ΠΕΜΠΤΗ 7 Απριλίου 2016 στο Λαογραφικό & Ιστορικό Μουσείο Ξάνθης
ΖΩΝΗ Α 18.00 – 21.15
- 18:00-19:25 Τα σημάδια του ουρανού. / Μάρω Αναστοπούλου (86′)
Στην απόμακρη Αμοργό οι άνθρωποι μοχθούν κι απολαμβάνουν τη ζωή με το δικό τους μοναδικό τρόπο. Ο καπετάν Κωνσταντής και ο Λεωνίδας ο βοσκός έχουν ζήσει όλη τους τη ζωή σε αυτή τη μικρή γωνιά της γης κι όμως δεν γνωρίζονται. Η καθημερινότητά τους καθορίζεται από μία κοινή παράμετρο: τα σημάδια τ’ ουρανού. Οι Αμοργιανοί κουβαλούν γνώσεις αιώνων για την πρόβλεψη του καιρού. Είναι τα σημάδια του ουρανού, οι άνεμοι, τα αστέρια, τα σύννεφα και η θάλασσα που τους μηνύουν για το αύριο. Ο αέναος κύκλος της ζωής είναι ο κύκλος των εποχών, της γέννησης και του θανάτου μα και μία διαρκής υπενθύμιση της απλής ομορφιάς που πλέει ανενόχλητη γύρω μας: κάθε μέρα ποτέ δεν είναι ίδια με την επόμενη.
- 19:30-19:55 Χασάν. / Κάκια Γκουδίνα (23′)
Πρόκειται για τη σκιαγράφηση του προφίλ του Χασάν, ενός νέου ανθρώπου που έχασε τη ζωή του στον πόλεμο, μέσα από τις μαρτυρίες τριών ανθρώπων που έζησαν μαζί του, πριν και κατά τη διάρκεια του πολέμου. Ο αδερφός του Χασάν, ο Αντνάν, ο Αμπντούλ, παιδικός φίλος του Χασάν, και ο Αχμέντ, ο άνθρωπος που τον ανέσυρε νεκρό. Μέσα από τις μαρτυρίες τους, ανακαλύπτουμε τον Χασάν και τις συνθήκες που επικρατούσαν εκείνη την περίοδο στη Λιβύη. Το ντοκιμαντέρ περιλαμβάνει αρχειακό υλικό από τον πόλεμο, αλλά και προσωπικά αρχεία του ίδιου του Χασάν.
- 20:00-21:05 FACK MSUV/ Το μουσείο ως κοινό / και το κοινό ως μουσείο. /Στέφανος Μονδέλος (65′)
Στις 30 Ιουνίου 2014 περισσότεροι από 80 καλλιτέχνες, επιμελητές, ερευνητές, ακαδημαϊκοί και πολίτες συγκεντρώθηκαν για μία εβδομάδα στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης του Νόβι Σαντ της Σερβίας για την επιτέλεση του μουσείου ως κοινού. Η ονομασία της εκδήλωσης FACK MSUV προκύπτει από το συνδυασμό των ονομάτων του μουσείου (MSUV) και της πρωτοβουλίας που πρότεινε την εκδήλωση (FACK). Σκοπός της εκδήλωσης ήταν η προσωρινή «απελευθέρωση» του μουσείου, ώστε να καταστεί ανοιχτό και ελεύθερα προσβάσιμο για χρήση από την τοπική και διεθνή καλλιτεχνική κοινότητα χωρίς τον καθιερωμένο θεσμικό ιεραρχικό έλεγχο. Το ντοκιμαντέρ παρουσιάζει τη διαδικασία και τα δρώμενα της εκδήλωσης επιχειρώντας να επανεξετάσει/επανεκτιμήσει την εμπειρία της συμμετοχής. Είναι δυνατόν η επιτέλεση του μουσείου ως κοινού να μετασχηματιστεί σε επιτέλεση του κοινού ως μουσειακού είδους;
