… και ο σωτήρας της ΝΔ, που λέγεται DEB.
Παρατηρείς στην παραλία τους Νεοέλληνες να διαβάζουν το μυθιστόρημα που σου δώρισαν και το είχες βάλει κάτω από την οθόνη του υπολογιστή για στήριγμα και σε πλημμυρίζουν αρνητικές σκέψεις. Υπεροπτικό και λανθασμένο το συναίσθημα σίγουρα γιατί αν προχωρήσεις πιο πέρα και δεις ποια βιβλία και «φυλλάδες» διαβάζουν οι γερμανοί τουρίστες, θα καταλάβεις ότι δεν υπολειπόμαστε σε πνεύμα. Επίσης θα καταλάβεις για ποιο λόγο οι Γερμανοί έχουν για Καγκελάριο μια παρανοϊκή που οδηγεί τους Ευρωπαίους σε εξαθλίωση και την Ευρώπη σε διάλυση και καταστροφή, νομίζοντας ότι η Γερμανία θα σωθεί από τα πρόσκαιρα κέρδη της. Αλλά αυτό έχει μια προφανή αιτία και στρατηγική, έστω και λάναθασμένη. Εδώ;
Γι΄αυτό σκέφτεσαι ότι είναι μάταιο να κατατάξεις και να εντάξεις σε μια διεθνή ή έστω ευρωπαϊκή ανάλυση όσα ζούμε στο δικό μας, μικρότερης κλίμακας, τρελοκομείο που κυβερνάνε οι ίδιοι που το έχουν οδηγήσει στην καταστροφή ! Είμαστε ένα αυτοτελές φαινόμενο και η ανάγνωση δεν είναι αμιγώς πολιτική, είναι μάλλον πιο απλοϊκή και δεν αφορά στους κυβερνώντες που υλοποιούν τα πιο ακραία νεοφιλελεύθερα πειράματα που έχουν αποτύχει παντού (και αναγνωρίζουν με κυνικότητα στην αντιπολίτευση το δικαίωμα να υπόσχεται οτιδήποτε μέχρι να γίνει Κυβέρνηση). Κάπου εκεί ξεκινά και η αναζήτηση της φυσιογνωμίας της επερχόμενης κυβέρνησης .
Το πρόβλημα εντοπίζεται στο αν ο ΣΥΡΙΖΑ έχει κατανοήσει τη σοβαρότητα της αποστολής του, που δεν είναι να δικαιώσει απλώς τον κόσμο της Αριστεράς που βρέθηκε στο περιθώριο για δεκαετίες (ωραίο και τίμιο αλλά επικρατούν έκτακτες συνθήκες πια) αλλά να εκφράσει ευρύτερες μάζες της ελληνικής κοινωνίας και να ανταποκριθεί στις προσδοκίες της ως η μόνη εναλλακτική σε μια εποχή αδιέξοδης πολιτικής των παλαιοκομματικών δυνάμεων.
Τα «ρετιρέ» του παλαιοκομματισμού και η πρόκληση στο «τρένο» της εξουσίας
Δεν είναι προορισμός του ΣΥΡΙΖΑ να αναστηλώσει τα «ρετιρέ» του ΠΑΣΟΚ, και όχι μόνο, που προσφάτως εμφανίστηκαν στο κόμμα της Αριστεράς πουλώντας αριστεροσύνη και αγωνιστικότητα, μόλις ο Βενιζέλος τους ξεπούλησε για να διασωθεί ο ίδιος . Όχι ότι μπορεί κανείς να κλείσει τις πόρτες σε όποιον πιστεύει στο κόμμα, απεναντίας είναι ανάγκη η κομματική βάση να αντιστοιχηθεί στην κοινωνική αποδοχή που εμφανίζει το κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης και τον αριθμό των ψηφοφορων του.
Όμως δεν μπορούν να καθορίσουν την φυσιογνωμία ενός τέτοιου κόμμματος ως «καινοφανείς ΣΥΡΙΖΑίοι» άνθρωποι που στήριξαν και νομιμοποίησαν αρκετά μνημόνια πριν μπουν στο τρένο των «αντιμνημονιακών» και ούτε μπορεί να είναι πολιτική ενός αριστερού κόμματος η διατήρηση κάποιων ρετιρέ (όποιοι και αν «κατοικούν» σε αυτά), γιατί θα δικαίωνε όσους τον κατηγορούν για λαϊκισμό. Η αριστερά οφείλει να αγωνίζεται για την «τρίτη θέση», πάντα.
Ούτε, μπορούν όμως να προχωρήσουν χωρίς εμπλουτισμό όργανα και οργανώσεις που συχνά δεν διαθέτουν οσμή κοινωνίας ή έχουν ελιτίστικη αριστερή νοοτροπία ή έχουν πρόσωπα χωρίς κοινωνική αναφορά αλλά λογική συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας και ιεραρχίας. Όλοι θέλουν να ανεβούν στο τρένο που κουβαλά την προσμονή της εξουσίας αλλά το μεγαλύτερο πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ θα ήταν να δώσει την εντύπωση ότι κάποιοι προετοιμάζονται για ένα «πλιάτσικο» στην εξουσία, είτε είναι οι εκ μεταγραφής ΣΥΡΙΖΑίοι, είτε οι «πιστοί» του 3,5% που θα κατηγορηθούν ότι μοιράζουν τις καρέκλες…Με μέτρο και σύνεση, θα συνιστούσε κάποιος μετριοπαθής.
