Τα ανθρώπινα δικαιώματα για όσους δεν το γνωρίζουν, έχουν πολλές μορφές και εκτός από τα συνήθως αναφερόμενα ατομικά, πολιτικά και κοινωνικά (οικονομικά), υπάρχουν και τα πολιτιστικά.
Σε μια χώρα όπως η Ελλάδα, όπου η μειονότητα έτυχε καταπίεσης και λανθασμένων πολιτικών σε βάρος της, όπως παραδέχτηκε το ελληνικό κράτος που άλλαξε καθυστερημένα της στάση του, το βάρος δόθηκε στην αποκατάσταση των πιο κρίσιμων για την επιβίωση και τις ελευθερίες, ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Το θέμα των πολιτιστικών δικαιωμάτων υποφωτίστηκε όλα αυτά τα χρόνια, δικαιολογημένα, καθώς υπήρχαν (και υπάρχουν ακόμη κάποια) δυσεπίλυτα προβλήματα με τα πολιτικά και τα κοινωνικά δικαιώματα της μειονότητας, που παραμένει σε υστέρηση παρά τα βήματα και την ειλικρινή προσπάθεια – στον πυρήνα της πολιτικής σκέψης τουλάχιστον- που κατέβαλλε η Ελληνική Πολιτεία.
Τα τελευταία χρόνια όμως, η μειονότητα και, ιδιαίτερα οι νέοι που έχουν τύχει καλύτερης πρόσβασης στην εκπαίδευση και την πνευματική καλλιέργεια, επιχειρούν να άρουν και την πολιτιστική απομόνωση, κάτι για το οποίο η Πολιτεία ελάχιστα πράγματα μπορεί να προσφέρει, πέρα από την αρωγή της στο βαθμό που το πράττει και με όλες τις άλλες ομάδες του πληθυσμού ώστε να δημιουργεί αντίστοιχες συνθήκες.
Τα φεστιβάλ των Νέων της μειονότητας
Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσονται και εκδηλώσεις όπως τα φεστιβάλ νέων. Πρόσφατα στον Κένταυρο οι διοργανωτές –που κατηγορήθηκαν ότι καθοδηγούνται από το Τουρκικό Προξενείο- φρόντισαν να παρουσιάσουν στο πρόγραμμά τους ένα ελληνικό και ένα τουρκικό συγκρότημα. Στο ίδιο μήκος κύματος, και χωρίς καμία πρόκληση, οι νέοι στη Σμίνθη, στο 3οΦεστιβάλ που διοργάνωσαν, προσκάλεσαν τη Ντιλέκ Κοτς, μια Τουρκάλα τραγουδίστρια που κάνει καριέρα και στις δύο πλευρές του Αιγαίου και απολαμβάνει καθολικής αποδοχής στους δύο λαούς, ενώ παράλληλα ετοίμασαν και σημαντικά λαογραφικά δρώμενα και αναπαραστάσεις.
Η διοργάνωση ήταν απόλυτα επιτυχημένη αλλά φαίνεται ότι κάποιοι ενοχλήθηκαν και πάλι. Οι διοργανωτές κατηγορήθηκαν για το γεγονός ότι μίλησαν τουρκικά μαζί με ελληνικά και ότι δεν διαφήμισαν επαρκώς την πομακική καταγωγή τους (δείγμα ότι μόνο έτσι αισθάνονται Έλληνες σύμφωνα με τις καινοφανείς θεωρίες που έχουν αναπτυχθεί όταν απέτυχαν όλες οι άλλες) αν και τα λαογραφικά δρώμενα που παρουσίασαν μαρτυρούν την καταγωγή τους (αλλά προφανώς δεν νιώθουν την ανάγκη να τη διαφημίζουν για να δικαιώσουν όσους διαχειρίστηκαν τα μαύρα κονδύλια του ελληνικού ΥΠΕΞ). Επίσης κατηγορήθηκαν ότι συνεργάστηκαν με τον εκλεγμένο Δήμαρχό τους ή τον τοπικό μειονοτικό βουλευτή, δείγμα έλλειψης δημοκρατικών πεποιθήσεων αφού δείχνει ότι κάποιοι υποτιμούν τη δυνατότητα της μειονότητας να εκλέγει τους εκπροσώπους της και να ζητά την αρωγή τους, στο πλαίσιο του ελληνικού κράτους…
Τώρα θα επιβάλλεται στη μειονότητα και ο τρόπος που θα διασκεδάζει !
Δεν είναι δα και τόσο φλέγον ζήτημα ώστε κάποιοι επιτίθενται και κάποιοι άλλοι να υπερασπίζονται τους διοργανωτές αλλά καλό θα είναι να αφεθεί η μειονότητα να διασκεδάζει όπως θέλει και να άρει την πολιτιστική απομόνωση με τον τρόπο που θέλει, χωρίς «πατριωτικές» θεωρίες και χωρίς να βάζουμε κάθε ενέργεια των ανθρώπων της στο «ελληνόμετρο», που μας κάνει χαρούμενους.
