Για περισσότερο από μισό χρόνο στην πόλη μας στην Καβάλα  ζήσαμε μια πραγματικότητα  που καμιά φαντασία δεν θα μπορούσε να πλησιάσει  πριν από μερικούς μήνες.  Δύο καράβια κάθε εβδομάδα ξεφόρτωναν  ανθρώπους που έμπαιναν  (ή τους έβαζαν… – ανάλογα) σε λεωφορεία για να πάνε  …κάπου. Τους είπαν πολιτικούς πρόσφυγες, οικονομικούς μετανάστες, παράνομους μετανάστες κλπ. Κάποια στιγμή, μια χιλιάδα απ αυτούς «ξέμειναν» στην πόλη μας.

Σε όλη αυτή την περίοδο αρκετοί από τους κατοίκους της Καβάλας , απόγονοι 2ης ή 3ης γενιάς οι περισσότεροι προσφύγων ή μεταναστών (σύμπτωση  ή ειρωνεία της ιστορίας ; ), συμπαραστάθηκαν στους «ταξιδιώτες» αυτούς  με ό,τι  μπορούσε ο καθένας να προσφέρει είτε ατομικά είτε συλλογικά . Και στους «περαστικούς» και σ αυτούς που έμειναν. Η συμπαράσταση αυτή στήριξε σε μεγάλο βαθμό  τους πρόσφυγες – μετανάστες αλλά και την αξιοπρέπεια μας. Δεν είναι μικρό πράγμα  σε εποχή οικονομικής κρίσης – ανέχειας για κάποιους-  να νοιάζεσαι να στηρίξεις τους περισσότερο κατατρεγμένους από σένα.

Πριν λίγες εβδομάδες…

 Εδώ και έναν περίπου μήνα οι «ροές»  (τι όμορφα που τα λέμε!) σταμάτησαν και τα  κέντρα προσωρινής εγκατάστασης «αποσυμφορήθηκαν» και έτσι έμειναν στην Καβάλα μόνο 300 πρόσφυγες, περίπου, από χίλιους. Οπότε, θα λέγε κανείς  ότι τα πράγματα για πρόσφυγες και αλληλέγγυους είναι πολύ πιο εύκολα. Αμ δεν! Από όλη την περιφέρεια του νομού Καβάλας ο χώρος που κρίθηκε καταλληλότερος για να στεγάσει 300 πρόσφυγες (από τους οποίους οι μισοί είναι παιδιά) είναι ένα νταμάρι στο Εσκί  Καπού δίπλα στην Εθνική οδό (ταχείας κυκλοφορίας)  Καβάλας – Ξάνθης. Ένα δέντρο, πολλά αυτοκίνητα και πολλά φίδια. Αυτός είναι ο χώρος.  Εκτός των άλλων και επικίνδυνος.

 …η ιστορία δείχνει  τον δρόμο της συνύπαρξης…

Ό,τι καλύτερο για τους πρόσφυγες αλλά και για τους μόνιμους κάτοικους, είναι οι πρόσφυγες να βρίσκονται μέσα στην ντόπια κοινωνία και την καθημερινότητα της με όλους τους τρόπους. Γιατί απλά  αυτό είναι ανθρωπιά και επιπλέον  από την ώσμωση αυτή κανείς δεν χάνει, μόνο να κερδίσει έχει. Αλλά ακόμη και για τους καχύποπτους, αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να μην υπάρξουν κίνδυνοι σε μια προοπτική συνύπαρξης για περισσότερο χρόνο. Μόνο η απομόνωση και τα γκέτο υποκρύπτουν κίνδυνους.

Κανείς δεν ξέρει πόσο θα μείνουν, πόσοι θα μείνουν, πότε και πόσοι θα φύγουν. Μέχρι τότε, 500 κάτοικοι – πολίτες του νομού Καβάλας έχουν την δυνατότητα να περιθάλψουν έναν πρόσφυγα. Η αναλογία είναι αυτή. Δυο στους χίλιους.

