SIDIROPOULOS-EDITORIALΗ Θράκη είναι διαχρονικά το πεδίο όπου οι διμερείς διαφορές με την Τουρκία αλλά και οι στρεβλώσεις της πολιτικής, ίσως όχι μόνο για το ελληνικό πολιτικό σύστημα αλλά και για τη γείτονα, γίνονται πιο εύκολα ορατές. Κάποιοι πιο υποψιασμένοι όπως οι άνθρωποι του τύπου, ακτινογραφούν με μεγάλη ευκολία τον τρόπο που όλα αυτά συμβαίνουν ή, συχνότερα, υποκινούνται στην περιοχή.

Αφορμή για τις σκέψεις αυτές είναι η ενορχηστρωμένη – ανεπιτυχής κατά την εικόνα μας- επιχείρηση των τελευταίων μηνών για να αναβιώσουν οι φοβίες του παρελθόντος, να καλλιεργηθεί η ένταση και ο διαχωρισμός μεταξύ των δύο στοιχείων στη Θράκη. Δίπλα στις διαχρονικές και γραφικές φωνές της Θράκης που (από τότε που θυμόμαστε τον εαυτό μας) επιχειρούν να μας υπενθυμίσουν, κατ΄επάγγελμα, ότι η «Θράκη κινδυνεύει», «ξεπουλιέται στους Τούρκους» και διάφορα άλλα, έτσι ώστε να προωθήσουν εαυτούς ως «χρήσιμους»  (με το αζημίωτο όπως όλοι, σχεδόν, οι μεγάλοι «πατριώτες» στην περιοχή) , υπάρχουν  πια νέα δεδομένα. Είναι η εξαθλίωση του πολίτη, η απίστευτη οικονομική κρίση  και ο πόνος που απλώνεται σε όλη την κοινωνία, συνέπεια των πολιτικών του καταρρέοντος πολιτικού συστήματος.

Η κατάσχεση από τις ελληνικές τράπεζες είναι «υγεία». Από άλλες όχι..

Στο επίπεδο αυτό, η αναβίωση των εθνικισμών και οι προσπάθεια δημιουργίας προκλήσεων και εκφοβισμού της κοινωνίας, έχει σαν στόχο να αποτελέσει το «παυσίπονο» στην εθνική φτώχεια, όπως διαχρονικά και όχι μόνο στην Ελλάδα, συμβαίνει κάθε φορά που η πολιτική βρίσκεται στο απόσπασμα εξαιτίας της αποτυχίας της. Σύμμαχος σε όλο αυτό οι, αντίστοιχης σύλληψης,  αστήρικτες λεκτικές προκλήσεις του Τούρκου Πρωθυπουργού που είναι προφανές υπό ποιο κράτος γίνονται. Αν σκεφτεί κανείς ότι πλέον η γειτονική χώρα βιώνει την αμφισβήτηση μιας κραταίας πολιτικής προσωπικότητας που κυριάρχησε για πάνω από μια δεκαετία στην κοινωνία, κατανοεί ότι το μόνο που δεν μπορεί να σκεφτεί η Τουρκία τώρα είναι ο επεκτατισμός της και οι προκλήσεις.

Η ανάγνωση αυτή είναι προφανέστατη αν σκεφτεί  κανείς το παράδειγμα πως πρόσφατα κάποιοι ανακάλυψαν το φόβο η Τουρκική τράπεζα ziraat να κατασχέσει περιουσίες Ελλήνων, χριστιανών και μουσουλμάνων για χρέη που έχουν έναντί της. Πέρα από το προφανές και, απολύτως «φιλελεύθερο» ότι όποιος συμβάλλεται με τράπεζες πρέπει να αναλαμβάνει τις ευθύνες του (“όποιος χρωστάει πληρώνει” προσπαθούν να μας πείσουν εδώ και μερικά χρόνια oι δανειστές και οι ενταύθα εντεταλμένοι τους), φαίνεται ότι τους ίδιους κινδυνολόγους δεν ενοχλεί το γεγονός ότι οι Ελληνικές –ανακεφαλαιοποιημένες από τα χρήματα των φορολογουμένων- Τράπεζες θα κάνουν ό,τι ακριβώς και οι ξένες, τουρκικές ή ελβετικές ή ολλανδικές  !

