SIDIROPOULOS-EDITORIALΗ προφυλάκιση του Θεολόγου Καλαϊτζή είναι ένα γεγονός που προκαλεί σοκ στην τοπική κοινωνία καθώς πρόκειται για ένα συμπολίτη με μακρά επαγγελματική και πολιτική διαδρομή. Η ποινική του μεταχείριση βέβαια, είναι κάτι αυτοτελές και ανεξάρτητο και φέρνει στην επιφάνεια τον τρόπο που λειτούργησε η αυτοδιοίκηση τα περασμένα χρόνια αλλά και το διαφορετικό τρόπο που αντιμετωπίζεται πλέον από τη Δικαιοσύνη, μετά την κρίση αξιών που επήλθε από την οικονομική κατάρρευση.

Η ΕΑΠΑΞ, όπως και το σύνολο της αυτοδιοίκησης υπήρξαν εστίες διαπλοκής και, ενδεχομένως, διαφθοράς, με αδιαφανείς διαδικασίες αλλά και με διαρκή αίσθηση του ακαταδίωκτου για όλους τους αιρετούς, μέχρι πρόσφατα. Επίσης πρέπει να επισημανθεί ότι τα λεφτά που λείπουν δεν πήγαν απαραίτητα σε τσέπες αιρετών, όπως φαντάζεται κανείς για όλες τις περιπτώσεις, αλλά χρηματοδότησαν κρυφούς «μηχανισμούς» ή πραγματικές ανάγκες που δεν υπήρχε άλλος τρόπος να καλυφθούν αποτελεσματικά. Τα κεφάλαια που διαχειρίστηκε στο παρελθόν η αυτοδιοίκηση υπήρξαν τεράστια και η μεγαλύτερη ηθική ταπείνωση των αιρετών είναι ότι μετά την περιστολή κατά 65 και πλέον τοις εκατό των κεντρικών αυτοτελών πόρων, συνεχίζουν να λειτουργούν σχεδόν όπως και πριν ! Πολλοί κατέκριναν τον Καλλικράτη αλλά μέσα από τις θετικές και αρνητικές του προβλέψεις, σήμανε την αναγκαστική προσγείωση της αυτοδιοίκησης στην πραγματικότητα του νόμου που ισχύει για όλους τους πολίτες !

Φορτώθηκε αμαρτίες άλλων; Όλοι όμως γνώριζαν για την ΕΑΠΑΞ

Στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι πιθανό – και αυτή είναι και μια συνήθης τακτική στην πολιτική ο Θεολόγος Καλαϊτζής να είναι ο άνθρωπος που φορτώθηκε τις «αμαρτίες» πολλών άλλων. Σε αυτές τις περιπτώσεις όμως, ο άγραφος νόμος της πολιτικής λέει ότι κάποιος είτε «δίνει» άλλους για να ελαφρύνει τη θέση του, είτε παίρνει μαζί του όλα όσα ξέρει και υπομένει τις συνέπειες. Πάντως φωνές –και όχι ψίθυροι απλώς- για την ΕΑΠΑΞ υπήρξαν πολλές όλα αυτά τα χρόνια, δεν ήταν κάτι άγνωστο.

Ότι ήταν μια «αμαρτωλή» επιχείρηση, θα ήταν αστείο να το αντικρούσει κάποιος (αν δεν υπήρχε θα έπρεπε να την εφεύρουμε» ειπώθηκε κάποτε)Ότι βρέθηκε μια μεγάλη «τρύπα» είναι επίσης γεγονός, ότι υπήρξε διαχρονικό «πλυντήριο» διαφόρων καταστάσεων είναι γνωστό, ότι ήταν το όχημα μέσα από το οποίο «διορίστηκαν από το παράθυρο» δεκάδες, ίσως εκατοντάδες υπάλληλοι στο Δήμο Ξάνθης (και ας μην το ανοίξουμε αυτό το θέμα γιατί έκλεισε δικαστικά παρότι παραμένει ηθικά), ότι οι εκλογές του Δήμου Ξάνθης – σύμφωνα με δηλώσεις υπαλλήλων- «έγιναν» μέσα από την ΕΑΠΑΞ είναι επίσης γεγονός. Σίγουρα ο τρόπος που λειτούργησε η «ευκίνητη» εταιρία ήταν τουλάχιστον αδόκιμος αν όχι σκανδαλώδης.

Όταν πριν από 4 χρόνια αποκαλύψαμε το επιβαρυντικό πόρισμα των οικονομικών επιθεωρητών, το οποίο παρέπεμπε για κακουργηματικές κατηγορίες πολιτικούς και υπηρεσιακούς παράγοντες, πολλοί χαρακτήρισαν υπερβολικό το δημοσίευμα και θεώρησαν απίθανο να κατηγορηθεί ποτέ κάποιος αιρετός για κακούργημα, πόσο μάλλον να συνεχίσει μέχρι τέλους η δίωξη και να οδηγήσει σε τόσο δυσμενείς εξελίξεις. Τελικά αυτό συνέβη και δεν είναι ούτε το μόνο κακούργημα, ούτε ο μόνος με αυτές τις κατηγορίες. Κανείς δεν αντιλήφθηκε -τώρα είναι πιο ορατό όσο ποτέ- ότι το πολιτικό σύστημα και τη αυτοδιοίκηση δεν «ξεπλύθηκαν» με τον Τσοχατζόπολο και τον Παπαγεωργόπουλο αλλά θα υπάρξουν και πολλοί άλλοι…

Υπήρξε αυτοχειρία από το Δήμο Ξάνθης;

Αυτό που έχει σημασία -αν ισχύει φυσικά- είναι η πληροφορία ότι ο νέος έλεγχος των Οικονομικών Επιθεωρητών έγινε με αίτημα του ίδιου του Δήμου. Θα ήταν πραγματικά καταστροφικό γιατί με την καταγραφή της ζημιάς στις 860.000 πέρυσι, τουλάχιστον είχε αποφύγει την προφυλάκιση ο τέως Διευθύνων Σύμβουλος. Όμως με το νέο έλεγχο και τη συμπληρωματική έκθεση, ο Θ. Καλαϊτζής κατέληξε προφυλακισμένος. Παρά την κοινωνική απαξία του αδικήματος για το οποίο κατηγορείται, υπάρχει πάντα η ανθρώπινη διάσταση, παράλληλα με την αίσθηση δικαίου, και τα συναισθήματα είναι σε όλους ανάμικτα.

Είναι ο πρώτος αυτοδιοικητικός της περιοχής που έφτασε σε αυτό το σημείο αλλά, κατά την άποψή μας, δεν θα  είναι ο μόνος. Η κατάσταση στη χώρα, η κατάρρευση του πολιτικού συστήματος που γέννησε αυτές τις πρακτικές και εγγυόταν την ατιμωρησία με κάθε τρόπο -ακόμη και με προκλητικά νομοθετήματα- αλλά και το κλίμα που επικρατεί στη χώρα, δείχνουν ότι δεν υπάρχει πια καμία ανοχή. Μαρτυρούν το τέλος μιας αυτοδιοίκησης και μιας πολιτικής πρακτικής που έχει χρεοκοπήσει και έχει πεθάνει ενώπιον μιας κοινωνίας που απαιτεί αλλαγή, κάθαρση, ανανέωση πλην όσων ελαχίστων αποτελούσαν γρανάζι αυτού του συστήματος και ευνοήθηκαν.

Η τραγική αυτή κατάληξη για έναν αυτοδιοικητικό είναι ενδεικτική του τέλους μιας εποχής.

Γιάννης Σιδηρόπουλος
isidister@gmail.com