σήμερα

 Και για να γίνει μια αρχή, ζητάμε αυτήν τη στιγμή να κλείσει το «στρατόπεδο» στο Εσκί Καπού και να γίνει η μετεγκατάσταση των ανθρώπων σε έναν  από  τους πολλούς χώρους που υπάρχουν στην περιοχή μας και είναι τουλάχιστον,  περισσότερο  κατάλληλοι για ανθρώπους και πιο κοντά στους ανθρώπους. Ενδεικτικά, αναφέρουμε το στρατόπεδο Ασημακοπούλου – Κότσαλου , τα κτίρια των παλιών νοσοκομείων, το παλιό αεροδρόμιο (μας είχαν πει ότι το υποσχέθηκε ο υπουργός…), εγκαταλειμμένα σχολεία και καπναποθήκες κλπ. Δεν υπάρχει καμιά δικαιολογία ότι αυτό δεν είναι εφικτό για οικονομικούς λογούς. Οι αλληλέγγυοι και συμπαραστάτες της προηγουμένης περιόδου αλλά και νέοι που σίγουρα θα προστεθούν σ αυτούς, ο καθένας από την θέση του, την ειδικότητα του και κυρίως την διάθεση του θα συμβάλλουν, ώστε το μεγαλύτερο μέρος της προσπάθειας να επιτευχθεί με ελάχιστο κόστος. Άλλωστε , μπορεί (και πρέπει) να ζητηθεί και η συνδρομή των ίδιων των προσφύγων γι’ αυτόν τον σκοπό.

και αύριο ;…

  Τέλος, θα πρέπει να τονιστεί , πως βραχύ – μεσοπρόθεσμα ο στόχος είναι, η συνύπαρξη μας με τους πρόσφυγες, φυσικά και αβίαστα και προς τούτο πρέπει σε πρώτη φάση να βοηθήσουμε στο να πετύχουν την δική τους αυτοοργάνωση ώστε να μας χρειάζονται λιγότερο. Ούτε αυτοί ούτε εμείς επιλέξαμε να βρεθούμε σ αυτήν την κατάσταση. Η αλληλεγγύη και η επίτευξη ανθρωπινών  όρων ζωής γι’ αυτούς είναι μονόδρομος.

Μετά από επιτόπιο έλεγχο και διενέργεια αυτοψίας από μέλη της «Πρωτοβουλίας Πολιτών για τη μετεγκατάσταση των προσφύγων», τόσο στον χώρο προσωρινής τους φιλοξενίας στη θέση Εσκί Καπού στο Χαλκερό Καβάλας, όσο και στον προτεινόμενο χώρο στα στρατόπεδα Ασημακοπούλου & Κοτσάλου, στο Περιγιάλι Καβάλας, εξήχθησαν τα εξής συμπεράσματα:

Α) Όσον αφορά την ακαταλληλότητα του χώρου στο Εσκί Καπού και την αναγκαιότητα άμεσης απομάκρυνσης των προσφύγων οι λόγοι είναι ευδιάκριτοι:

-Έκθεση στον ήλιο και στις καιρικές συνθήκες.
-Ανάπτυξη ιδιαίτερα υψηλών αφόρητων θερμοκρασιών το καλοκαίρι λόγω του άνυδρου και της μορφολογίας της περιοχής.
-Στενότητα χώρου κι αδυναμία κατασκευής σκιάστρων ή κυρίως κάποιου υπαίθριου χώρου για προφύλαξη, εστίαση κι αναψυχή-κοινωνικοποίηση.
-Αδυναμία πρόσβασης σε είδη πρώτης ανάγκης. Ο πλησιέστερος οικισμός της Ν. Καρβάλης για προμήθεια βασικών ειδών (γάλα, τσιγάρα κλπ), απέχει 4 χλμ (κι άλλα τόσα για επιστροφή) στην παλαιά Ε.Ο, κάτω απ τον ήλιο.
Στα παραπάνω πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι απ τα περίπου 290 άτομα τα 160 είναι παιδιά κάτω των 16 κι οι 80 γυναίκες. Γίνεται λοιπόν άμεσα αντιληπτό ότι η απομάκρυνσή τους πριν το ερχομό του καλοκαιριού είναι ζωτική!

