Με χιούμορ αντιμετώπισε ο Π. Κουρουμπλής την άποψη του Δημάρχου Αλεξανδρούπολης ότι ο Υπουργός Εσωτερικών “ακούει τους Δημάρχους και την αυτοδιοίκηση”. Του απάντησε άμεσα πως ο Υπουργός “δεν βλέπει αλλά ακούει”, στη διάρκεια της σύσκεψης που έγινε στο Δημαρχείο της Ξάνθης. Πάντως γενικότερα είναι θετικό ότι υπάρχει υψηλό επίπεδο συνεργασίας χωρίς να υπεισέρχονται κομματικές αγκυλώσεις και αυτό αφορά και την αυτοδιοίκηση και τον Υπουργό.
Η είδηση για τη συνεννόηση Βουλευτών – Κουρουμπλή – Περιφέρειας για την άμεση επίλυση τους ζητήματος της νέας Αναπτυξιακής είναι κάτι θετικό στον ορίζοντα και θα κριθεί στην πορεία. Αν επιτύχει, προφανώς θα υπάρχει ένα τεράστιο ερωτηματικό, γιατί επί 5 χρόνια δεν έχει προχωρήσει τίποτε και η Ξάνθη μένει χωρίς εταιρία. Τα ερωτήματα θα είναι αμείλικτα αλλά ας περιμένουμε. (Πάντως οι προκάτοχοι του Π. Κουρουμπλή αποδείχτηκαν πολύ αποτελεσματικοί στις φωτογραφικές διατάξεις αλλά με την Αναπτυξιακή δεν ασχολήθηκαν ποτέ)
Ίσως αυτός να είναι και ένας λόγος που κάποιοι άμεσα εμπλεκόμενοι, αν και μειοψηφία προσπαθούν να πολεμήσουν εκ των έσω το εγχείρημα παρότι δημοσίως εμφανίζονται από συμμέτοχοι εως αδιάφοροι. Είναι οξύμωρο πάντως ότι η κυβέρνηση, οι βουλευτές και η Περιφέρεια που είχε την πρωτοβουλία, στηρίζουν το εγχείρημα αλλά κάποιοι άλλοι ίσως το υπονομεύουν. Πολύ περίεργες πληροφορίες φτάνουν τις τελευταίες μέρες για κινήσεις που προφανώς έχουν κοινό παρανομαστή. Οι αποκαλύψεις που θα έλθουν στη συνέχεια θα είναι, πάντως, ενδιαφέρουσες.
Στη σύσκεψη με τον Π. Κουρουμπλή και ακούγοντας τους Δημάρχους και τα -δικαιολογημένα- παράπονα για το δρακόντειο θεσμικό πλαίσιο που τους θεωρεί a priori διεφθαρμένους, βλέπεις ότι κάποιες φορές οι αντιλήψεις στην αυτοδιοίκηση δεν έχουν εκσυγχρονιστεί και δικαιώνουν όσους φρόντισαν να υπάρχει τόσο ασφυκτικό θεσμικό πλαίσιο. Για παράδειγμα μας φαίνεται κάπως πελατειακή η αντίληψη πολλών Δημάρχων ότι οι προσλήψεις θεωρούνται μέσο άσκησης κοινωνικής πολιτικής (κατά το δοκούν) ενώ στον αντίποδα ακούστηκαν και απόψεις που θέτουν στη σωστή βάση το ζήτημα της στελέχωσης και τη συνδέουν με τις ανάγκες του Δήμου και όχι κάποιων πολιτών, ζητώντας ταχύτητα χωρίς να πλήττεται η αξιοκρατία.
Πιο παλαιοκομματική όλων η άποψη που εκφράστηκε από αυτοδιοικητικό ότι μοιραία οι προσλήψεις πρέπει να είναι και ψηφοθηρικές (για να είμαστε δίκαιοι, “σε ένα βαθμό και όχι όλες”, διευκρίνισε…) Σε κάποιους πάντως διαπιστώνεται μια αλλεργία με το ΑΣΕΠ που διανθίζεται από λογικοφανή επιχειρήματα αλλά και υποτιμητικά όπως ότι ότι οι Δήμαρχοι είναι αυτοί που πρέπει να κρίνουν τα κοινωνικά κριτήρια και όχι οι διαδικασίες του ΑΣΕΠ που μοριοδοτούν συγκεκριμένες ομάδες του πληθυσμού. Όταν η Αυτοδιοίκηση διαμαρτύρεται για την ποιότητα, την εργατικότητα και την έλλειψη εξειδίκευσης των στελεχών είναι ακριβώς επειδή κάποιοι έχουν “αλλεργία” στο ΑΣΕΠ εδώ και δεκαετίες….
Σχολίασε ο Σ. Ξυνίδης στο blog του και προκύπτουν ενδιαφέροντα συμπεράσματα: “Επειδή ακούω από ΠΑΣΟΚους διάφορα ηθικοπλαστικά, να τους θυμίσω ότι ο Τσίπρας πέρασε τρεις εφαρμοστικούς νόμους-φωτιά του μνημονίου (έναν Αύγουστο του ’15, και δύο πρόσφατα) χωρίς ούτε μια απώλεια στην κοινοβουλευτική του ομάδα. Στην κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ το 09-11 μπαινόβγαιναν κάθε τρεις και λίγο οι βουλευτές του κλίματος Βενιζέλου, οι οποίοι είναι όλοι (πλην Γρηγοράκου) αξιωματούχοι στο ΠΑΣΟΚ του σήμερα. Εντάξει! Τα κάστρα πέφτουν από μέσα αλλά μην μας κάνετε και μαθήματα ηθικής …”
Τέλος, ως προς τα περίφημα πλαστά ή παράτυπα πτυχία και τους χειρισμούς του Υπουργείου, με τα οποία ασχοληθήκαμε χθες, η εξέλιξη είναι η απάντηση του Υπουργείου Παιδείας. Παρότι είναι προφανές ότι η κυβέρνηση επικοινωνιακά “χάνει το δίκιο της” συχνά (με δική της ευθύνη ή με ευθύνη άλλων) επαναλαμβάνουμε την άποψη που εκφράσαμε και χθες. Σαφώς και είναι μια ανομία που έστησαν και απέκρυψαν οι πολιτικές δυνάμεις που κυβέρνησαν τα προηγούμενα χρόνια και δεν θα απολογηθεί με αυτούς. Σαφώς και είναι νόμος του παρελθόντος αυτός που εφαρμόζεται και αυτό επιβεβαιώνει τον ισχυρισμό. Όμως είναι λάθος για την κυβέρνηση ή το Υπουργείο, με τους χειρισμούς να “φορτώνεται” την ηθική απαξία του παλαιοκομματισμού, ο οποίος δημιούργησε το πρόβλημα και να μην είναι κάθετη και σκληρή σε ένα ζήτημα που είχε μόνο να κερδίσει, υπό κατάλληλους χειρισμούς.
