Πολλοί επιχείρησαν να ερμηνεύσουν το μήνυμα του δημοψηφίσματος της περασμένης Κυριακής με όρους μνημονίου, νομίσματος, ευρωπαϊκής προοπτικής και, όπως ήταν λογικό, δεν κατέληξαν σε κανένα ασφαλές συμπέρασμα. Ο Πρωθυπουργός, είναι η αλήθεια, ότι πήρε ένα ΟΧΙ που συντίθεται από ετερόκλητες εκλογικές συμπεριφορές και κριτήρια, και με τη δύναμη που αντλεί από την πολιτική του κυριαρχία, έχει τη δυνατότητα να το μεταπλάσει κατά περίπτωση.
Παρότι τις πρώτες μέρες μετά το δημοψήφισμα, η λαϊκή επιταγή και οι πρωτοβουλίες Τσίπρα, ανάγκασαν τα κόμματα της αντιπολίτευσης σε μια πιο μετριοπαθή στάση, εντούτοις κανείς δεν ερμηνεύει το βασικότερο μήνυμα της ψήφου, που δεν συνδέεται ευθέως με το νόμισμα ή τις λεπτομέρειες του προγράμματος που θα έχουμε ή δεν θα έχουμε.
Το μόνο σαφές συμπέρασμα, όπως το διέκρινε και το αποτύπωσε μέσα στο Ευρωκοινοβούλιο ο Πρωθυπουργός, είναι η ρήξη με τα κατεστημένα συμφέροντα στη χώρα . Και αυτά δεν είναι μόνο τα οικονομικά συμφέροντα που είναι συνυφασμένα στη συλλογική συνείδηση με τα περισσότερα κόμματα της αντιπολίτευσης, αλλά επίσης οι πρακτικές και ο τρόπος που συνομολόγησαν την καταστροφή της χώρας τις τελευταίες δεκαετίες στο πελατειακό κράτος. Είναι σαφές ότι όταν στους τηλεοπτικούς δέκτες πρωταγωνίστησαν οι «αρχιτέκτονες» αυτών των πρακτικών, ο λαός απάντησε συντριπτικά ότι επιθυμεί τη ρήξη. Γιατί;
Ποιοι εξοργίζουν τον κόσμο σήμερα !
Γιατί όλος αυτός που κόσμος που πλήρωσε το «μάρμαρο» της κρίσης αυτά τα χρόνια, εξοργίζεται βλέποντας σε επίπεδο κοινωνικό, στον μικρόκοσμο της κάθε κοινωνίας, να αθροίζονται πίσω από το ΝΑΙ -αν και αδικεί όσους διαθέτουν εντιμότητα ιδεολογική και νηφάλια σκέψη- μια συγκεκριμένη κατηγορία ανθρώπων. Αυτό που ο πολίτης μετέφρασε ως εικόνα ήταν ο κόσμος, τα στελέχη, οι πρακτικές, οι «φάτσες», οι «άλλοι» που πρωταγωνίστησαν στον πλιάτσικο όλων αυτών των ετών σε βάρος της χώρας και του κράτους. Όλοι αυτοί που «άρμεξαν» και κατέστρεψαν τη χώρα. Όλοι όσοι καλλιέργησαν την αναξιοκρατία, τη φαυλότητα και τη ρεμούλα ως χαρακτηριστικό του δημόσιου τομέα. Όλοι όσοι κατέστησαν το συνδικαλισμό «μαγαζάκι» για να φτάσει στο σημείο να προπαγανδίζει την προηγούμενη εβδομάδα τη μείωση των συντάξεων και την πλήρη απορρύθμιση στην αγορά εργασίας (!) Όλοι όσοι δεν μπορούν να διανοηθούν ότι βρίσκονται μακριά από το πελατειακό κράτος και κινδυνεύει να καταρρεύσει το κατεστημένο στο οποίο «μεγαλούργησαν» χωρίς να αλλάξουν ούτε στο ελάχιστο, τα χρόνια που ο κόσμος «ματώνει».