Η εικονική πραγματικότητα των «Εθνικών Κινδύνων»

Όλο αυτό δεν σημαίνει, φυσικά, ότι μπορεί να αρνηθεί κάποιος το δικαίωμα στον καθένα να αισθάνεται πιο ευαίσθητος στα θέματα αυτά (και είναι λάθος ίσως της Αριστεράς όταν εκχωρεί ακόμη και τον καλώς εννοούμενο πατριωτισμό, στις συντηρητικές δυνάμεις). Όμως από το σημείο αυτό μέχρι την προσπάθεια δημιουργίας μιας εικονικής πραγματικότητας με στόχο να συσπειρώσει το συντηρητικό κοινό, την ώρα που η κοινωνική πραγματικότητα μαρτυρά τη χρεοκοπία των πολιτικών που έχουν διαλύσει τον κοινωνικό ιστό,  υπάρχει απόσταση που αποκαλύπτει ότι αμφισβητείται η «αυθεντία» και το «κληρονομικό» δικαίωμα στην άσκηση εξουσίας. Την ώρα που επιχειρείται να απενεχοποιηθεί η απόλυτη διαφθορά, που διαπιστώνει ο πολίτης.

Για την επίτευξη αυτών των στόχων, οι παραδοσιακοί, στυλοβάτες του παρακράτους, αυτοί που χειρίζονται τις «μαύρες σακούλες» του πατριωτισμού, ελλείψει προκλήσεων φροντίζουν να τις δημιουργήσουν αν και  ούτε κάποιος  μειονοτικός -ούτε η προξενική αρχή της γείτονος όπως φαίνεται-  δεν έχει  «κέφι» για προκλήσεις πέρα από τις συνήθεις επιδιώξεις γύρω από το μειονοτικό ζήτημα.

Οι φοβίες που υπηρετούν τα μνημόνια…

Η ηρεμία λοιπόν ενοχλεί στη Θράκη. Η ένταση των ακροδεξιών πολιτικών (αφού παρά τη συμμετοχή του ΠΑΣΟΚ, το πλέγμα του κυβερνητικού έργου και της πολιτικής για την κυβέρνηση αυτή, είναι αμιγώς ακροδεξιά, όπως φανέρωσε η σύμπραξη με  Χ.Α. για να περάσει η τροπολογία για τους ιμάμηδες !), σε συνδυασμό με το υπερσυντηρητικό μοντέλο αντιμετώπισης της κρίσης, που αγνοεί τον άνθρωπο, μαρτυρά τη χρεοκοπία του πολιτικού συστήματος.

Μπορεί ως ρητορική όλα να ξεκινούν δήθεν αφοριστικά για την κρίση, αλλά όλη αυτή η πολιτικάντικη και εθνικοπατριωτική  φρασεολογία στο τέλος αυτό που κάνει  -συμψηφιστικά-  είναι να υπηρετεί τα μνημόνια και την ληστεία που συντελείται σε βάρος των πολιτών με συστηματικό και χυδαίο τρόπο. Σε διαφορετική περίπτωση οι εμπνευστές έχουν ταυτιστεί, πια, με τις συμμορίες της ακροδεξιάς ή όσους ονειρεύονται να τους αντικαταστήσουν στη Βουλή. Αν όλο αυτό καταφέρει να δημιουργήσει ένταση (όπως ποτέ δεν έγινε εδώ και 20 χρόνια) τότε κάποιοι θα επαίρονται ότι είναι πιο χρήσιμοι για να ανεβάσουν το «κασέ» τους. Προσοχή, κυκλοφορούν ανάμεσά μας (!)

ΥΓ

Η δε Αθήνα, είναι ευπειθής συνομιλητής του μότο «Η Θράκη Κινδυνεύει» και φροντίζει παραδοσιακά να στερεί χρήματα των φορολογουμένων για να χρηματοδοτεί το εθνικιστικό παρακράτος της Θράκης ! Η δε έξαρση του τελευταίου διαστήματος συνδυάζεται απόλυτα με την πλήρη αμφισβήτηση, πια, της κυβερνητικής «σταθερότητας» και «πλειοψηφίας».

Γιάννης Σιδηρόπουλος
isidister@gmail.com