Αλλά –όπως αποδείχτηκε στο πολύ πρόσφατο παρελθόν– μόλις οι δομές θα είναι αξιοπρεπείς για τους πρόσφυγες και η μέριμνα επαρκής, οι ίδιοι που σήμερα κατηγορούν για απουσία του κράτους θα λένε ότι η χώρα μετατράπηκε σε θελκτικό προορισμό για πρόσφυγες, ότι οι καλές συνθήκες προσκαλούν τους πρόσφυγες κλπ κλπ κλπ… Εδώ είμαστε για να το δούμε αν και το έχουμε ξαναδεί.
Άλλωστε δεν είναι λίγες οι μέρες που ο – πολέμιος του «αριστερού λαϊκισμού»– Ανδρέας Λοβέρδος, ανέφερε στο Mega ότι η «πολιτική ανοιχτών συνόρων του ΣΥΡΙΖΑ οδήγησε στο σημερινό πρόβλημα» ! Κάπως έτσι ο αρχηγός της ΝΔ μιλά τη μια ώρα με υπεύθυνη και λογική στάση και λίγο αργότερα, στην ΚΟ του κόμματός του κάνει λόγο για «χώρα – ξέφραγο αμπέλι». Όχι γιατί έχει προσωπικά τέτοια ατζέντα αλλά γιατί πρέπει να ικανοποιήσει ένα συγκεκριμένο ακροατήριο. Για αυτό και η ελπίδα είναι να απομονώσει αυτές τις φωνές (λέγε με Άδωνι) στη ΝΔ και να εκπληρώσει το κεντρώο στίγμα που ευαγγελίστηκε.
Το λάθος είναι λοιπόν ότι εργάστηκε ως σερβιτόρος και το δήλωσε ενώ τα mainstream κομματικά στελέχη δεν εργάστηκαν ποτέ και έγιναν γραμματείς νεολαιών, γραμματείς κομμάτων, βουλευτές, ευρωβουλευτές, υπουργοί, κληρονόμησαν βουλευτικές έδρες, υπουργεία, κόμματα. Άλλωστε το να είναι κάποιος αρνητής στράτευσης είναι προφανώς κατακριτέο αφού οι σοβαροί πολιτικοί άνδρες της χώρας (και δημοσιογράφοι βεβαίως) έχουν απαλλαγεί στη συντριπτική τους πλειοψηφία για «ιατρικούς λόγους» ή υπηρέτησαν με «ανοιχτό» φύλλο πορείας, εμφανιζόμενοι μόνο στην ορκωμοσία και στην απόλυσή τους.
Και για να μην κρύβουμε τα λόγια μας, αν αναζητήσουμε ποιους πολιτικούς άνδρες και με ποιο βιογραφικό, προσκύνησαν για 30 χρόνια αρκετοί που «σοκαρίστηκαν» από τον Καρανίκα, ειδικά στη Θεσσαλονίκη, θα γελάμε 2-3 μέρες. Γιαυτό είναι πιθανό ότι τα κίνητρα όσων ενοχλήθηκαν είναι πως κάποιος που -για τη δική τους κλίμακα- τον θεωρούσαν «γραφικό αριστερό» και «περιθώριο» βρίσκεται σήμερα στο γραφείο του Πρωθυπουργού ενώ οι ίδιοι δεν έχουν κανένα λόγο ή πρόσβαση στη διαχείριση της εξουσίας. Aυτό είναι που δεν ομολογούν…
Αν όμως ο φίλος αναγνώστης απευθυνόταν σε ένα κριτικό τέχνης ή ένα αρχαιολόγο θα του έλεγε ότι στην αρχαία ελληνική τέχνη της γεωμετρικής περιόδου, αυτό ονομάζεται horror vacui, δηλαδή ο φόβος του κενού, όπου ο καλλιτέχνης γεμίζει κάθε πιθανό χώρο ενός αγγείου, πχ, ώστε να μην υπάρχει κανένα κενό σημείο. Άρα μάλλον δεν είναι έλλειψη αισθητικής ή κιτσαρία αλλά ζήτημα καλλιτεχνικής προσέγγισης. Άλλωστε, καρναβάλι έχουμε !