Πρακτικά δηλαδή ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας τίμησε τα δύο πρώτα τμήματα του Δημοκριτείου, που ιδρύθηκαν το 1974, τα πρώτα τμήματα πολυεδρικού πανεπιστημίου στην Ευρώπη, που είναι και τα πλέον ιστορικά καθώς έχουν προβάλει το ΔΠΘ με πολλούς τρόπους και έχουν αναδείξει προσωπικότητες που κυρίαρχησαν αυτά τα 40 χρόνια στην επιστημονική, κοινωνική αλλά και πολιτική ζωή της χώρας και όχι μόνο.
Για πρώτη φορά συμμετείχαν και οι δύο νέοι Δημοτικοί Σύμβουλοι. Είναι μια θητεία όπου είδαμε πολλές αλλαγές, ήδη στον πρώτο ενάμιση χρόνο. Και θα δούμε και άλλες (Ας μην ξεχνάμε ότι ήδη υπάρχει αριθμός συμβούλων που εμφανίζονται μόνο κάθε τρεις συνεδριάσεις για να δώσουν τυπικό παρών που απαιτεί ο νόμος και στη συνέχεια αποχωρούν…)
Υπάρχει και η άλλη άποψη ότι ο κάθες κλάδος επιλέγει το δικό του τρόπο να αντιδράσει, να αγωνιστεί και να προασπίσει τα συμφέροντά του, όπως αποφασίζουν τα συλλογικά του όργανα και στα οποία οφείλουν να πειθαρχούν τα μέλη τους. Αυτή φαίνεται να είναι μια λογικοφανής προσέγγιση καιπολιτικά ορθή καθώς πλήττεται συνολικά ο δικηγορικός κλάδος αν και όχι οριζόντια. Αρκεί αυτοί που την ασπάζονται να μην ξιφουλκούν εναντίον των δημοσιογράφων -και αρκετοί δικηγόροι ανάμεσά τους που αρέσκονται να δημοσιολογούν- θεωρώντας ότι μπορούν να έχουν άποψη για όλα και μας πέρασαν γενιές δεκατέσσερις για το χρόνο ή για τον τρόπο που θα απεργεί ο δικός μας κλάδος ή τον τρόπο που λειτουργεί σε πειθαρχικό επίπεδο ! (για να μην ξεχνιόμαστε).
Το μεν Ποτάμι “διέλυσε τον αραβώνα” και υποχωρεί σε μια τακτική που οδηγεί σε απορρόφηση -πρακτικά και ανάλογα με τον εκλογικό νόμο- από τη ΝΔ (που μπορεί μέχρι τις επόμενες εκλογές να εκτείνεται από το -νοητό- κέντρο μέχρι πολύ…δεξιά) ενώ το ΠΑΣΟΚ ακροβατεί χωρίς εναλλακτική πολιτική πρόταση και ίσως σύντομα να ακολουθήσει αυτή τη στροφή, εγκλωβισμένο στην αντι-ΣΥΡΙΖΑ στρατηγική. Όλοι μαζί επιβεβαιώνουν το πολιτικό αφήγημα του Τσίπρα και του αφήνουν όλο το χώρο για να τον σαρώσει πολιτικά και να εδραιωθεί.
(Και δεν είναι μόνο οι Ουκρανοί “γερμανοτσολιάδες” αλλά και οι Έλληνες “Κουίσλινγκ” και άλλοι , που αργά αλλά σταθερά επιχειρείται να “ξεπλυθούν” με μια φρικαλέα απάθεια ή συνενοχή μέρους του πολιτικού συστήματος στη χώρα. Τα χειρότερα έρχονται)