Μόλις λοιπόν η μειονότητα διεκδικεί το μερίδιό της στη διασκέδαση, εμφανίζονται κάποιοι για να επιβάλλουν στους νέους της με ποιον τρόπο θα πρέπει να διασκεδάζουν, ποιες εκφράσεις να χρησιμοποιούν και που να πρόσκεινται όταν διασκεδάζουν ! Μήπως η μανία με την «τουρκομαχία» έφτασε πάλι στα άκρα; Σε μια μειονότητα που καταπιέζεται και βρίσκεται αναγκαστικά ανάμεσα σε συμπληγάδες που θέλουν να τις επιβάλλουν πως να σκέφτεται, πως να μιλά και, κυρίως, πώς να αισθάνεται, τώρα κάποιοι θέλουν να της επιβάλλουν και τον τρόπο που θα διασκεδάζει. Και αν κάποιοι κατηγορούν την τουρκική πλευρά ότι ανακατεύεται ακόμη και στα θέματα του πολιτισμού, είναι οι ίδιοι που προσπαθούν να επιβάλλουν την τις απόψεις τους, για πως θα πρέπει να απολαμβάνει τα πολιτιστικά αγαθά η μειονότητα. Ακόμη και εκεί δηλαδή υπάρχουν «πρέπει» και «μη» , που επιβάλλονται από κάποιους πλειονοτικούς;
Επιλεκτικό ενδιαφέρον και επιμονή στις αποτυχημένες λογικές
Γιαυτό, ενδεχομένως, και κανείς δεν πρόσεξε πρόσφατα την τεράστια συγκέντρωση κόσμου στις εκδηλώσεις που έγιναν στον Τεκέ του Σελίνου από τη ΦΕΞ. Εκδηλώσεις που αγγίζουν άμεσα αλλά με τρόπο προσεκτικό ζητήματα θρησκευτικά και πολιτισμικά της μειονότητας και συγκεντρώνουν το ενδιαφέρον χωρίς κηδεμονία κάποιας διπλωματικής αρχής, εγχώριας ή αλλοδαπής.
Αυτή η ήσσονος σημασίας υπόθεση της Σμίνθης είναι και μια πολύ καλή υπενθύμιση: Ας υποθέσουμε ότι όλοι αυτοί έχουν «παραδοθεί» στο Τουρκικό Προξενείο και ας προσθέσουμε τις καθημερινές παραδοχές όλων των ημετέρων για τον -σχεδόν καθολικό και απόλυτο- αυτοπροσδιορισμό των μελών της μειονότητας ως «Τούρκων». Ενώ λοιπόν όλα μαρτυρούν την παντελή και πανηγυρική αποτυχία των πολιτικών που ακολουθήθηκαν μέχρι σήμερα, οι ίδιοι «εθνικά πιο ευαίσθητοι» επιμένουν να κουνούν τα δάχτυλο σε μειονοτικούς και πλειονοτικούς για να πείσουν ότι ο μόνος «εθνικά ορθός» τρόπος που επιβάλλεται ως μόνη λύση είναι …να συνεχιστούν με επιμονή οι ίδιες, τραγικά αποτυχημένες, πολιτικές στη Θράκη !
(Ίσως κάποιοι δεν συγχώρησαν ποτέ στη Ντιλέκ Κοτς ότι αποστόμωσε τους Χρυσαυγίτες και όσους κρύφτηκαν πίσω από τη ρητορική τους πριν από ένα χρόνο, πριν ξεκινήσουν οι διώξεις και αλλάξουν ρότα για τους νεοναζί…. Ίσως πάλι, χωρίς κακή προαίρεση, κάποιοι να έπεσαν στην παγίδα να αναλύουν το «πολιτικώς ορθό» σε μια υπόθεση του πολιτισμού, από κεκτημένη ταχύτητα. Ποιος ξέρει…)
Γιάννης Σιδηρόπουλος
isidister@gmail.com
ΥΓ Η υπόθεση της «επιστολής» για τη μειονοτική εκπαίδευση δεν είναι κάτι που ξεχάστηκε, παρότι αυτοαναιρείται και δεν έχει ρεαλιστικό αντίκρυσμα. Όμως η όποια κριτική θα γίνει ψύχραιμα και με σεβασμό σε -ελάχιστους μόνο από τους- υπογράφοντες αφού το πράξουν πρώτιστα, οι φορείς της εκπαίδευσης -αυτούς που κανείς δε ρώτησε- και τα κόμματα, που έχουν καθυστερήσει ήδη αισθητά, αλλά προηγούνται.
