Άτακτη υποχώρηση για πολλούς που είχαν ξεκινήσει να πυροβολούν τον Γ. Μπατζακίδη για την επισήμανσή του γύρω από το ρολόι της πόλης. Η τοποθέτηση του Πέτρου Γεωργαντζή περί της ακρίβειας γύρω από αυτόν που έχτισε το ρολόι της Ξάνθης πριν από 150 χρόνια και τυγχάνει Τούρκος, πρόλαβε αρκετούς και εξέθεσε ακόμη περισσότερους που, όπως και αν το ψάχνουν, η πραγματικότητα δεν αλλάζει. Δεν υπάρχει θετική και αρνητική πραγματικότητα, γαλάζια ή κόκκινη, αρεστή και μη αρεστή. Ήταν κάτι απλό αυτό που είπε ο Πρόεδρος της ΟΕΒΕ και όσοι σήκωσαν αχρείαστο θόρυβο κατάφεραν μόνο να εκτεθούν.
Τη σκέψη να μετακινηθούν οι Γιορτές Παλιάς Πόλης το Νοέμβριο συζήτησαν στο τελευταίο δ.σ. του Κέντρου Πολιτισμού. Η σκέψη υπάρχει μετά από τις παραινέσεις των μελών των συλλόγων που αναγκάζονται να διακόπτουν τις διακοπές του Αυγούστου και πιέζουν για καθυστέρηση που παράλληλα θα απομακρύνει τις γιορτές και από τη νηστεία των τελευταίων ημερών του Αυγούστου. Βέβαια αυτοί προτείνουν Οκτώβριο αλλά λόγω Ελευθερίων, και άλλων παραγόντων, αντιπροτάθηκε ο Νοέμβρης. Σκέψεις είναι μόνο και όχι κάτι οριστικό πάντως.
Ένα ενδιαφέρον θέμα που προκύπτει μαζί με το προσφυγικό είναι η –ξαφνική- ευαισθησία κάποιων πολιτικών προσώπων εντός της χώρας για την ευρωπαϊκή κουλτούρα και τις αντιθέσεις που έχει με την κουλτούρα του ισλάμ για μια σειρά από ζητήματα όπως η θέση της γυναίκας. Παρότι είναι μια αφετηρία συζήτησης (λυμένη βέβαια στις δυτικές κοινωνίες εδώ και δεκαετίες) η συλλογιστική αυτή αποτελεί ένα συγκαλυμμένο ξενοφοβικό ρητορικό σχήμα.
Αλλά αφού ακόμη και έτσι βρέθηκαν κάποιοι τις τελευταίες εβδομάδες να εκφράσουν την αντίθεση ή τις επιφυλάξεις τους για στις πρόνοιες του ισλάμ σε σχέση με τη θέση της γυναίκας, θα ήταν ενδιαφέρον να μας εξηγήσουν για ποιο λόγο τα ίδια πρόσωπα επιμένουν με μανία να εφαρμόζεται στην Ελλάδα (στη Θράκη) ο θρησκευτικός νόμος της Σαρία σε ιεροδικεία, τα μοναδικά σε όλη την –πολιτισμένη- Ευρώπη. Αυτό είναι πράγματι κάτι δεν βρίσκει απάντηση…..
Στην τρέχουσα πολιτική πάντως φαίνεται ότι η Ευρώπη πιέζει για να ολοκληρωθεί η αξιολόγηση και είναι μάλλον ανεξήγητο να υπάρχει αρθρογραφία στην Ελλάδα που επιπλήττει την Ευρώπη επειδή στηρίζει τον Έλληνα Πρωθυπουργό (άρα του δίνει αρκετό χρόνο για να κυβερνήσει). Η αξιολόγηση ανοίγει το δρόμο για θετικές εξελίξεις και για συζήτηση γύρω από το χρέος (όχι πάντως με φοβερές προσδοκίες), κάτι που θα μπορούσε να οδηγήσει σε έξοδο από το τέλμα, που υπάρχει σήμερα. Πάντως η κυνική ομολογία ότι απέναντι σε μία κυβέρνηση μη αρεστή σε κάποιους, έρχεται δεύτερο το συμφέρον της χώρας, δεν είναι πρωτόγνωρη.
Απέναντι βρίσκεται μια ανεξήγητα λανθασμένη στρατηγική της ΝΔ να επιζητά από τώρα εκλογές, ίσως προσπαθώντας να διατηρήσει τη συνοχή των στελεχών της, που αποδυναμώνεται ότι δεν υπάρχει εξουσία στον ορίζοντα ή προκειμένου να ισχυροποιήσει το νέο αρχηγό. Ίσως είναι καλύτερο για το κόμμα και τη χώρα να παράξει πολιτικό και προγραμματικό λόγο, να απεμπλακεί από τα βαρίδιά της και να έρθει ώριμη να κυβερνήσει για το καλό της χώρας (αφού το πρόγραμμα που εφαρμόζει η νυν κυβέρνηση προκαλεί μεγάλη φθορά). Γιατί η μανιώδης καταδίωξη της εξουσίας, προδιαθέτει και για το αποτέλεσμα που θα έχει. Έτσι κι αλλιώς η σημερινή μάλλον είναι η τελευταία σχετικά συμπαγής κυβέρνηση και θα πρέπει να μάθουμε να ζούμε με ακόμη πιο ευρείες συναινέσεις στις μελλοντικές κυβερνήσεις.
Ας γίνει ένα μάθημα για όλους, ο τρόπος που σκέφτονται και ενεργούν πολιτικά στην Ισπανία. Με ξεκάθαρες θέσεις, προθέσεις και ρεαλισμό. Δεν είναι πολύ διαφορετικά τα πράγματα εκεί αλλά είναι πολύ διαφορετική η κοινωνία παρότι έχει σχεδόν πανομοιότυπα βιώματα. Την Τετάρτη ο Πάμπλο Ιγκλέσιας των podemos, με μια απρόσμενη κίνηση, απέσυρε την πρόθεσή του να είναι Αντιπρόεδρος προκειμένου να γίνει πραγματικότητα η κυβέρνηση υπό τους Σοσιαλιστές με τα τρία αριστερά κόμματα ώστε να έχει σαφή κεντροαριστερή κατεύθυνση, χωρίς της συμμετοχή του ισπανικού «ποταμιού», των ciudadanos. Και μιλάμε για τους podemos, οι οποίοι έχουν τη δυνατότητα να οδηγήσουν τη χώρα σε εκλογές και να πάρουν – πιθανότατα- οι ίδιοι εντολή σχηματισμού κυβέρνησης ενώ ως ποσοστό έχουν σχεδόν το ίδιο με τους σοσιαλιστές του PSOE. Αυτά στην Ισπανία…
Καλό μήνα