Οι συνεργασίες και η προφανής έλλειψη ρεαλισμού
Το άλλο μεγάλο αγκάθι σε μια πορεία προετοιμασίας είναι ο απεγκλωβισμός από κάποιες εμμονές για τις οποίες συχνά κατηγορείται το κόμμα, όχι αδίκως. Αυτό που δεν έχει αντιληφθεί και το τελευταίο του στέλεχος – και δεν θέλει μάλλον- είναι πως η πορεία προς την εξουσία δεν θα γίνει με κάποιο μαγικό τρόπο. Ίσως γιατί θεώρησαν μαγικό τον τρόπο που από το 3,5 % αυτό το κόμμα βρέθηκε στην πρώτη γραμμή. Όμως όσο και να κοιτάξουν προς τα Αριστερά δεν θα βρουν κάποιον ικανό ή πρόθυμο να συγκυβερνήσει και ίσως τότε καταλάβουν΄οτι η εκλογική έκρηξη οφείλεται σε στρατηγικές επιλογές και προτερήματα της ηγεσίας που εξέφρασε τους ψηφοφόρους του κεντροαριστερού χώρου και μάλιστα έδειξε εντυπωσιακή επιμονή και ανθεκτικότητα αυτά τα δύο χρόνια, όταν όλοι περίμεναν ότι θα «ξεφουσκώσει».
Άρα, η πορεία προς την εξουσία περνά από τη συνεργασία με εκείνο τον χώρο που βρίσκεται κοντά στο κέντρο. Θα μπορούσε να είναι μια αυτοδύναμη και πιο ριζοσπαστική πορεία, αν είχαν λείψει όλα αυτά τα χρόνια κάποιες εμμονές -ίσως και δικαιολογημένες αλλά συχνά όχι- που στέρησαν από το ΣΥΡΙΖΑ πολύ μεγαλύτερες επιδόσεις. (δεδομένης της κατάστασης στην οποία βρίσκεται η χώρα, το 27% ίσως να μην είναι επιτυχία και αυτό οφείλεται στο ότι «φόβισε» κάποιους παραδοσιακούς ψηφοφόρους του κέντρου)
Και σε μια εποχή όπου «ποτάμια» που υποτίθεται πως περιμένουν την είσοδο στο πολιτικό σύστημα, προσπαθούν να μας πείσουν για την ανάγκη να διασωθεί το υπάρχον σύστημα (!) και οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές του, σίγουρα η αξιωματική αντιπολίτευση είχε και θα έχει πολλές ευκαιρίες. Άλλωστε στο νέο «΄65» που εξυφαίνεται στη Βουλή, κάποιοι συντηρητικοί, ίσως αποδειχθούν πιο «παντελονάτοι» από κάποιους ιδεολόγους που μπορούν να ξεπουλήσουν τα πάντα για μια έδρα ή μια καρέκλα.
ΥΓ
Συνειδητή φαίνεται πως είναι η επιλογή της αξιωματικής αντιπόλίτευσης να μην γίνει μια ανάλυση του εκλογικού αποτελέσματος στη Θράκη, ίσως γιατί σε ένα βαθμό θυμίζει το μεγάλο λάθος. Όμως έτσι ο ΣΥΡΙΖΑ, αρνήθηκε να αναδείξει τη διάσταση της ταύτισης της ψήφου προς το DEB με την ψήφο προς τους συνδυασμούς της ΝΔ – με μοναδικό ανάχωμα το κομμάτι της μειονότητας που παρέμεινε στο ΣΥΡΙΖΑ- που μαρτυρούν μια συμφωνία σε κεντρικό επίπεδο που μείωσε κατά 0,7 % τη διαφορά της ΝΔ από το ΣΥΡΙΖΑ και μπορεί να την μειώσει κατά 1,4 % στις επόμενες βουλευτικές… Ψήφος είναι και η μειονοτική, ισότιμη, και δεν πρέπει να δαιμονοποιείται αλλά αυτό δεν ισχύει όταν η μειονότητα ψηφίζει αριστερά, όπως παραπονιέται ο ΣΥΡΙΖΑ τοπικά. Έτσι κι αλλιώς, η αξιωματική αντιπολίτευση πληρώνει τη «γκάφα» του ευρωψηφοδελτίου για την οποία – δεν είναι γνωστό- η τοπική οργάνωση είχε προειδοποιήσει ένα χρόνο πριν με στοιχεία και ονόματα ότι θα αποτελούσε καταστροφή η συζήτηση με τα πρόσωπα που ευθύνονται, τελικά, για την απίθανη επιλογή.
Κατά τα άλλα με την ψηφο στο DEB κάποιοι θα κάνουν «χρυσές δουλειές», Ήδη άρχισαν οι επιδερμικές προσεγγίσεις «εκφοβισμού» της Αθήνας με εκπομπές μαγικής εικόνας, κείμενα, δηλώσεις και άλλες αστειότητες αφού τα «κοράκια» στη Θράκη ετοιμάζονται για ένα φαγοπότι με τη γνωστή αστεία επίκληση ότι «Η Θράκη κινδυνεύει» , η οποία κατευθύνει παραδοσιακά μυστικά κονδύλια από την Αθήνα προς όσους τοπικούς και εξ Αθηνών, αυτοπροτείνονται ως «χρήσιμοι πατριώτες». Όπως γνωρίζουν όλοι, αν ποτέ κινδυνέψει η Θράκη, θα είναι επειδή θα την «ξεπουλήσουν» όσοι συστήνονται ως «πατριώτες» γιατί μόνο αυτοί έχουν τόσο «ελαστική» ηθική. Και οι πρόσφατες εκλογές το απέδειξαν.
Γιάννης Σιδηρόπουλος
isidister@gmail.com
