SIDIROPOULOS-EDITORIALΟι εκλογές διεξάγονται αλλά τα σενάρια της επόμενης μέρας, προεξοφλούν το αποτέλεσμα και εμφανίζουν περίεργες εκδοχές για τον τρόπο που θα κινηθεί η νέα κυβέρνηση μέσα στο ναρκοπέδιο ενός σκληρού προγράμματος που πρέπει να εφαρμοστεί.

Αυτό που προεξοφλούν τα διάφορα σενάρια είναι η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, με μικρή ή μεγάλη διαφορά καθώς σε όλες τις εκδοχές της επόμενης μέρας, το κόμμα του Τσίπρα κατέχει την πρωτοβουλία. Αυτό βέβαια προεξοφλείται, σε κάποιοι βαθμό και από τους αντιπάλους του ΣΥΡΙΖΑ αλλά οι δημοσκοπήσεις παρουσιάζουν μια διαφορετική εικόνα και καλό είναι να περιμένει κανείς την κάλπη.

Σε ότι αφορά στις συνεργασίες, σε περίπτωση μη εισόδου των ΑΝΕΛ στη Βουλή, καλλιεργείται η εικόνα της ευκολότερης συμφωνίας με το ΠΑΣΟΚ από ότι με το Ποτάμι με προπαιτούμενα βέβαια ότι θα παραμεριστούν τα «βαρίδια» του ΠΑΣΟΚ, όπως τα έχει χαρακτηρίσει ο Τσίπρας σε ανύποπτο χρόνο (αν και η κοινοβουλευτική ομάδα που θα προκύψει, με βάση τις συνθήκες που περιγράφουν στο ΣΥΡΙΖΑ, ελάχιστοι μπορούν να αποποιηθούν τον τίτλο του βαριδίου).

Όμως τα πλέον εντυπωσιακά σενάρια αφορούν στο πρόσωπο του Πρωθυπουργού ή στο χαρακτήρα της κυβέρνησης που θα προκύψει.  Είναι πολλές οι περιπτώσεις που έχει ακουστεί το όνομα του Γιάννη Δραγασάκη –όπως στο σενάριο που υποστηρίζει το BBC- αν και αυτό το ενδεχόμενο φαίνεται να είχε συζητηθεί σε πρωθύστερο χρόνο και δεν είναι κάτι που βρίσκεται αυτή τη στιγμή στο προσκήνιο. Άλλες πληροφορίες μιλούν για πρόσωπο μη πολιτικό ή εκτός μάχης (πολλές φορές έπεσαν στο τραπέζι ονόματα όπως τραπεζιτών ή του Ι. Στουρνάρα που μοιάζει απολύτως προκλητική εκδοχή !).

Βέβαια, το προφανές ερώτημα, γιατί ένας αρχηγός κόμματος  που κερδίζει τις πιο κρίσιμες εκλογές, να μην αναλάβει την καρέκλα και να αναθέσει την Πρωθυπουργία σε άλλο πρόσωπο, δεν έχει πειστική απάντηση. Όσοι διακινούν τα σενάρια υποστηρίζουν ότι επιχειρείται να υπάρξει ένα σχήμα μεταβατικό  που θα υλοποιήσει τα σκληρά μέτρα με το μικρότερο δυνατό πολιτικό κόστος. Αντίστοιχα, με βάση αυτή τη λογική, και το κυβερνητικό σχήμα θα έχει τη μικρότερη δυνατή συμμετοχή πολιτικών προσώπων  ώστε με όρους «τεχνοκρατικούς» να υλοποιεί και τα κόμματα που θα στηρίζουν την κυβέρνηση, να παράσχουν κοινοβουλευτική και πολιτική στήριξη.

Μοιάζουν σενάρια μακρινά και αποτυχημένα όταν δοκιμάστηκαν στην πράξη, δύσκολα στην εφαρμογή τους αλλά συνεχίζουν να διακινούνται. Μοιάζει πάντως αδιανόητο, σε μια εκλογική αναμέτρηση που αναδεικνύει ένα νικητή, βασισμένη στο δίλημμα του παλιού και του νέου πολιτικού προσωπικού, η κυβέρνηση να απαρτίζεται από τεχνοκράτες ή να στηρίζεται , ενδεχόμενα, και από πολιτικές προσωπικότητες που έχουν ταυτιστεί με το «παλιό».

Το ύφος της προεκλογικής εκστρατείας που είναι προσωποκεντρικό και αμιγώς πολιτικό, εστιάζοντας στην προσωπικότητα του Τσίπρα, με βάση τη λογική εξέλιξη των πραγμάτων, οδηγεί σε μια κυβέρνηση με Πρωθυπουργό που σηματοδοτεί την ανάληψη της «πολιτικής ευθύνης» για το κρίσιμο έργο της επόμενης κυβέρνησης.

Το πρόγραμμα που θα εφαρμοστεί είναι περίπου δεδομένο και προσυμφωνημένο και δεν τέθηκε καν ως προγραμματικό πλαίσιο των εκλογών. Η επιλογή των πολιτών αφορά στο προσωπικό που θα διαχειριστεί αυτό το πρόγραμμα, έχοντας ως προορισμό (και αυτό ήταν το πλαίσιο των προγραμματικών δεσμεύσεων) να τρέξει άμεσα τις τομές που απαιτούνται για τις μεταρρυθμίσεις που θα εδραιώσουν τη μετάβαση από ένα παλαιοκομματικό καθεστώς σε μια νέα πραγματικότητα για τη χώρα.

Κανείς δεν ψηφίζει σήμερα για να εκλέξει κυβέρνηση τεχνοκρατών και δεν χρειάζονται εκλογές για κάτι τέτοιο. Ψηφίζει για να διαμορφώσει ένα νέο πολιτικό σκηνικό και ζητά την ανάληψη πρωτοβουλιών, με βάση την ανακατανομή των δυνάμεων που θα προκύψει από το βράδυ.

Υπομονή για λίγες ώρες…

Γιάννης Σιδηρόπουλος
isidister@gmail.com