ΖΩΝΗ Β 21.15 –
- 21:15-22:15 Η δεύτερη ευκαιρία. / Μενέλαος Καραμαγγιώλης (61′)
«Βγαίνεις στο προαύλιο. Στο ένα παγκάκι κάποιοι κρατούμενοι συζητάνε για το πώς θα παρανομήσουν, όταν θα βγούνε, δίχως να τους πιάσουν. Στο άλλο μιλάνε για πρέζα, στο παρ’ άλλο μιλάνε για τα καλάσνικοφ και ξαφνικά διακρίνεις εκεί πέρα πίσω, ένα τεράστιο Λιθουανό μαζί με κάνα-δυό παραπλήσιους τύπους να παίζουνε σκάκι…», αφηγείται ένας κρατούμενος δάσκαλος μουσικής στις φυλακές ανηλίκων Αυλώνα. Υπάρχει στην αληθινή ζωή μια δεύτερη ευκαιρία; Ένας έφηβος από τη Λιθουανία βρίσκεται κρατούμενος στις φυλακές ανηλίκων μιας άγνωστης χώρας που δεν έχει ξαναδεί, ούτε μιλάει τη γλώσσα της. Ή θα μείνει στο κελί του παραιτημένος ή θα βρει τρόπο να επαναπροσδιορίσει τη ζωή του. Στο σχολείο της φυλακής θα προσπαθήσει να μάθει ελληνικά, να ανακαλύψει τα κρυμμένα ταλέντα του κι ίσως μια μέρα να σπουδάσει στο Πολυτεχνείο. Θα τα καταφέρει; Για τρία χρόνια μέσα από τη φυλακή παλεύει να πετύχει αυτούς τους άπιαστους στόχους καθώς η κάμερα αποτυπώνει την αγωνία του να ξαναρχίσει τη ζωή του από την αρχή.
- 22:20-23:15 Εγώ… το πρόβλημα. / Αλέξανδρος Μάρκου (53′)
Πριν από μια δεκαετία, τουλάχιστον 500 παιδιά (στην πλειοψηφία τους Ρομά αλβανικής καταγωγής, τους οποίους είχε μαζέψει η αστυνομία από τα φανάρια λίγο πριν τους Ολυμπιακούς Αγώνες) εξαφανίστηκαν από το ίδρυμα Αγία Βαρβάρα στην Αθήνα. Ο Νίκος, ο Άλεξ και ο Τόνι, οι ήρωες του ντοκιμαντέρ, ήταν μεταξύ αυτών των παιδιών. Η ταινία εστιάζει στη σημερινή ζωή αλλά και στο παρελθόν αυτών των συνανθρώπων μας, που δεν γνώρισαν τις οικογένειές τους ή που τους πούλησαν οι ίδιοι οι γονείς στους σύγχρονους δουλεμπόρους, οι οποίοι με τη σειρά τους τούς εξανάγκαζαν να ζητιανεύουν στα φανάρια. Το ντοκιμαντέρ αποκαλύπτει πώς μεγάλωσαν αυτά τα παιδιά χωρίς οικογένεια στους δρόμους και στα ιδρύματα, πώς ζουν σήμερα και τι προβλήματα αντιμετωπίζουν.
…έως και το Σάββατο 9 Απριλίου 2016 στο Λαογραφικό & Ιστορικό Μουσείο Ξάνθης
Το Φεστιβάλ ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης & οι παραγωγοί των ταινιών μας δίνουν τη δυνατότητα να παρακολουθήσουμε ένα μεγάλο μέρος του.
Για όσους από εμάς είναι δύσκολο να βρεθούμε στη Θεσσαλονίκη, σ’ αυτή την γιορτή των ντοκιμαντέρ, η κινηματογραφική Λέσχη της ΦΕΞ παρουσιάζει 34 ταινίες δίνοντας μας τη δυνατότητα να δούμε όσες περισσότερες μπορεί ο καθένας και ζώντας μέρος αυτής της γιορτής.