Κακά τα ψέματα, ο κόσμος αναγνώρισε στις πλατείες αυτούς που βόλεψαν και βολεύτηκαν στον υπέρτατο βαθμό, αυτούς που διέλυσαν τη χώρα, αυτούς που έκαναν το κράτος κτήμα τους και ενόχλησαν, προκάλεσαν. Και αν έστειλε ένα ξεκάθαρο μήνυμα στον Τσίπρα ήταν να προχωρήσει ισχυρός και να τους στείλει όλους σπίτι…
Αν κάποιοι μεταπήδησαν εγκαίρως για να διασωθούν από την εκλογική καθίζηση ή έκρυψαν πίσω από «ανακαινισμένα» συνθήματα τα ίδια «παραδοσιακά» συμφέροντα, δεν ξεγελούν κανένα. Ο κόσμος βαρέθηκε τους ψόφιους ηθικολόγους που κουνάνε το δάχτυλο και μιλούν για ανάγκη «αλλαγών» και για «εκσυγχρονισμούς» ενώ οι ίδιοι έχουν «τσαλαβουτήξει» μέσα στην αδικία και την αναξιοκρατία για να φτιάξουν υπολήψεις και περιουσίες και τώρα έρχονται εκ του ασφαλούς να καταστήσουν τους απελπισμένους ως συνένοχους στη δική τους διαφθορά και τους καλούν να συνεχίσουν τις θυσίες γιατί «πρέπει να αλλάξουμε»!
Τα σενάρια και που αποσκοπούν
Η ξεκάθαρη λαϊκή εντολή λοιπόν είναι ο Τσίπρας να ξεριζώσει όλο αυτό το κατεστημένο, όπως ακριβώς το περιέγραψε ο ίδιος. Και ο κόσμος με την ψήφο του βρήκε να την ευκαιρία να στείλει ακόμη περισσότερους στο σπίτι τους. Και μέσα στα ύπουλα σενάρια για να διευρυνθεί το κυβερνητικό σχήμα, αυτό που δεν μπορεί να κρυφτεί είναι ότι οι προθέσεις όλων αυτών είναι να ανακόψουν τον αποκλεισμό των μηχανισμών και των συμφερόντων τους από το κράτος και την εξουσία, να βρουν μια ευκαιρία να τρυπώσουν. Στο μυαλό τους είναι να ανατρέψουν και να «μολύνουν» αυτή την προοπτική αφού για πρώτη φορά ένας ηγέτης έχει λευκή επιταγή να προχωρήσει !
Δεν είναι τυχαία η προεκλογική ρητορική εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ πως φιλοξενεί τους «βολεμένους» του ΠΑΣΟΚ, ούτε η μετεκλογική κριτική ότι «βολεύει κομματικά στελέχη και συγγενείς» την ώρα που είναι εμφανές ότι τομείς του δημόσιου τομέα, συνεχίζουν να ενεργούν ως «βαθύ κράτος». Σίγουρα δόθηκαν αφορμές αλλά αυτή είναι και η πρόκληση της Αριστεράς: να αποδείξει ότι δεν απώλεσε το ηθικό πλεονέκτημα. Δεν είναι στην κουλτούρα της Αριστεράς οι ρεβανσισμοί αλλά απαιτείται μια νηφάλια και σοβαρή μεταρρύθμιση που θα δώσει ανάσα και ελπίδα αξιοκρατίας και αξιοπρέπειας για τους πολίτες καθώς και σοβαρή διοίκηση. Αυτό παραμένει ένα βασικό διακύβευμα της ψήφου του Γενάρη και του Ιούλη.
Ας μην κρυβόμαστε, ο φόβος που νικήθηκε και η αγωνία του απλού κόσμου δεν είναι το μνημόνιο ή η νέα συμφωνία. Είναι όσα εκπροσωπούν αυτοί οι όροι. Και σε αυτή τη μάχη δεν μπορούν να συμμετάσχουν όσοι δεν διαθέτουν «καθαρά χέρια». Τα συμφέροντα και τα «οικεία πρόσωπα» που επιθυμούν οι δανειστές τα γνωρίζουμε, και αυτή είναι η απόδειξη για την εντολή της κοινωνίας. Όχι μόνο ως αναγκαιότητα αλλά και ως όρος επιβίωσης για την πρώτη κυβέρνηση της Αριστεράς.
Γιάννης Σιδηρόπουλος
isidister@gmail.com