Β) Όσον αφορά τον προτεινόμενο προσωρινής διαμονής χώρο των παλαιών στρατοπέδων (για τη θερινή τουλάχιστον περίοδο κι έως ότου βρεθεί κατάλληλος χώρος για την μεσοπρόθεσμη παραμονή τους), παρατηρούνται τα εξής:

Τα δυο στρατόπεδα είναι όμορα και καταλαμβάνουν ενιαίο χώρο, παρότι δεν υπάρχει άμεση πρόσβαση μεταξύ τους.
Το στρατόπεδο Κοτσάλου εκτείνεται στο βόρειο τμήμα. Σε κάποια παλαιά του κτίσματα στεγάζονται υπηρεσίες του Δήμου (κοινωνικό παντοπωλείο, συνεργείο αυτοκινήτων, δημοτικές αποθήκες κλπ.) και στους υπαίθριους χώρους αθλητικές εγκατάστασεις σωματείων, κάδοι απορριμάτων, αμαξοστάσιο κ.ά. Στους υπόλοιπους χώρους έχει αναπτυχθεί άγρια βλάστηση κι υπάρχουν αρκετά κτίσματα κυρίως βοηθητικών χρήσεων σε κακή όμως κατάσταση. Υπάρχει πάντως δυνατότητα εκχέρσωσης και διάνοιξης χώρων.
Το στρατόπεδο Ασημακοπούλου καταλαμβάνει το νότιο τμήμα. Στεγάζει μια εκκλησία με το προαύλιό της χώρο και μια υπηρεσία της Αστυνομίας με κατασχεμένα οχήματα. Ο υπόλοιπος χώρος περιλαμβάνει μεγάλους υπαίθριους χώρους ανάμεσα σε δένδρα (μεγάλα ξέφωτα), που μπορούν άνετα να υπερκαλύψουν τις απαιτήσεις προσωρινής φιλοξενίας.

Οι σκηνές είναι λιγότερες από 60 κι αν υποθέσουμε ότι κάθε σκηνή με τους κοινόχρηστους διαδρόμους απαιτεί 20 τμ, τότε μια έκταση 1200 τμ είναι αρκετή.

Υπάρχουν επιπλέον αξιόλογα κτίρια (όπως το διοικητήριο, οι θάλαμοι των οπλιτών κλπ) σε αρκετά καλή κατάσταση. Αν απαιτηθεί, με μια απλή αντικατάσταση σπασμένων τζαμιών και με ένα επαναχρωματισμό είναι δυνατή ακόμα και η επανάχρηση τους. Σημαντικό ίσως και για την μελλοντική τους κατάληξη.

Επιγραμματικά τα πλεονεκτήματα της επιλογής αυτού του χώρου και κυρίως του νότιου στρατοπέδου είναι:

1. Φυσική σκίαση και δροσιά. Μικροκλίμα που αμβλύνει τις συνθήκες θερινής διαβίωσης.
2. Άμεση πρόσβαση σε είδη πρώτης ανάγκης, όντας στις παρυφές του αστικού ιστού.
3. Άπλετος προσπελάσιμος χώρος τόσο για τη χωροταξία όσο και για την κοινωνικοποίησή τους.
4. Δυνατότητα άμεσης μεταφοράς κι εγκατάστασης των σκηνών και λοιπών υποδομών σε μια μόλις μέρα (αφού προηγηθεί ένα απλό κούρεμα του χόρτου).
5. Ελάχιστο κόστος μετεγκατάστασης.
6. Άμεση κι εύκολη σύνδεση με δίκτυα υποδομών.
7. Δυνατότητα συμμετοχής τους στην διαχείριση του χώρου, ακόμα και στην επιδιόρθωση κάποιων κτισμάτων που ενδεχομένως να μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν σαν καταλύματα και για τη μεσοπρόθεσμη παραμονή τους.

Η εξασφάλιση ανεκτών συνθηκών διαβίωσης αποτελεί ίσως τον σημαντικότερο παράγοντα για την αποφυγή τόσο της ιδρυματοποίησης, όσο και των διαμαρτυριών αυτών των ήδη ταλαιπωρημένων ανθρώπων, με ότι αυτό συνεπάγεται.

Πηγή: tvxs.gr