναι προτιμότερο, όχι μόνο για την Ίμβρο, όχι για την Ρωμιοσύνη, όχι για την χριστιανοσύνη αλλά για τον πολιτισμό της ανθρωπότητας γενικότερα, να υπάρχει ένα Ρωμαίικο σχολειό ή ένα ερείπιο σαν αυτό που βλέπουμε. Αλλά όπως λέει και ο λαός μας έχει ο καιρός γυρίσματα θετικά και αρνητικά και με την βοήθεια του Θεού και πολλών ανθρώπινων παραγόντων, από τα ερείπια καταφέραμε να επιτύχουμε την επαναλειτουργία των σχολείων μας. Για πρώτη χρονιά στην Ίμβρο επαναλειτούργησε το σχολείο με είκοσι μαθητές, πολλοί Ίμβριοι επιστρέφουν στα πάτρια εδάφη κι αυτό δίνει ελπίδα και προοπτική για το μέλλον. Συμπεραίνει λοιπόν κανείς πως όταν θέλει ο Θεός, όταν προσπαθούν οι άνθρωποι και όταν αλλάζουν οι συνθήκες και οι νοοτροπίες, μπορούν πραγματικά να γίνουν θαύματα. Δοξάζουμε το Θεό γιατί στην περίπτωση μας υπάρχουν αυτές οι θετικές εξελίξεις που δίνουν αισιοδοξία για το μέλλον του νησιού μας. Διάβαζα κάπου πολύ πρόσφατα ότι δεν πρέπει να περιοριζόμαστε μόνο στην ανάμνηση, δεν φτάνει μόνο η ανάμνηση, χρειάζεται και η μνήμη, και συγχαίρω από αυτήν την άποψη την επιμελήτρια της έκθεσης Bengisu Bayrak που ονόμασε την έκθεση «Ίμβρος-Μνήμη». Εμείς οι Ίμβριοι διατηρούμε την μνήμη βαθιά μέσα μας, γι αυτό και δεν αποκοπήκαμε ποτέ από τα αγιασμένα χώματα του νησιού μας. Ζήσαμε αυτά τα πολύ δύσκολα πενήντα χρόνια με αναμνήσεις, αλλά και με την μνήμη στον ενικό και ήρθε η ώρα να αναπνεύσουμε, να απολαύσουμε, να ελπίζουμε – κι αυτό είναι δικαίωμα μας, ανθρώπινο δικαίωμα κάθε πολιτισμένου ανθρώπου, κάθε ελευθέρου ανθρώπου, κάθε πολίτου μιας δημοκρατίας, όπως είναι η Τουρκία. Ευχόμαστε αυτά όλα, να αυξηθούν και να πολλαπλασιαστούν, να επιστρέψουν αυτά που μας ανήκουν και δικαιούμαστε. Και όπως ευχήθηκε ο επίτιμος πρέσβης Yalım Eralp, σε κανένα μέρος του κόσμου να μην συμβούν, να μην συμβαίνουν, αυτά που συνέβησαν στην Ίμβρο.
Στο τέλος της εκδήλωσης προσφέρθηκαν κεράσματα και κοκτέιλ στους παρευρισκόμενους.
Η έκθεση “Ίμβρος-Μνήμη” παρουσιάζει με μικρές πινελιές εικόνων όσα απέμειναν στις μέρες μας από την ιστορία 5000 χρόνων ενός νησιού, προικισμένου από τη φύση με όλα τα αγαθά του κόσμου και με αδιάλειπτη ζωή από την αρχαιότητα έως τις μέρες μας. Η έκθεση αυτή με τα σύντομα κείμενα που συνοδεύουν τις ασπρόμαυρες κι έγχρωμες φωτογραφίες μας ταξιδεύει σε ένα “ταξίδι μνήμης” όπου ανταμώνουν νοερά το παλαιό με το νέο, όσοι έφυγαν και όσοι έμειναν, οι νέοι κάτοικοι με όσους επέστρεψαν. Η έκθεση έχει και αρχειακό χαρακτήρα καθώς παρουσιάζει στιγμιότυπα από μια ζωή που διακόπηκε, άγνωστα βιώματα και όψεις που δεν έχουν καταγραφεί και παρουσιαστεί. Μαζί με το μεγαλείο και την θλίψη του παρελθόντος περιγράφει τις “νέες ελπίδες” που μας συνδέουν με το αύριο.
Σε αυτή την έκθεση θα γνωρίσετε τις ομορφιές της Ίμβρου, μιας περιοχής με την καθημερινή και την τουριστική όψη της ζωής της, με τα μοναδικά χαρακτηριστικά του τοπίου, με την ιδιαίτερη αρχιτεκτονική της, με τον γαστρονομικό της πλούτο, με τις παραλίες με τις γαλάζιες σημαίες, με τις γιορτές τους, με τους γάμους τους, με τα βαφτίσια τους, με τα σχολεία που ξανανοίγουν με την προσπάθεια όσων βοηθάνε στην αναγέννηση της.
Η έκθεση επίσης κάνει αναφορά στο Φεστιβάλ Φιλίας που διοργανώθηκε ανάμεσα στα νησιά της Ίμβρου και της Σαμοθράκης και τον διάλογο που αναπτύχθηκε στο πλαίσιο του.
Επιμελήτρια της έκθεσης είναι η Doç. Dr. Bengisu Bayrak. Για την πραγματοποίηση αυτής της έκθεσης συνέβαλαν με την προσφορά τους (με αλφαβητική σειρά): Celal Başlangıç, Στέλιος Μπερμπέρης, Semra Canbulat , Κώστας Χριστοφορίδης, Κατίνα Καρανικόλα, İzzet Keribar, Onur Özer, Nilüfer Tarıkahya, Λάκης Βίγκας.
Διάρκεια έκθεσης: 9-24 Ιουνίου 2016
Ημέρες και ώρες λειτουργίας: Δευτέρα έως Παρασκευή 15:00- 20:00,
Σάββατο: 10:00-14:00
Διεύθυνση: Sismanoglio Megaro, IstiklalCaddesiNo 60, 34433, Beyoglu, Istanbul – Turkey
Τηλ: +90 212 244 9335
E-mail: sismanogliomegaro@gmail.com
Web:www.mfa.gr/turkey
