Greece’ s migration minister has reportedly resigned for calling macedonia «macedonia». Aυτός είναι ο τίτλος του Reuters για το θέμα που δημιουργήθηκε με τον Υπουργό Μετανάστευσης Γ. Μουζάλα και αποτυπώνει όσο τίποτε άλλο την παράνοια του ζητήματος με το όνομα της ΠΓΔΜ.
Όλος ο πλανήτης θεωρεί δεδομένο και απολύτως φυσιολογικό ότι το όνομα του γειτονικού κρατιδίου είναι «Μακεδονία» εδώ και πολλές δεκαετίες ενώ στην Ελλάδα λόγω της πλήρους διπλωματικής και πολιτικής αποτυχίας των ηγεσιών, κυρίως της περιόδου 90-93, φορτώθηκε στην κοινωνία μια δήθεν πατριωτική εμμονή προκειμένου να καλύψει τις ανεπάρκειες του πολιτικού συστήματος .
O τότε Πρωθυπουργός Κ. Μητσοτάκης είχε προειδοποιήσει ότι η μόνη ρεαλιστικη λύση για να μην επικρατήσει ο όρος Μακεδονία ήταν η αποδοχή μιας σύνθετης ονομασίας όπως «Σλαβομακεδονία» (όπως επίσης ότι σε 10 χρόνια θα έχουμε ξεχάσει το θέμα του ονόματος). Ήταν όμως ο ίδιος που το αρνήθηκε αργότερα υπό το φοβο της ανέξοδης κριτικής που του έκανε από τα (ακρα) δεξιά τότε ο Α. Σαμαράς αλλά και επειδή η χώρα είχε μαζικά διολισθήσει σε μια απίστευτα λανθασμένη και αυτοκαταστροφική διεκδίκηση υπό το τραγικό σύνθημα «Macedonia is Greek» , καθώς την εθνική πολιτική είχαν υποκαταστήσει πατρηδοκάπηλοι και λαϊκίστικες λαοσυνάξεις. Είχαν όλοι παραλείψει να διαπιστώσουν ότι ως ΥΠΕΞ το 1991 ο Α. Σαμαράς είχε αποδεχθεί το κράτος ως «Μακεδονία»…
Τελικά η σύνθετη ονομασία που προσφέρθηκε τότε, σήμερα μοιάζει ιδεατή λύση που όμως κανείς πια δεν συζητά μαζί μας, αφού η αδιαλλαξία οδήγησε τη χώρα σε διπλωματική απομόνωση με αποτέλεσμα ούτε ο Α. Παπανδρέου (με το αλήστου μνήμης εμπάργκο) και ο Σημίτης, ούτε και ο Κ. Καραμανλής (με το αναγκαστικό βέτο στο Βουκουρέστι) να αντικρούσουν, όπως νωρίτερα ο Μητσοτάκης που, ούτως ή άλλως, δεν είχε εξουσιοδότηση από το Συμβούλιο Πολιτικών Αρχηγών να συζητήσει κάτι τέτοιο .
Το ασφαλές είναι να κάνει κανείς ανέξοδη πολιτική κριτική και να υπερβάλλει υποκριτικά υπέρ των ανέφικτων πια λύσεων και κατά όλης της οικουμένης «που συνομωτεί εις βάρος μας» , αγνοώντας τη διεθνή απομόνωση στην οποία κατάφερε να μπει η χώρα, μετά από μεγάλη προσπάθεια, η οποία, έμμεσα αποκρύπτει τις ευθύνες που υπάρχουν για την πολιτική τάξη που δημιούργησε το πρόβλημα.
Προφανώς ο Γ. Μουζάλας, ουδέποτε θα μπορούσε να φανταστεί ότι ένα σαρδάμ είναι δυνατόν να δημιουργήσει μείζονα κυβερνητική κρίση. Και το θέμα διχάζει τόσο τους ΑΝΕΛ, όπου υπάρχουν και δεύτερες σκέψεις (και την κυβέρνηση γιατί κάποιοι ανακάλυψαν αντίστοιχα σαρδάμ και στον ίδιο τον Πρόεδρο των ΑΝΕΛ πριν από 2 μήνες) όσο όμως και τα κόμματα της αντιπολίτευσης: Ο Κ. Μητσοτάκης δέχεται κριτική για το αίτημά του να παραιτηθεί ο Μουζάλας (για ευνόητους λόγους) ενώ σε ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι, άλλοι μιλούν για τα αυτονόητα και άλλοι κάνουν ανέξοδη αντιπολίτευση, κινούμενοι στα ασφαλή νερά όσων κατηγορούν τον «αόρατο» εχθρό, στο θέμα της ΠΓΔΜ.
Για να είμαστε ειλικρινείς, όταν συζητούμε με συναδέλφους και με άλλους ανθρώπους στην Ευρώπη στις ιδιωτικές συζητήσεις, και εμείς «Μακεδονία» αποκαλούμε την ΠΓΔΜ, όχι γιατί μας αρέσει αλλά γιατί είναι ο μόνος τρόπος για να συνεννοηθούμε και να μην μας περάσουν για διαταραγμένους, χρησιμοποιώντας τον όρο FYROM που μοιάζει με κινέζικα. Άλλωστε και στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, όπου ανήκει η ΝΔ, «Μακεδονία» αποκαλούν την ΠΓΔΜ αλλά δεν διαμαρτύρεται κανείς.
Η χώρα, συνολικά, προφανώς και δεν συνήλθε ποτέ από την ακατανόητη και λανθασμένη τακτική και προτιμά να κρύβει με ένα κομμάτι «παρκέ» (όπως τα αρχικά ΜΚD στις αθλητικές μεταδόσεις δηλαδή) το όνομα που χρησιμοποιεί όλος ο πλανήτης, από το να αντιμετωπίσει την πραγματικότητα. Στην Ελλάδα ο πατριωτισμός και ο λαϊκισμός ήταν πάντα το καταφύγιο του κάθε πολιτικού απατεώνα και φυσικά ευθύνη έχει και ο ίδιος ο λαός που επιτρέπει να ασκούν κριτική για το όνομα της ΠΓΔΜ αυτοί πιυ ευθύνοντα για για μεγαλύτερη διπλωματική ήττα των τελευταίων 30 ετών. Ομοίως άλλωστε μπορεί να κάνει δημόσια κριτική για το προσφυγικό και το μεταναστευτικό ο Κώστας Σημίτης, δηλαδή αυτός που υπέγραψε τη συμφωνία Δουβλίνο ΙΙ και ΙΙΙ…
