Με την αρνητική εισήγηση προς την ολομέλεια του ΑΕΔ για την κατανομή των εδρών σε Ξάνθη και Ροδόπη δεν δεσμεύεται το Ανώτατο Δικαστήριο αλλά, σε κάποιο βαθμό προκαταλαμβάνεται η τελική του απόφαση. Προφανώς ότι κρίνει αβάσιμη την ένσταση πολιτών, δεν είναι κάτι καινοφανές αλλά ήταν αναμενόμενο με νομικούς όρους. Όμως καλό είναι να περιμένει κανείς την τελική απόφαση του Εκλογοδικείου, είτε ανήκει σε αυτούς που ικανοποιεί, είτε σε όσους απογοητεύει η εν λόγω εισήγηση.
Και δεν είναι μόνο η νομική φύση της υπόθεσης αλλά και η πολιτική καθώς μοιάζει δύσκολο κάποιος να αμφισβητήσει επί της ουσίας όλο το πνεύμα του εκλογικού νόμου και δεν θα μπορούσε να ανακατανείμει έδρες (όπως κρίνει η εισηγήτρια) χωρίς να θέσει σε αμφισβήτηση όλο τον εκλογικό νόμο. Αλλά καλό είναι να περιμένουν να συνέλθει η ολομέλεια ώστε να έχουν την απόφαση του Ανώτατου Ειδικού Δικαστηρίου, που δεν προεξοφλείται σε κάθε περίπτωση.
Διαβάσαμε για τους ορισμούς Διοικητών στα Νοσοκομεία Ξάνθης και Ροδόπης. Μολονότι οι πληροφορίες είναι σωστές, δεν υπάρχει ορισμός ή επίσημη ανακοίνωση και δεν αναμένεται πριν το τέλος της Εβδομάδας. Η Ελένη Λαφτσή στην Κομοτηνή και ο Κ. Βουζουκίδης στην Ξάνθη, που αναφέρονται, είναι στους επικρατέστερους αλλά δεν έχουν οριστεί. Πάντως την περασμένη εβδομάδα πέρασαν από συνέντευξη στο Υπουργείο πολύ περισσότεροι και οι αποφάσεις δεν έχουν ληφθεί οριστικά.
Τον τελευταίο καιρό για κάποιον ανεξήγητο λόγο έχουμε δεχθεί απειλές και επιθέσεις από διάφορους πολίτες που έχουν περιπέτειες με τη δικαιοσύνη. Οι εξελίξεις δεν δικαίωσαν όσα μας περιέγραφαν αλλά αυτό μάλλον είναι δικό τους θέμα και της δικαιοσύνης. Ο τύπος καταγράφει την πραγματικότητα και δεν την κατασκευάζει, ούτε επιχειρεί να την αποκρύψει ή την αλλοιώσει.
Είναι δύσκολες οι καταστάσεις για όλους όσους εμπλέκονται με σοβαρές υποθέσεις αλλά είναι ένα δικό τους πρόβλημα. Οπότε ούτε οι απειλές μας αγγίζουν αλλά ούτε και οι αρνητικές εξελίξεις είναι κάτι για το οποίο πρέπει να πανηγυρίσουμε. Είμαστε μόνο υποχρεωμένοι να τα καταγράφουμε -και μέχρι εκεί- και κατανοούμε και τις δύσκολες, ανθρώπινα στιγμές όσο και αν ο καθένας καθοριζει την τύχη του ή την κυνηγάει.
H ανάρτηση με τη μεγαλύτερη επισκεψιμότητα πάντως τη χθεσινή μέρα ήταν το άρθρο του Κώστα Γούναρη για τις συνθήκες που έχουν ωριμάσει (σε όλο το πολιτικό φάσμα) για την κατάργηση των δικαστικών αρμοδιοτήτων του Μουφτή και της Σαρία. Δεν υπάρχει νοήμων άνθρωπος σε αυτή τη χώρα που να μην πιστεύει ότι πρόκειται για ένα μοντέλο αποτυχημένο, παρωχημένο και ασύμβατο με το νομικό μας πολιτισμό και την ευρωπαϊκή κουλτούρα.
Υπάρχουν πάντα ακραίοι σε πολλές πλευρές και δεν είναι κάτι που στην πλευρά της μειονότητας έχει την απόλυτη στήριξη. Υπάρχουν και κάποιοι που θεωρούν εμμονικά ότι διατηρώντας την οπισθοδρόμηση, προσφέρουν κάτι στην πατρίδα. Πατρίδα όμως οι είναι άνθρωποί της και είναι ατιμωτικό να εφαρμόζεται τον 21ο αιώνα η Σαρία. Υπάρχουν και οι νηφάλιες φωνές που εκφράζουν προβληματισμούς για το χρόνο και τις συνθήκες σε σχέση με το πλέγμα της εξωτερικής πολιτικής. Αυτό, πράγματι, είναι κάτι που μπορεί να συζητήσει κάποιος όταν η πολιτική εξουσία έχει κατακτήσει την κοινή λογική… (Αυτή είναι που έλειπε πάντα)
